Χρησιμοποιώντας ακριβώς τα ίδια επιχειρήματα με άλλους ποιοτικούς παραγωγούς, που έχουν πολλά χιλιόμετρα στο κοντέρ τους και κινούνται στο λογικό πεδίο τιμής των 25-35 € για τις ναυαρχίδες τους, κινούνται σε τιμές που το Μπορντό, η Βουργουνδία και ο Ροδανός ή ακόμα και η Τοσκάνη φαντάζουν καθημερινά κρασάκια.
Η τιμή κατά την γνώμη μου ενός κρασιού εκτός από το απόλυτο αντικειμενικό κόστος το οποίο είναι δεδομένο στις διεθνείς ώριμες αγορές συνδέεται με τον πολύ γνωστό αξιωματικό κανόνα της προσφοράς και της ζήτησης. Επίσης λαμβάνεται υπόψη το λεγόμενο snob value το οποίο κατακτάται με συνέπεια σε ένα λογικό βάθος χρόνου και επιτρέπει σε ένα κρασί να φύγει από την απλή του υπόσταση σαν είδος καθημερινής απόλαυσης και να αποκτήσει χρηματιστηριακή αξία. Στην Ελλάδα απέχουμε πολύ. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν υπάρχει ένα κρασί που κατά γενική ομολογία να θεωρείται το καλύτερο ελληνικό κρασί, το icon κρασί της Ελλάδας ή το Super Grecian (like Super Tuscan).
Τα κρασιά με τις υψηλότερες τιμές στα ράφια ακολουθούν και πραγματικά ορισμένα εξ αυτών είναι πραγματικά σπουδαία σε κάποιες χρονιές τους.
«Πορφυρογέννητος», Chateau Carras 1993
Από το ιστορικό οινοποιείο των Πλαγιών του Μελίτωνα, το Chateau Carras, στην Χαλκιδική αποτελεί για πάρα πολλά χρόνια το απωθημένο πολλών φίλων του κρασιού. Περιορισμένες ποσότητες έχουν διατεθεί στην αγορά και όταν το εντοπίσετε θα πρέπει να ετοιμάσετε 200 ζεστά ευρώ. Έχει εμφιαλωθεί μόνο τρεις εσοδείες, 1975, 1977 και το 1993 και αποτελεί γενικότερα σπάνιο έκθεμα σε ενημερωμένες κάβες που θα σας κάνουν μαγνητική ακτινογραφία για να σας το πουλήσουν.
«36», Κτήμα Παναγιωτόπουλος
Από ένα νεόκοπο κτήμα στην Τριφυλία της Μεσσηνίας που δημιουργήθηκε το 2005. Το δοκίμασα σε μια έκθεση κρασιού και πραγματικά ήταν ένα καλοφτιαγμένο Cabernet Sauvignon. Όταν ρώτησα για την τιμή του και μου είπαν 150 ευρώ αρχικά έψαξα το τηλέφωνο του ΩΡΛ μου γιατί νόμιζα ότι αρχίζω να μην ακούω καλά. Όταν βεβαιώθηκα ότι άκουσα καλά ήθελα να τους δώσω το τηλέφωνο του ψυχιάτρου που με παρακολουθεί. Ό,τι και να κάνουν στο αμπελάκι τους, τεχνικά είναι αδύνατον να έχουν κόστος που δικαιολογεί αυτή την τιμή για ελληνικό κρασί. Απλά ξεπερνάει τις en primeur τιμές για το Mouton Rothschild και το Haut Brion. Αν το ψάχνετε μπορείτε να συνδυάσετε ένα σαββατοκύριακο στο έτερο διαμάντι της Μεσσηνίας το Costa Navarino και να το απολαύσετε με όλες τις τιμές. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.
«Λαβύρινθος», Κτήμα Γ. Σκούρα 99/05
Το ελληνικό ισοδύναμο, σε σύλληψη ιδέας, του Vega Sicilia Reserva Especial. Ο οινοποιός Γ. Σκούρας εμπνέεται από το σπουδαίο οινοποιείο της Ribera del Duero στην Ισπανία και δημιουργεί ένα κρασί αναμειγνύοντας εξαιρετικά κρασιά από τις χρονιές 1999 μέχρι και 2005 δημιουργώντας ένα κρασί έτοιμο για κατανάλωση. Το όνομα αυτού «Λαβύρινθος» και αντί για το Μίτο της Αριάδνης θα χρειαστείτε 75 ευρώ. Προσωπικά πάντως, θεωρώ τον «Μέγα Οίνο» το καλύτερο κρασί του Κτήματος Γ. Σκούρα με μια αδιάλειπτη συνεπή εικοσαετή παρουσία και με ιδανική σχέση ποιότητας τιμής.
«4», Κτήμα Αϊβαλή
Το όνομα του κρασιού από τα μόλις 4 στρέμματα αμπελώνα που παράγεται η ακριβότερη Νεμέα με τιμή μεταξύ 60 και 65 ευρώ. Ο Χρήστος Αϊβαλής προσπαθεί επίμονα να φτιάξει την καλύτερη Νεμέα και είναι σε καλό δρόμο. Αν και ακριβοθώρητη έχει καταφέρει να αποκτήσει το δικό της κοινό σε μια περιοχή που η διακύμανση των κρασιών ξεκινάει κάτω από τα 3 ευρώ ο Αϊβαλής έχει εδραιωθεί στην αντίπερα όχθη.
«Λυρικός» και Terroir, Κτήμα Παπαϊωάννου
Ο Θανάσης Παπαϊωάννου, στην Νεμέα, αλλά και γενικότερα στην Ελληνική οινική πραγματικότητα είναι ο ζωντανός θρύλος. Θυμίζει τους αρτιζάνους παραγωγούς της Βουργουνδίας και του Barolo. Σεμνός με ακάματη προσωπική δουλειά στο αμπέλι και μακριά από δημοσιότητες έχει δώσει ορισμένα από τα καλύτερα ελληνικά κρασιά. Μετά την αναβαθμισμένη Νεμέα του, τα Παλαιά Κλήματα, κυκλοφόρησε ένα Petit Verdot με το όνομα "Λυρικός" και μια Νεμέα ακόμα υψηλών προσδοκιών με το όνομα Terroir. Και τα δύο κρασιά είναι εξαιρετικά περιορισμένης παραγωγής και η τιμή τους φλερτάρει με τα 60 ευρώ. Μάλλον θα πάρετε και ρέστα.
«Κόνιαρος», Κτήμα Νερατζή Μητρόπουλου
Με πολλά χρόνια οικογενειακής παρουσίας στην ποτοποιία στην περιοχή της Νιγρίτας Σερρών ο Νερατζής Μητρόπουλος «σκόνταψε» πάνω σε μια άγνωστη ποικιλία την οποία και θέλησε να διασώσει και να αναδείξει. Το όνομα αυτής "Κόνιαρος" και φύεται στην κοιλάδα του Στρυμόνα. Η φιάλη είναι φιλοτεχνημένη στο χέρι και το μεγαλύτερο μέρος της παραγόμενης ποσότητας εξάγεται. Η τιμή του στα 50 ευρώ στρογγυλά για να μην περιμένετε και ρέστα.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση
@ΓΙΩΡΓΟΘ ΕΥΘΤΑΘΙΟΥ : ΘΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΟ ΘΘΘΘ, ΔΑΙΜΟΝ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟΥ & ΘΥΓΚΙΝΗΘΗ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ
@ΚΩΣΤΑ ΓΑΣΠΑΡΙΝΑΤΟ : BY THE WAY ΣΕ ΤΙ ΤΙΜΗ ΠΗΡΕΣ ΤΟΝ ΠΟΡΦΥΡΟΓΕΝΝΗΤΟ? ΗΤΟ ΚΑΛΑ ΣΥΝΤΗΡΗΜΕΝΟ?ΑΠΟ ΣΥΝΤΗΡΗΤΗ Ή ΚΛΙΜΑΤΙΖΟΜΕΝΟ ΚΕΛΛΑΡΙ? JUST ASKING?
@Γιώργο Ευσταθίου: Η έπαρση και η αδικαιολόγητη υψηλή αυτοεκτίμηση (του τύπου καθρέθτη καθρεθτάκι μου...) σε συνδυασμό με έλλειψη οινογατρονομικής παιδείαςτων καταναλωτών είναι θανατηφόρο μείγμα. Άλλα όταν έχεις τον ακούνητο από ραφί και τα μπουκάλια παραμένουν, σαν την Ταυγέτη,στα αζήτητα οφείλεις να επανεξετάσεις το θέμα.
@Christina Alissandraki (τώρα που εισαι στας Γαλλίας σε γράφω μόνο λατινικά)Θενκς φορ γιόρ κόμεντς. Ετοιμάζω πάραυτα σχετικό ρί-βιού για την 'λαική απογευματινή' κατηγορία των 20,01-29,99€.
@Πάνος Δεληγιάννης :Δεν σου πέφτει λόγος αλλά τα καρφιά-καρφιά!!!! Το μαζικό αίτημα (σου)σύντομα θα ικανοποιηθεί με την διαδικασία του κατ' επείγοντος
@Ανδρέας Γάβρης :Συμφωνώ σε όλα που αναφέρεις για την Διάπορο. Μια παρατήρηση μόνο ξεφευγει από την τυπικότητα της Νάουσας. Είναι ένα εξαιρετικό κρασί των 30€ που θα μπορούσε να είναι από οπουδήποτε
@Κώστα Γασπαρινάτο:Αν θες παρέα για το Πορφυρογέννητος μπορώ να θυσιαστώ.θα γιορτάσουμε την επέτειο της πρώτης κοινής μας φιάλης.
Εν συνεχεία, είναι γενικά δύσκολο να διαφωνήσεις με την Christina.Θα πρέπει να είσαι ο Chuck Norris.Κατά τα λοιπά συνφωνώ μαζί σου. Γενικά στα φτηνά-οικονομικά κρασιά είμαστε συγκριτικά ακριβότεροι από ότι στα στην ποιότητα που δίνουμε στα 25-30€. Νομίζω ότι τα επόμενα 20 χρόνια θα καταφέρουμε να συντονιστούμε.
Σε ευχαριστώ πολύ για την πληροφορία. Βρήκα στην κάβα μου ένα ξεχασμένο, σκονισμένο "Πορφυρογέννητο" του '77 και ξαφνικά μετά το διάβασμα του άρθρου σου, το εκτίμησα. Τώρα, ψάχνω να βρω κάποια επέτειο να το ανοίξω... Θα ενημερώσω για το αποτέλεσμα.
Στο προκέιμενο τώρα. Συμφωνώ με την Christina Alissandraki: τα ακριβά, σπάνια κρασιά απευθύνονται σε ελάχιστους. Μου θυμίζει την κουβέντα που είχα με ιδιοκτήτη gourmet εστιατορίου στο Παρίσι. Είδα λοιπόν, ότι στη λίστα του η πλειονότητα των κρασιών κυμαίνονταν από 15 έως και 50 €. Υπήρχαν όμως και 10-12 ετικέτες που ξεκινούσαν από τα 500 και κατέληγαν στα 2.800 € η φιάλη. Στο σχόλιο μου γι' αυτό μου απήντησε ότι κάτι πρέπει να αγοράσουν και οι πολύ πλούσιοι... Μου έφερε ως παράδειγμα γνωστό Άραβα που για να εντυπωσιάζει ζητούσε το ακριβότερο κρασί χωρίς να τον ενδιαφέρει εάν το συνδύαζε με το φαγητό κ.λπ.
Όσον αφορά τις τιμές στο ράφι για τα ελληνικά κρασιά, θεωρώ ότι σε σχέση με τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά το πρόβλημα εντοπίζεται στα λεγόμενα "φτηνά". Ενώ δηλαδή, στην Γαλλία, στην Ισπανία και στην Ιταλία μπορείς να βρεις ένα "αξιοπρεπές", καθημερινό κρασί με 4 έως 5 € στο ράφι και με 8 έως 12 στο εστιατόριο στην Ελλάδα δεν υπάρχει αυτό. Χρειάζεσαι 12-20 € στο ράφι για το αντίστοιχο. Στα κάπως καλύτερα κρασιά κατά τη γνώμη μου είμαστε κοντά.
Θέλω να αναφέρω ένα κρασί που με εντυπωσίασε φέτος. Τον Διάπορο 2007 του Κυρ-Γιάννη (Ξινόμαυρο 87% - Syrah 13%) στα 30,0 € περίπου η τιμή του και τα αξίζει με χίλια. Ένα κρασί που δείχνει τις μεγάλες δυνατότητες του Ξινόμαυρου, και που, κατά τη γνώμη μου, θα γράψει ιστορία.
Επίσης εξαιρετικό και το Petit Verdot 2004 Παπαϊωάννου αλλά 60,0 € ...
Οπως πάντα πολύ καλό άρθρο. Επειδή όμως τα κρασιά σε τιμές σαν τις παραπάνω έτσι κι αλλιώς απευθύνονται σε ελάχιστους, μπορούν να ζητούν οτι θέλουν. Θα ήθελα κάποια στιγμή κάποιος να κρίνει αυστηρά αυτούς που πουλάνε κρασιά σε τιμές 20-30 ευρώ ενώ θα έπρεπε να τα πουλούν το πολύ 10. Αλλά βέβαια όταν στο κόστος τους υπολογίζονται οι παλαβές προσωπικές σπατάλες ή οι Prada των συζύγων των παραγωγών... τι να περιμένει κανείς.
Χαχαχα....δεν μου πέφτει λόγος, αλλά επαυξάνω! Γιώργοοοο ακούς? Για σένα χτυπά η καμπάνα! Το κοινό μίλησε...
Πραγματικά κάποιοι έχουν πάρει πολύ ψηλά τον αμανέ και καμιά φορά πρέπει να διαβάζουμε και κανένα άρθρο που να μην διστάζει να πει την αλήθεια στους Έλληνες οινοπαραγωγούς που νομίζω ότι είναι παραχαϊδεμένοι από τον τύπο.