Η οικονομική κρίση έχει και την καλή της πλευρά. Δεν είναι απλά η διάθεση αισιοδοξίας που θα πρέπει να μας διακρίνει αλλά και μια πιο ορθολογιστική προσέγγιση σε τομείς που τα π.Μ. (προ Μνημονίου ) σωτήρια έτη μας άφηναν παγερά αδιάφορους ή δεν μας ενδιέφεραν γιατί «λεφτά υπήρχαν». Ένα από τα θέματα που μου κίνησαν το ενδιαφέρον είναι κάποια ελληνικά κρασιά που η τιμή τους στο ράφι ξεπερνάει κάθε λογική.
Χρησιμοποιώντας ακριβώς τα ίδια επιχειρήματα με άλλους ποιοτικούς παραγωγούς, που έχουν πολλά χιλιόμετρα στο κοντέρ τους και κινούνται στο λογικό πεδίο τιμής των 25-35 € για τις ναυαρχίδες τους, κινούνται σε τιμές που το Μπορντό, η Βουργουνδία και ο Ροδανός ή ακόμα και η Τοσκάνη φαντάζουν καθημερινά κρασάκια.
Η τιμή κατά την γνώμη μου ενός κρασιού εκτός από το απόλυτο αντικειμενικό κόστος το οποίο είναι δεδομένο στις διεθνείς ώριμες αγορές συνδέεται με τον πολύ γνωστό αξιωματικό κανόνα της προσφοράς και της ζήτησης. Επίσης λαμβάνεται υπόψη το λεγόμενο snob value το οποίο κατακτάται με συνέπεια σε ένα λογικό βάθος χρόνου και επιτρέπει σε ένα κρασί να φύγει από την απλή του υπόσταση σαν είδος καθημερινής απόλαυσης και να αποκτήσει χρηματιστηριακή αξία. Στην Ελλάδα απέχουμε πολύ. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν υπάρχει ένα κρασί που κατά γενική ομολογία να θεωρείται το καλύτερο ελληνικό κρασί, το icon κρασί της Ελλάδας ή το Super Grecian (like Super Tuscan).
Τα κρασιά με τις υψηλότερες τιμές στα ράφια ακολουθούν και πραγματικά ορισμένα εξ αυτών είναι πραγματικά σπουδαία σε κάποιες χρονιές τους.
«Πορφυρογέννητος», Chateau Carras 1993
Από το ιστορικό οινοποιείο των Πλαγιών του Μελίτωνα, το Chateau Carras, στην Χαλκιδική αποτελεί για πάρα πολλά χρόνια το απωθημένο πολλών φίλων του κρασιού. Περιορισμένες ποσότητες έχουν διατεθεί στην αγορά και όταν το εντοπίσετε θα πρέπει να ετοιμάσετε 200 ζεστά ευρώ. Έχει εμφιαλωθεί μόνο τρεις εσοδείες, 1975, 1977 και το 1993 και αποτελεί γενικότερα σπάνιο έκθεμα σε ενημερωμένες κάβες που θα σας κάνουν μαγνητική ακτινογραφία για να σας το πουλήσουν.
«36», Κτήμα Παναγιωτόπουλος
Από ένα νεόκοπο κτήμα στην Τριφυλία της Μεσσηνίας που δημιουργήθηκε το 2005. Το δοκίμασα σε μια έκθεση κρασιού και πραγματικά ήταν ένα καλοφτιαγμένο Cabernet Sauvignon. Όταν ρώτησα για την τιμή του και μου είπαν 150 ευρώ αρχικά έψαξα το τηλέφωνο του ΩΡΛ μου γιατί νόμιζα ότι αρχίζω να μην ακούω καλά. Όταν βεβαιώθηκα ότι άκουσα καλά ήθελα να τους δώσω το τηλέφωνο του ψυχιάτρου που με παρακολουθεί. Ό,τι και να κάνουν στο αμπελάκι τους, τεχνικά είναι αδύνατον να έχουν κόστος που δικαιολογεί αυτή την τιμή για ελληνικό κρασί. Απλά ξεπερνάει τις en primeur τιμές για το Mouton Rothschild και το Haut Brion. Αν το ψάχνετε μπορείτε να συνδυάσετε ένα σαββατοκύριακο στο έτερο διαμάντι της Μεσσηνίας το Costa Navarino και να το απολαύσετε με όλες τις τιμές. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.
«Λαβύρινθος», Κτήμα Γ. Σκούρα 99/05
Το ελληνικό ισοδύναμο, σε σύλληψη ιδέας, του Vega Sicilia Reserva Especial. Ο οινοποιός Γ. Σκούρας εμπνέεται από το σπουδαίο οινοποιείο της Ribera del Duero στην Ισπανία και δημιουργεί ένα κρασί αναμειγνύοντας εξαιρετικά κρασιά από τις χρονιές 1999 μέχρι και 2005 δημιουργώντας ένα κρασί έτοιμο για κατανάλωση. Το όνομα αυτού «Λαβύρινθος» και αντί για το Μίτο της Αριάδνης θα χρειαστείτε 75 ευρώ. Προσωπικά πάντως, θεωρώ τον «Μέγα Οίνο» το καλύτερο κρασί του Κτήματος Γ. Σκούρα με μια αδιάλειπτη συνεπή εικοσαετή παρουσία και με ιδανική σχέση ποιότητας τιμής.
«4», Κτήμα Αϊβαλή
Το όνομα του κρασιού από τα μόλις 4 στρέμματα αμπελώνα που παράγεται η ακριβότερη Νεμέα με τιμή μεταξύ 60 και 65 ευρώ. Ο Χρήστος Αϊβαλής προσπαθεί επίμονα να φτιάξει την καλύτερη Νεμέα και είναι σε καλό δρόμο. Αν και ακριβοθώρητη έχει καταφέρει να αποκτήσει το δικό της κοινό σε μια περιοχή που η διακύμανση των κρασιών ξεκινάει κάτω από τα 3 ευρώ ο Αϊβαλής έχει εδραιωθεί στην αντίπερα όχθη.
«Λυρικός» και Terroir, Κτήμα Παπαϊωάννου
Ο Θανάσης Παπαϊωάννου, στην Νεμέα, αλλά και γενικότερα στην Ελληνική οινική πραγματικότητα είναι ο ζωντανός θρύλος. Θυμίζει τους αρτιζάνους παραγωγούς της Βουργουνδίας και του Barolo. Σεμνός με ακάματη προσωπική δουλειά στο αμπέλι και μακριά από δημοσιότητες έχει δώσει ορισμένα από τα καλύτερα ελληνικά κρασιά. Μετά την αναβαθμισμένη Νεμέα του, τα Παλαιά Κλήματα, κυκλοφόρησε ένα Petit Verdot με το όνομα "Λυρικός" και μια Νεμέα ακόμα υψηλών προσδοκιών με το όνομα Terroir. Και τα δύο κρασιά είναι εξαιρετικά περιορισμένης παραγωγής και η τιμή τους φλερτάρει με τα 60 ευρώ. Μάλλον θα πάρετε και ρέστα.
«Κόνιαρος», Κτήμα Νερατζή Μητρόπουλου
Με πολλά χρόνια οικογενειακής παρουσίας στην ποτοποιία στην περιοχή της Νιγρίτας Σερρών ο Νερατζής Μητρόπουλος «σκόνταψε» πάνω σε μια άγνωστη ποικιλία την οποία και θέλησε να διασώσει και να αναδείξει. Το όνομα αυτής "Κόνιαρος" και φύεται στην κοιλάδα του Στρυμόνα. Η φιάλη είναι φιλοτεχνημένη στο χέρι και το μεγαλύτερο μέρος της παραγόμενης ποσότητας εξάγεται. Η τιμή του στα 50 ευρώ στρογγυλά για να μην περιμένετε και ρέστα.