Αφετηρία του «πειράματος» είναι η κοινή συνισταμένη της θάλασσας. Το αλμυρό, το ιώδιο, η γειτνίαση με το νερό, η αίσθηση ότι τόσο τα ποτά όσο, φυσικά, και το ίδιο το αυγοτάραχο καθορίζονται γευστικά από το θαλασσινό νερό.
Το αυγοτάραχο είναι ένα ακριβό προϊόν και οδηγεί αυτόματα σε παντρέματα με εξίσου πολυτελή ποτά. Δεν αμφιβάλω πως μία βότκα θα ταίριαζε μια χαρά με τα ταριχευμένα αυγά της μπάφας, πιθανόν και μια απλή ρετσίνα ή μία μπίρα ― γιατί όχι; Οι έλληνες οινοχόοι, για παράδειγμα, σε επίσκεψή τους στο Μεσολόγγι πάντρεψαν το αυγοτάραχο, μεταξύ άλλων, με τη γνωστή μπίρα Estrella Damm Inedit.
Το ζητούμενο, ωστόσο, δεν ήταν να βρεθεί ένας απλός συνοδός, αλλά ένας συνοδός που θα πάρει τη «νύφη» και θα την κάνει να... παραμιλά. Για αυτό, διαλέξαμε δύο σπουδαία ποτά, το μαλτ ουίσκι Talisker και το super premium ούζο Άδολο της ποτοποιίας Ισίδωρου Αρβανίτη. Το αυγοτάραχο ήταν του Ζαφείρη Τρικαλινού, ο οποίος είναι πλέον ο παγκόσμιος σούπερ σταρ του συγκεκριμένου προϊόντος.
Το Αυγοτάραχο
Έχει αλλάξει η γεύση του αυγοτάραχου από τότε που ήμουν μικρός και έβλεπα τον πατέρα μου να το τρώει με το καθιερωμένο ουίσκι των 8. Τότε, τα αυγοτάραχα ήταν πιο ξηρά και αλμυρά, ίσως όχι τόσο φρέσκα όσο σήμερα. Θα έλεγα πως η αρμονία τους με το ουίσκι ήταν πιο εύκολη και απλή, γιατί υπερίσχυε το αλμυρό στοιχείο, σαν να τρως τυρί παρμιτζιάνο. Σήμερα τα αυγοτάραχα, και ειδικά του Ζαφείρη Τρικαλινού, είναι πιο υγρά και μέσα σε κάθε αυγουλάκι διατηρούνται καλύτερα οι θαλασσινοί χυμοί με αποτέλεσμα ένα προϊόν πιο γαστρονομικό και πιο κομψό. Ως γνωστόν το αυγοτάραχο παράγεται στην περιοχή του Μεσολογγίου από αυγά κέφαλου που παστώνονται, αποξηραίνονται και συσκευάζονται μοναδικά μέσα σε κερί μέλισσας. Δεν περιέχει συντηρητικά και, όπως έχει αποδειχθεί πλέον και επιστημονικά, είναι πολύ καλό για την υγεία αν όχι για την τσέπη!
Το Talisker
Λίγα ουίσκι στην υφήλιο μπορούν να διεκδικήσουν την εξαιρετικότητα του Talisker. Η ιστορία του είναι λίγο-πολύ γνωστή ως το ένα και μοναδικό μαλτ ουίσκι της νήσου Skye στα δυτικά της Σκωτίας, με θέα την... Αμερική. Έχει υψηλό αλκοολικό τίτλο και έντονη τη μυρωδιά της τύρφης νοτισμένης με θάλασσα. Δεν είναι, όμως, μόνο αυτό. Είναι ένα ουίσκι που θα το περιέγραφα ως «σκέτη αλητεία». Eκεί που το Lagavulin έχει αρχοντιά και ευγένεια, το Talisker είναι λες βγαλμένο από το καστ του Sons of Anarchy. Έτοιμο να πλακωθεί με τον πρώτο τυχόντα, τραχύ και μονοκόμματο, ενσαρκώνει στην εντέλεια την προέλευσή του από το άγριας ομορφιάς νησί του Σκάι το οποίο είναι, ας μην ξεχνάμε, η έδρα του περίφημου clan των MacLeod, όπου και το κάστρο τους, Dunvegan, ένα από τα παλαιότερα και πιο εντυπωσιακά της Σκωτίας. Με άλλα λόγια, πιο αυθεντικό σινγκλ μαλτ από το Talisker «πεθαίνεις» ― κι ας μην έχει την παγκόσμια φήμη του Lagavulin, το εντυπωσιακό παρελθόν του Ardberg ή τη βασιλική σφραγίδα του Laphroaig. Όπως λέει ο μεγάλος κριτικός του ουίσκι Jim Murray, «Το Islay χρειάστηκε 8 αποστακτήρια για να μπει στον χάρτη. Το Skye ένα».
Το Άδολο
Λίγα ούζα στην υφήλιο μπορούν να διεκδικήσουν την εξαιρετικότητα του Άδολου. Η ιστορία του δεν είναι καθόλου γνωστή γιατί είχε την ατυχία να βγει στην αγορά μόλις που ξεκινούσε η κρίση και δεν έχει βρει ακόμα την εμπορική επιτυχία που του αρμόζει. Με δύο λόγια, το Άδολο είναι η απάντηση στο ερώτημα «εάν έκανα τα πάντα όσο πιο τέλεια γίνεται, ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα;». Ένα ούζο πεντακάθαρο (δίχως ίχνος μεθανόλης), εξαιρετικά φινετσάτο ― αναμφίβολα το πιο κομψό στη γεύση ούζο της αγοράς ― ξηρό, κάπως γωνιώδες και με διαπεραστική, σταράτη γεύση, με αρώματα λεπτά που δεν σου μπουκώνουν τη μύτη, ναι, το Άδολο είναι κάτι το διαφορετικό. Αποστάζεται η «καρδιά της καρδιάς», άρα μιλάμε για ούζο τριπλής απόσταξης, σε ένα μικρό, χειροποίητο άμβυκα του 1911 της οικογένειας Αρβανίτη. Ο άμβυκας αυτός ― το καζάνι του οποίου θερμαίνεται με ξύλα ― κατασκευάστηκε στην Τουρκία και ξαναστήθηκε σε δικό του χώρο μέσα στο υπερσύγχρονο αποστακτήριο Αρβανίτη στο Πλωμάρι, με τούβλα της εποχής εκείνης που βρέθηκαν και αγοράστηκαν στην Τουρκία. Όλα ελέγχονται στην παραμικρή λεπτομέρεια, από το γλυκάνισο που προέρχεται από ιδιόκτητα κτήματα στο Λισβόρι, μέχρι την αργή απόσταξη που διαρκεί 13 ώρες. Το αποτελέσμα είναι ένα πραγματικά εξαιρετικό προϊόν, σε θαυμάσια συσκευασία, που δίκαια διεκδικεί τον τίτλο του πρώτου «super premium» ούζου της χώρας.
Το Πάντρεμα
Είναι εντυπωσιακό να δει κανείς πως δύο, τόσο διαφορετικά μεταξύ τους προϊόντα, το ούζο και το ουίσκι (από δύο διαμετρικά αντίθετες ακτές της ευρωπαϊκής ηπείρου!), παντρεύονται τόσο καλά με το αυγοτάραχο, το καθένα με άλλο τρόπο. Το Τalisker μπαίνει στην αρένα με τον γνωστό τσαμπουκά του έτοιμο να καθαρίσει, ορμώμενο από το γεγονός ότι «δεν είναι ποτό αλλά εσωτερική έκρηξη» («Talisker is not a drink, it is an interior explosion»), όπως λέει χαρακτηριστικά ο δημοσιογράφος Derek Cooper. Ωστόσο, με το αυγοτάραχο έχει βρει τον μάστορά του. Θυελλώδης η σχέση, αλλά συμπληρωματική. Είναι εκπληκτική η αρμονία του ιωδίου του Βόρειου Ατλαντικού με εκείνου της λιμνοθάλασσας του Μεσολογγίου, της κάπνας του Talisker, που σου δημιουργεί την αίσθηση πως το αυγοτάραχο... ψήνεται στη γλώσσα σου βγάζοντας νέα αρώματα, της αρχικής γλύκας του ουίσκι που δένει με μία αρχική γλύκα του αυγοτάραχου για να... τελειώσουν μαζί, ταυτόχρονα, και τα δύο, εντελώς ξηρά. Είναι αδύνατον να μην καταναλώσεις ένα ολόκληρο μπαστούνι αυγοτάραχο και τουλάχιστον μισή μπουκάλα ουίσκι, εις μάτην αναζητώντας ένα «closure», μία λύτρωση από το παιχνίδι αυτό, που έρχεται μόνο όταν τελειώσουν τα προϊόντα.
Με το Άδολο η σχέση είναι εντελώς διαφορετική. Εδώ ξεκινάμε με κάποιες καχυποψίες μέχρι να μετρήσει ο καθένας τον αντίπαλο και να δει ο καθένας που στέκεται. Είναι και ο τρόπος κατανάλωσης του ούζου που θέλει λίγο ψάξιμο: ενώ το Talisker πίνεται τέλειο σκέτο, το Άδολο θέλει λίγο κρύο νερό αλλά όχι πάγο. Έτσι σερβιρισμένο, συνοδεύει το αυγοτάραχο δίχως να το επισκιάζει με την ανηθόλη του αλλά ούτε δυναστεύεται από αυτό. Η σχέση τους είναι εποικοδομητική: ο ένας χτίζει επάνω στον άλλον με αποτέλεσμα μία νέα γεύση ― κάτι που δεν ισχύει στην περίπτωση του ουίσκι με το αυγοτάραχο, όπου το κάθε προϊόν διατηρεί ακέραιο τα γευστικά του στοιχεία ανά πάσα στιγμή. Επίσης, το Άδολο δεν έχει αυτόν τον καυτερό χαρακτήρα που έχουν συχνά τα ούζα και η αρμονία επιτυγχάνεται δίχως το ούζο να λειτουργεί ως «οδοκαθαριστής». Απεναντίας, το αυγοτάραχο έχει όλη την ευχέρεια να εκφραστεί αρωματικά μέχρι την επόμενη γουλιά ούζου.
Συμπέρασμα
Και τα δύο ποτά λειτουργούν άψογα με το αυγοτάραχο και το ποιο θα επιλέξει κανείς είναι περισσότερο θέμα περιστάσεων. Αναμφίβολα το φλογερό ουίσκι είναι ποτό του χειμώνα, είναι ποτό για μπαρ, για μπροστά στο τζάκι με την παρέα μας κ.λπ., και το αυγοτάραχο έρχεται να παίξει το ρόλο τού συνοδευτικού μεζέ. Από την άλλη, το ούζο, όπως το καταναλώνουμε στην Ελλάδα, είναι για το τραπέζι, όπου το αυγοτάραχο πιθανόν να μην είναι και μόνο του. Είναι ένας πιο μεσογειακός τρόπος κατανάλωσής του... Σημειώστε άλλωστε ότι και οι προτιμήσεις των συμμαθητών μου μοιράστηκαν.
Πάντως, εάν έπρεπε να συνοψίσω σε δύο λέξεις τις δύο αρμονίες, θα έλεγα, για τον πρώτο (Τalisker-Αυγοτάραχο) «αλάτι» και για τον δεύτερο (Άδολο-Αυγοτάραχο) «ζάχαρη».
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση