Στο τεύχος του Απριλίου λοιπόν 2011 (30 April.2011), υπάρχει η καταχώρηση της εθνικής καμπάνιας με τον τίτλο «New Wines of Greece» (σελ.38) που εστιάζει στην σπανιότητα των γηγενών ποικιλιών και στην μοναδικότητα του terroir προβάλλοντας επίσης τον Steve Olson να δοκιμάζει. Ο Steve Olson είναι μια wine persona που κάνει τα πάντα γύρω από την προβολή και την «εκπαίδευση» του κρασιού με έδρα την Ν. Υόρκη και έχει οριστεί επ` αμοιβή πρεσβευτής του ελληνικού κρασιού στις ΗΠΑ. Εκτός λοιπόν της ανάθεσης του θεάρεστου και δύσκολου λειτουργήματος τους, της εκπαίδευσης, κέρδισε και την προβολή του στην επίσημη καταχώρηση των ελληνικών κρασιών που συγχρηματοδοτείται μάλιστα από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και απορώ, χαθήκαν τα δικά μας παιδιά; Κυριολεκτικά και μεταφορικά! Η διαφωνία μου και για την αισθητική της καταχώρησης (πρόβλημα μου βέβαια, απλά δεν μου αρέσει) αλλά και για την ουσία. Ελπίζω, απολογιστικά κάποια στιγμή, να αποτιμηθεί η όλη ενέργεια και να έχει αποδώσει το καλύτερο δυνατόν αποτέλεσμα.
Στο ίδιο τεύχος υπάρχει μια εξαιρετική καταχώρηση (για τα γούστα μου πάντα) (σελ.71) ενός πολύ γνωστού ιταλικού οίκου της Ν. Ιταλίας, του Feudi di San Gregorio, που «παντρεύει» μοναδικά την παράδοση, το μοντέρνο και το συναίσθημα. Μια γιαγιά μέσα σε ένα αμπελώνα. So simple & genuine. Αλλά μάλλον πάλι, ίσως η δικιά μας άποψη για εμάς να είναι καλύτερη.
Εμφανίστηκαν στην ελληνική αγορά και οι πρώτες φιάλες της Dom Perignon 2002. Μια μυθική Champagne από μια εξαιρετική χρονιά. Η μεγάλη και ουσιαστική διαφορά της είναι ότι η DP 2002 είναι πιο πολύ κρασί παρά champagne με την κλασική έννοια. Θυμίζει πιο πολύ μια εξαιρετικής ποιότητας λευκή Βουργουνδία παρά μια φρέσκια και δροσερή champagne. Είχα την ευκαιρία να την δοκιμάσω με ένα ριζότο με σπαράγγια και ήταν εξαιρετικός συνδυασμός. Η φυτικότητα από τα σπαράγγια με το ελαφρύ πικρό τελείωμα λειτουργούσε άψογα με την αυστηρότητα της οξύτητας. Η διαφορά ήταν ότι την απόλαυσα σε ποτήρι λευκού κρασιού. Η δοκιμή ήταν στα πλαίσια μιας VIP παρουσίασης που ετοιμάζεται για το λανσάρισμα της Dom Perignon 2002. Σύντομα και λεπτομέρειες.
Δοκίμασα επίσης και «Κόκκινο σε Μαύρο» του Κτήματος Μητραβέλα από την Νεμέα. Το πολύ ενδιαφέρον είναι ότι κυκλοφόρησε η χρονιά του 2010. Φρέσκο, ευκολόπιοτο, χωρίς να έχει τανίνες που χρειάζεσαι οδοντίατρο. Ένα ευχάριστο, καθημερινό κρασί για τους λάτρεις του κόκκινου. Και τώρα που ανεβαίνει και η θερμοκρασία με λίγο δρόσισμα στους 14-15ο είναι ό,τι πρέπει.
Μια πολύ καλή μου φίλη θέλησε να καταπιαστεί με μια εύκολη γρήγορη και νοστιμότατη πρόταση του Jamie Oliver. Πίτσα σισιλιάνικη που η ζύμη έχει ελαφρώς προτηγανιστεί και γίνεται πολύ crispy με το τελικό ψήσιμο στο φούρνο. Τα υλικά που χρησιμοποίησε για τις στρώσεις φρέσκια τομάτα, μελιτζάνες τηγανητές, peperoncino, mozzarella di bufala, prosciutto. Σε δέκα λεπτά είχαμε τη καλύτερη και πιο εύγεστη wine friendly πρόταση. Δοκιμάσαμε το Roussanne Nostos 2008 του Μανουσάκη από τα Χανιά και το πολύ πετυχημένο Rose Whispering Angel Chateau d` Esclans του 2007 από την Προβηγκία. Το Roussanne χρειαζόταν λίγο να μείνει στο ποτήρι για να ξεδιπλώσει τις χάρες του. Όσο για το Ροζέ από την Προβηγκία ενώ περίμενα να πνέει τα λοίσθια ήταν φρεσκότατο και όσο ελαφρύ έπρεπε για την περίσταση. Η ταχύτατη πίτσα αλά Jamie Oliver ήταν εξαιρετική, οι 8 πίτσες όμως που τελικά που κατέληξε να κάνει η φίλη μου ήταν εκνευριστικές. Η συμβουλή της εβδομάδας : Όταν είναι να φτιάξεις καλή πίτσα να φροντίσεις να σου τελειώσει το ζυμάρι γρήγορα. Αλλιώς δεν γλυτώνεις τη αβαρία...
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση