Το εστιατόριο- ξενώνας που φέρει το όνομα του, στο Ξινό νερό της Φλώρινας, στα τριάντα περίπου χρόνια της λειτουργίας του, κατάφερε να γίνει ο απόλυτος ελληνικός προορισμός και να εγγράψει το μικρό αυτό χωριό της Δυτικής Μακεδονίας στο χάρτη της ελληνικής γαστρονομίας. Οι επιλογές του Νίκου Κοντοσώρου, το μαγειρικό του ήθος, η επιμονή του να οδηγήσει την παράδοση έστω ένα βήμα παρακάτω, προς το μέλλον, αλλά κυρίως η επιλογή του του να συλλέγει μόνος του μανιτάρια, να προμηθεύεται τα κρέατα και τα γαλακτοκομικά του από μικρές φάρμες της περιοχής και να καλλιεργεί στο κτήμα, δίπλα το εστιατόριο του, τα λαχανικά που χρησιμοποιεί στην κουζίνα του, κατάφεραν να συμπαρασύρουν κι άλλους εστιάτορες να το ακολουθήσουν το παράδειγμα του μετατρέποντας την ευρύτερη περιοχή σε πόλο γαστρονομικής έλξης. Ίσως αυτή να είναι η πιο σημαντική πτυχή του έργου του, πέρα από τα υπέροχα πιάτα που σέρβιρε στο εστιατόριο του.
Όσοι τον γνωρίσαμε θα κρατήσουμε στη μνήμη μας για πάντα την απλότητα και το ευγενικό χαμόγελο, που φώτιζε το πρόσωπο του, κάθε φορά που εξηγούσε τι είναι το σουτ μακάλο και πως «ταλτσένες» λένε τις στουμπισμένες πιπεριές με τη μελιτζάνα.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει! Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του.
Η φωτογραφία είναι από το Sani Gourmet Festival 2013
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση
Μεγάλη μορφή της αυθεντικής κουζίνας της βόρειας Ελλάδας, σε όσους γευτήκαμε τα σπουδαία πιάτα του θα μείνει αξέχαστος. Από το 2010 θυμάμαι όλες τις επισκέψεις μου εκεί: πιάτα όπως η χειμωνιάτικη σαλάτα με μπρόκολο και μπέικον, το ριζότο με κολοκυθάκι, το σουτ μακάλο, το χοιρινό σε κρούστα πιπεριού, τα κεμπάπια με πουρέ, οι χειροποίητες κοτομπουκιές και άλλα, με γλυκά επιπέδου παρισινού ρεστοράν, σε ένα υπέροχο περιβάλλον, με συνοδεία των καλύτερων κρασιών της περιοχής και φυσικά ξινού νερού, έξοχο value for money, ευγένια και σεβασμό στον πελάτη, δείχνουν πόσο ανέβασε τον πήχυ της εστιατορικής πραγματικότητας, όχι μόνον στην περιοχή.