Οι γαρίδες σαγανάκι ήταν πάντοτε απ’ τους αγαπημένους μου μεζέδες σε ουζερί και ταβέρνες, αν και τις περισσότερες φορές με απογοήτευε το γεγονός ότι στο μαγείρεμα τις ‘εκτελούσαν’ κανονικά. Ο συνδυασμός της γαρίδας με φέτα και σάλτσα ντομάτας, που αποτελεί κατά τεκμήριο τη βάση για τα περισσότερα σαγανάκια, είναι μεγάλη ελληνική γαστρονομική εφεύρεση. Δυστυχώς, όμως, πολύ συχνά, καταλήγει σε ένα μπάνιο γαρίδας σε λαδερή σάλτσα και -σχεδόν πάντα- σε γαρίδες που έχουν παραμαγειρευτεί χάνοντας κάθε γεύση και υφή. Ο γευστικός τόνος στο σαγανάκι έχει να κάνει με την ισορροπία ανάμεσα στην καυτερή υφή του πιάτου και το δέσιμο της σάλτσας, κάτι που επιτρέπει στα υπόλοιπα υλικά (και κυρίως στις γαρίδες) να διατηρήσουν την φρεσκάδα της γεύσης τους.
Ομολογώ ότι δεν θυμάμαι αν και πότε είχα ξαναφτιάξει σαγανάκι με γαρίδες στο σπίτι και πώς μπορεί να το είχα κάνει στο παρελθόν. Αλλά τον τελευταίο μήνα, έτυχε να βρω ωραίες (και φτηνές!) γαρίδες στον ψαρά μου και, θέλοντας να κάνω πρώτο πιάτο σε δύο διαφορετικά μενού, βρήκα την ευκαιρία να δημιουργήσω τη δικιά μου συνταγή, που ήρθε ως έμπνευση της στιγμής, την ώρα που άνοιξα το ψυγείο για να δω τί υλικά διέθετα. Αποφάσισα λοιπόν, να κάνω τρεις βασικές διαφοροποιήσεις σε σχέση με τα σαγανάκια που τρώμε συνήθως έξω και πάνω απ’ όλα να δώσω μεγάλη προσοχή στο να ψήσω τις γαρίδες μόνο όσο χρειάζεται, ώστε να μην βγουν σκληρές.
Η πρώτη διαφοροποίηση ήταν η χρήση πράσου στα υλικά, που δίνει γλυκύτητα και γευστικό υπόβαθρο. Η δεύτερη ήταν ο κόλιανδρος, για να δώσει μια εξισορροπιστική ένταση στο συνδυασμό με την καυτερή πιπεριά. Τέλος, επεδίωξα η σάλτσα να είναι δεμένη και με ελάχιστο λάδι, ώστε να λειτουργεί μεν σαν πρώτο πιάτο, χωρίς όμως να βαραίνει.
Αυτό που επίσης αρνήθηκα να κάνω, αν και οι περισσότερες συνταγές στο διαδίκτυο το έχουν ως στάνταρ, είναι να βράσω από πριν τις γαρίδες, αντί να τις ψήσω απλώς μέσα στη σάλτσα. Αυτή τη λογική -που και διάσημοι σεφ ακολουθούν- με βρίσκει κάθετα αντίθετο, γιατί δεν σέβεται το πολύτιμο υλικό, μιας και αφαιρεί τη δυνατότητα η σάλτσα να οσμωθεί από τη γεύση της γαρίδας, ώστε να επιτευχθεί ένας επιτυχημένος γάμος των συστατικών στο σαγανάκι και εν τέλει να νιώθεις την υπέροχη θαλασσινή γεύση της φρέσκιας γαρίδας στο πιάτο.
Πάντως, οι καλεσμένοι μου και τις δύο φορές που παρουσίασα το πιάτο, έδειξαν ότι η συνταγή πέτυχε ακριβώς αυτό που επεδίωκε, με τα κύρια σχόλια να εστιάζονται στην απόλυτη ισορροπία όσον αφορά στον καυτερό χαρακτήρα και τον γευστικό πλούτο του πιάτου και βεβαίως, στο πόσο τέλεια ψημένες βγαίνουν οι γαρίδες, τις οποίες τρως και απολαμβάνεις την υφή, τη φρεσκάδα και πλήρη τη γεύση τους.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση