Θα το πω. Με συγκίνησε η συμμετοχή του Λευτέρη Λαζάρου στο νέο καφέ και εστιατόριο Σχεδία Home, το οποίο θα απασχολεί εργαζόμενους από ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες που βρέθηκαν στο περιθώριο και κατεξοχήν στηρίζει το περιοδικό. Στη περίπτωση που δεν το γνωρίζετε, πρόκειται για ένα ποιοτικό έντυπο, προϊόν εθελοντικής εργασίας που πωλείται στο δρόμο από ανθρώπους με σοβαρά οικονομικά προβλήματα, ως επί το πλείστον άστεγους, δίνοντάς τους έτσι την δυνατότητα να βγάζουν κάποια χρήματα. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Η Σχεδία εκτός από το περιοδικό παρουσίασε και μια σειρά από πρωτοβουλίες με στόχο την αποκατάσταση και την ομαλή επανένταξη αυτών των συνανθρώπων μας από το περιθώριο στην αγορά εργασίας. Κάπως έτσι γεννήθηκε και το Σχεδία Home, στη γωνία της Κολοκοτρώνη με τη Νικίου, ένα φιλόδοξο, μοντέρνο και ομολογουμένως πανέμορφο καφέ-εστιατόριο urban αισθητικής που πήρε σάρκα και οστά χάρη στη ψυχή της Σχεδίας, τον Χρήστο Αλεφραγκή και την υπόλοιπης ομάδας του περιοδικού που κατάφεραν να αποσπάσουν μεγάλες χορηγίες για να πραγματοποιηθεί. Είναι τόσοι πολλοί αυτοί που βάλανε πλάτη, από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος μέχρι το Ίδρυμα Μποδοσάκη και την Interamerican, που φοβάμαι ότι σε αυτό το πρώτο κείμενο θα ξεχάσω κάποιους και δεν το θέλω.
Για να έρθουμε στα δικά μας λημέρια, αυτό που μου άρεσε πάντως είναι ότι ο Λευτέρης Λαζάρου πριν εμπλακεί στη σύνθεση του μενού και στην εκπαίδευση όσων θα μαγειρεύουν στο εστιατόριο, είχε φορέσει κανονικά και με το νόμο το κόκκινο γιλέκο και πουλούσε τη Σχεδία στους δρόμους της Αθήνας. Τον είχε πάρει τότε το μάτι μου σε μια φωτογραφία και δεν σας κρύβω ότι ως κίνηση τη βρήκα πολύ ουσιαστική και ανθρώπινη. Θέσαμε στο επίκεντρο, πρώτον, τις θρεπτικές ουσίες του πιάτου και, δεύτερον, υλικά που μπορούν να χορτάσουν έναν άνθρωπο έστω και με μία μερίδα. Σε μια συνέντευξη, τώρα, που είχε δώσει ο ίδιος στο περιοδικό περιγράφει το δικό του όραμα για αυτό το νέο εγχείρημα: «Ο στόχος μας δεν είναι να κάνουμε ένα εστιατόριο που θα έρχεται ο άλλος και θα στρογγυλοκάθεται πίνοντας δύο κιλά κρασί και τρώγοντας εφτά πιάτα. Όχι, στόχος μας είναι να χαλαρώνει, να καταλαβαίνει τι είναι αυτό που γίνεται, να τρώει μια μερίδα φαγητό και να απολαμβάνει ένα ποτήρι κρασί αν θέλει. Όλα αυτά με το ελάχιστο δυνατό τίμημα. Το μενού έχει σχεδιαστεί με κριτήριο να θρέψουμε τους ανθρώπους και να ξυπνήσουμε μνήμες της κουζίνας της μαμάς. Το μενού έχει όσπριο, έχει λαδερό, έχει μαγειρευτό φαγάκι.» Στο μενού θα συναντήσετε από κεφτεδάκια βιολογικού κοτόπουλου με πουρέ γλυκοπατάτας, μέχρι φρουτάλια με χωριάτικο λουκάνικο και γαρίδες με μουστάρδα αρωματισμένη με μανταρίνι, ενώ στη κουζίνα μαγειρεύει και εκπαιδεύει ο Γιάννης Υφαντίδης. Αν και το θεωρώ αυτονόητο θα σας προτρέψω για να πάτε. Θα επανέλθω κι εγώ κάποια στιγμή με περισσότερες εντυπώσεις.
Κολοκοτρώνη 56 και Νικίου 2, Μοναστηράκι
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση