Είναι βέβαιο πως χωρίς την εισαγωγή του Γιώργου Σαρμαντά, που μαζί με τη συνάδελφό του Χρυσάνθη Μπίζιου σχεδίασαν το νέο cocktail menu για το μπαρ του ξενοδοχείου The Zillers, θα δυσκολευόμουν να αντιληφθώ γιατί ο νέος θεματικός κατάλογος του μπαρ φέρει τον τίτλο Exploring the Architecture of Flavour. Πρόκειται για τον κατάλογο που συνυπογράφει ο Γιάννης Σαμαράς ως consulting executive bartender και το moto του είναι Τhe New Old Athens Experience, αναφορά στον γερμανό αρχιτέκτονα Ερνέστο Τσίλλερ (1837 -1923), ο οποίος σχεδίασε το οίκημα που στεγάζει το ξενοδοχείο, αλλά και καμιά 500αριά άλλα νεοκλασικά κτίρια, που βρίσκονται διάσπαρτα ανά την Ελλάδα.
Ο κατάλογος, λοιπόν, «κουμπώνει» με το concept της διάσωσης και της προβολής των πιο όμορφων κτηρίων της παλιάς Αθήνας, καθώς ο Γιάννης Σαμαράς επαναπροσδιορίζει κάποια εμβληματικά, κλασικά κοκτέιλ προσθέτοντας τους απόλυτα σύγχρονες πινελιές
Ξεφυλλίζοντας τον πράσινο πανόδετο κατάλογο με τη ρετρό γραμματοσειρά, ο οποίος μοιάζει να διασώθηκε από εκκαθάριση κάποιου παλιού μπαρ ανακαλύπτεις πρώτα την σειρά Aesthetics (low alcohol concoctions), η οποία όπως το λέει η επεξήγηση της περιλαμβάνει χαμηλού αλκοολικού βαθμού παρασκευές, που απευθύνονται σε όσους για πολλούς και διαφορετικούς λόγους αποφεύγουν την κατανάλωση αλκοόλ.
Προσωπικώς, οφείλω να παραδεχτώ πως ήταν η πρώτη φορά, που δοκίμαζα κοκτέιλ από αυτή την ολίγον ανεξερεύνητη, κατά τη γνώμη μου, κατηγορία των low LBV, που παρουσίαζαν και γευστικό-πέρα από το politically correct τους- ενδιαφέρον. Θα σταθώ στο «ανανεωμένο» Pandora (το οποίο, παρά τα μόνο 30 ml του αλκοόλ του Macallan Sienna που συνδυάζει τα κάπως καπνιστά του αρώματα με τα αποξηραμένα φρούτα και τα μπαχαρικά, αλλά διαθέτει και αρκετό σώμα, δώρο των βαρελιών του σέρι όπου παλαίωσε, κατάφερε να επικρατήσει γευστικά δίπλα στο γλυκό βερμούτ και στο Aperol). Σίγουρα οι λάτρεις αυτής κατηγορίας θα είχαν πολλά περισσότερα να πουν, όμως για μένα αυτό που προέχει ακόμα και τα πιο mainstream κοκτέιλ του καταλόγου κρύβουν σκέψη και φροντίδα.
Στην κατηγορία Designs-classic with a twist με εκτίμησα το Penicillin Alexander Fleming, που δανείζεται απλώς το όνομα του εντελώς διαφορετικού Penicillin του Sam Ross (2005), με διαφορετικά υλικά δεδομένου ότι παίζει με το Naked Grouse, το Ardbeg, ένα cordial από τζίντζερ, μέλι και λεμόνι. Στην ουσία αυτό που καταφέρνει είναι να αποδώσει, με τον δικό του τρόπο, την κεντρική ιδέα αρχικού κοκτέιλ.
Θα μπορούσα να φλυαρήσω κι άλλο για τα κοκτέιλ και τις εντυπώσεις που μου δημιούργησαν, αλλά θα πω μόνο για το China Blue, μια παραλλαγή του αγαπημένου μου Aviation, με κινέζικο καρδάμωμο, εκχειλισμένο σε βότκα Slow Leopard, λικέρ βιολέτας (crème de violette), χυμό λεμόνι, αφρό από πράσινο τσάι γιασεμί και βρώσιμα λουλούδια, που γινόταν σχεδόν μπλε, χωρίς καν λικέρ Maraschino και χωρίς το πολύ καμφορούχο κινέζικο καρδάμωμο να επισκιάζει τη βιολέτα.
Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές τι κάνει δημοφιλή τα κοκτέιλ του Γιάννη Σαμαρά και κατέληξα πως δείχνουν απλά και βατά, επειδή δεν μοστράρουν σε πρώτο πλάνο την εκζήτηση τους ούτε τις ανησυχίες του δημιουργού τους. Ακολουθούν τις σύγχρονες τάσεις, χωρίς να τις αντιγράφουν και τέλος, είναι δροσιστικά, αλλά και «γεμάτα» (με σώμα), ανεξαρτήτως αλκοολικού βαθμού. Με δυο λόγια είναι νόστιμα! Αν σε αυτά προσθέσεις τη θέα (η Ακρόπολη στο πιάτο) του μπαρ, την ευχάριστη ατμόσφαιρα του και το μες το κέντρο χωρίς να νιώθεις την κίνηση, δεν χρειάζεται άλλα λόγια, αρκεί να γράψω απλώς τη διεύθυνση.
Info: Μητροπόλεως 54, 3ος όροφος, τηλ. 2103222277,
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση
Τα κοκτέιλ έχουν γίνει τόσο πολύπλοκα που θες πλέον μια Τσιχλάκη για να στα εξηγήσει! Μπράβο Θάλεια!