Το 2009 στην έκθεση του Μιλάνου παρουσίασε ένα installation με τίτλο Real Time, στην πραγματικότητα μια σειρά ρολογιών δαπέδου με ρετρό ύφος που η ώρα σχεδιαζόταν σε πραγματικό χρόνο στο καντράν, από το χέρι ενός ανθρώπου. Λίγο αργότερα για την ίδια έκθεση βραβεύτηκε στο Design Basel στο Μαϊάμι ως σχεδιαστής της χρονιάς. Έκτοτε ο Baas συνέχισε να δημιουργεί τα σουρεαλιστικά του ρολόγια και να τα παρουσιάζει σε εκθέσεις ανά τον κόσμο, με πολλά διαφορετικά θέματα που αγγίζουν αρκετές πλευρές της κοινωνίας. Για παράδειγμα στο Sweepers Clock, ένα βίντεο με διάρκεια δώδεκα ωρών, δύο άνδρες σκουπίζουν σωρούς σκουπιδιών που θυμίζουν δείκτες ρολογιού, δημιουργώντας με τις κινήσεις τους την εικονογράφηση του χρόνου και αντιμετωπίζοντας τον ως μια επιτελική διαδικασία.
Ο Baas θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς Ολλανδούς σχεδιαστές των αρχών του 21ου αιώνα. Συχνά περιγράφεται ως «σχεδιαστής συγγραφέας», του οποίου τα έργα βρίσκονται στα όρια μεταξύ τέχνης και σχεδίου. Το έργο του είναι γνωστό ως επαναστατικό, παιχνιδιάρικο, πνευματικό, θεατρικό και καλλιτεχνικό. Έχει αποκτήσει μια αυτόνομη θέση στο χώρο του σχεδιασμού και η δουλειά του ποικίλλει από εννοιολογικά σχέδια, περιορισμένες εκδόσεις, σχεδιασμό παραγωγής, εγκαταστάσεις, δημόσιο χώρο, αρχιτεκτονική, εσωτερική διακόσμηση, θεατρικό σχέδιο και παραστάσεις. Η συλλογή Smoke με έπιπλα που έχουν καεί και στη συνέχεια στερεοποιηθεί με ειδική επεξεργασία, πρόκειται για ακόμα μία πολυσυζητημένη και εντυπωσιακή σειρά με δημιουργίες του. Αλλά και τα «αυθόρμητα» και με παιδική αφέλεια σχεδόν, έπιπλα της σειράς Clay, θυμίζουν κατασκευές από πηλό που πάνω τους είναι σε αρκετά σημεία, εμφανή τα αποτυπώματα του τεχνίτη. Ενώ, τα αραχνοειδή τους πόδια μετά βίας φαίνεται να μπορούν να αντέξουν το βάρος του ιδιοκτήτη τους, κάτι που δεν ισχύει φυσικά αλλά πρόκειται για μια ψευδαίσθηση, αγαπημένο «παιχνίδι» στις δημιουργίες του Baas.
Το ιδιότυπο δημιουργικά παιχνίδι του Ολλανδού που ακροβατεί μεταξύ τέχνης και design, πρωταγωνιστεί σε όλο το φάσμα της δουλειάς του, όπως για παράδειγμα στη συλλογή Empty Chair με καρέκλες που η πλάτη μοιάζει να θέλει να αγγίξει τον ουρανό, μια δήλωση του καλλιτέχνη για τη Διεθνή Αμνηστία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Απέναντι όμως στην «ευθραυστότητα» των συλλογών Clay και Empty Chair, υπάρχει η συλλογή Carapace (Καύκαλο), ένας επιστημονικός όρος που χρησιμοποιείται για να ορίσει ένα προστατευτικό, διακοσμητικό ή καμουφλαρισμένο κέλυφος, που βρίσκεται στο πίσω μέρος ζώων όπως τα σκαθάρια και οι χελώνες. Η ιδέα της δημιουργίας ενός «σκληρού δέρματος» για την προστασία του «αδύναμου σώματος» υπήρξε σαφώς η πηγή έμπνευσης του. Τα έπιπλα της συγκεκριμένης σειράς, είναι κατασκευασμένα από μεταλλικά κομμάτια συγκολλημένα με το χέρι και θυμίζουν το κέλυφος της χελώνας.
Δημιουργίες του Maarten Baas συμπεριλαμβάνονται σε μόνιμες συλλογές μεγάλων μουσείων ανά τον κόσμο, ενώ ο το έργο του έχει εκτεθεί σε δεκάδες μουσεία και γκαλερί. Τ περισσότερα έργα του είναι χειροποίητα και την επίβλεψη της παραγωγής τους, έχει από το 2005 ο Bas den Herder, μόνιμος συνεργάτης του.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση