Γεννήθηκε στο Νανσύ της Γαλλίας το 1901 και μεγάλωσε με τα ιδανικά περί τέχνης του πατέρα του που υπήρξε συλλέκτης και παράλληλα ζωγράφος, εικονογράφος και χαράκτης, ενώ διετέλεσε από το 1919 έως και το 1940, διευθυντής της École des Beaux-Arts στην ίδια πόλη. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος λοιπόν, για τον Jean, να αποδείξει τη σπουδαιότητα του, από το να γίνει ο ίδιος ένας πρωτοπόρος δημιουργός και φυσικά το κατάφερε με το παραπάνω. Κυριολεκτικά υπήρξε ένας από τους πρώτους που συνέβαλαν στην τεχνολογία των προκατασκευασμένων κατασκευών, αλλά χρησιμοποίησε και μεταλλικά πάνελ για την κατασκευή κτιρίων, όπως στο αεροδρόμιο Buc (1937–39) και στο Maison du Peuple στο Clichy της Γαλλίας (1938–39) με θεαματικά για τη εποχή αποτελέσματα.
Η Catherine Prouvé, η οποία διαχειρίζεται το αρχείο Jean Prouvé από τον θάνατό του το 1984, δήλωσε σε μια συνέντευξη της, ότι το έργο του, εκτιμάται καλύτερα τώρα παρά κατά τη διάρκεια της ζωής του, μια και η αρχιτεκτονική και σχεδιαστική προσέγγιση του πατέρα της, είναι ίσως πιο κατανοητή στις νεότερες γενιές. Δεν είναι τυχαίο ότι η εταιρεία Vitra τα τελευταία είκοσι χρόνια, έχει επανεκδώσει πολλά σχέδια του Γάλλου δημιουργού, αλλά και πρωτότυπες εκδόσεις επίπλων του, δημοπρατούνται σε υψηλές τιμές από γνωστούς οίκους.
Υπήρξε ενδεικτικό στοιχείο της φιλοδοξίας του να δημιουργήσει ποιοτικά και προσιτά σε μεγάλο κοινό σχέδια, πάντα με την όσο γίνεται χαμηλότερη τιμή για την απόκτηση τους. Αυτό το δεδομένο, βρίσκει στις μέρες μας, προβληματισμένους τους συλλέκτες των[S1] vintage δημιουργιών του που το μόνο που θέλουν, είναι φυσικά οι υψηλές τιμές που θέλουν να επιτύχουν στις δημοπρασίες. Για παράδειγμα η Demountable wooden chair CB 22, ίσως η πρώτη «do it yourself chair» που παρουσιάστηκε αρχικά το 1947, μια καρέκλα εξαιρετικά σημαντική για το σύγχρονο design που το ξύλο εμφανίζεται ως βασικό υλικό, σε μια εποχή που πολλά υλικά όπως ο χάλυβας, ήταν σε πρωτοφανή έλλειψη.
Αν και ο Jean Prouvé μαθήτευσε αρχικά σε έναν σιδηρουργό, τον Emile Robert και στη συνέχεια σε ένα εργαστήριο μετάλλων, χρησιμοποίησε τις γνώσεις που εισέπραξε για τη δημιουργία προσιτών οικονομικά κατοικιών με σκοπό τη στέγαση όσων επέστρεφαν από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, «Τα σχέδιά του ήταν μέρος της καθημερινότητάς μας», δήλωναν οι κάτοικοι τους. Σπίτια με καινοτόμες δυνατότητες και μια πρωτοπόρα σύνθεση από λαμαρίνες, γυαλί και πολυμερή υλικά. Πρωτοπόρος και με βασική ανάγκη του τη δημοκρατικότητα, κατασκεύασε λαμπτήρες από σφυρήλατο σίδερο, πολυελέους και αργότερα έπιπλα. Συνεργάστηκε με τη Charlotte Perriand και τον Pierre Jeanneret (ξάδερφος και συνεργάτης του Le Corbusier) σε διάφορα σχέδια επίπλων, ενώ όσο διήρκησε ο πόλεμος, υπήρξε ενεργό μέλος της αντίστασης, αναγνωρίστηκε φυσικά για αυτή τη συμμετοχή του και τελικά ψηφίστηκε δήμαρχος του Νανσί.
Άνοιξε το επιτυχημένο «Atelier Jean Prouve» το 1931 και ξεκίνησε να συνεργάζεται με τους Γάλλους αρχιτέκτονες Eugene Beaudoin και Marcel Lods σε μεγάλα έργα. Για να διατηρήσει το κατασκευαστικό σχεδιαστικό του γραφείο κατά τη διάρκεια του πολέμου, προχώρησε στην κατασκευή ποδηλάτων αλλά και στη δημιουργία μιας σόμπας (Pyrobal) που μπορούσε να λειτουργήσει με διαφορετικά είδη καυσίμων. Το 1947 έχτισε το εργοστάσιο Maxeville όπου εκτός από την παραγωγή επίπλων, ανέλαβε εκτεταμένη αρχιτεκτονική έρευνα για τις χρήσεις του αλουμινίου. Στο Maxeville κατασκευάστηκαν εκατοντάδες πάνελς για τη σύνθεση προκατασκευασμένων βιομηχανικών κτιρίων από αλουμίνιο και αντίστοιχα στάλθηκαν εκατοντάδες μεταλλικά υπόστεγα στην Αφρική. Στη συνέχεια δημιούργησε άλλες δύο εταιρείες παρουσιάζοντας από ένα καφέ στο Evian, το περίπτερο για την εκατονταετηρίδα του αλουμινίου, σπίτια αλλά και την Ιατρική σχολή του Ρότερνταμ, το εκθεσιακό κέντρο της Γκρενόμπλ και την πρόσοψη του τερματικού σταθμού της Orly Airways.
Τα δεκάδες έπιπλα που σχεδίασε και κατασκεύασε περιλαμβάνουν τη μεγάλη του γνώση για τα υλικά και τη συμπεριφορά τους αλλά και την μόνιμη προσοχή που τον διέκρινε για τις νέες τεχνικές εξελίξεις. Ο Prouve άσκησε επιρροή στην ανάπτυξη της ιδέας της νομαδικής αρχιτεκτονικής, παρομοιάζοντας μια καρέκλα με σπίτι και σχεδιάζοντας και τα δύο με γνώμονα τη φορητότητα. Σε μια σχετικά πρόσφατη συνέντευξη της, η κόρη του Catherine δήλωσε: «Πιστεύω ότι ο πατέρας μου θα ήταν χαρούμενος και έκπληκτος αν έβλεπε τα σχέδια του ακόμα ζωντανά»
[S1]t
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση