«Στη δική μου δουλειά δεν έχουμε ωράριο. Άλλες φορές ξυπνώ πριν καν ... χαράξει κι άλλες σηκώνομαι κατά τις 9. Μόνο την Κυριακή μπορεί να ξυπνήσω κατά τις 12. Το πρωινό μου συνήθως είναι corn flakes με γάλα. Τα Fitness ολικής αλέσεως με σοκολάτα. Ή μπορεί να φάω και ψωμί με βούτυρο becel και μέλι. Καφέ δεν πίνω ποτέ σπίτι. Προτιμώ να πίνω έξω. Μένω στην είσοδο του λιμανιού του Πειραιά, έτσι πάω στο Πασαλιμάνι για καφέ. Ή στο «Κακάο» ή στο Glou Premium Cafe. Συνήθως θα με δείτε με ένα freddo καπουτσίνο στο χέρι ή όταν δεν είναι καλός ο καιρός ένα καπουτσίνο σκέτο.
Αν, μετά το πρωινό και πριν φύγω για φωτογράφηση, πεινάσω, θα περάσω από το Brothers, εδώ στο λιμάνι. Έχει πολύ ωραία σάντουιτς. Συνήθως παίρνω αραβική πίτα με κοτόπουλο.
Έχω ακατάστατο ωράριο αλλά το μεσημεριανό όταν δεν δουλεύω το τρώω σπίτι. Όταν δουλεύω βέβαια τρώω έξω. Τώρα το που θα φάω και από πού θα παραγγείλω εξαρτάται από το που δουλεύω. Προχθές ας πούμε έφαγα σε μια ταβέρνα στον Κεραμεικό. Όταν φωτογραφίζω στο στούντιο συνήθως παραγγέλνουμε από το Press Café στο Παγκράτι. Από εκεί παίρνω κοτόπουλο ψητό με βραστά λαχανικά. Δεν μαγειρεύω καθόλου. Ούτε πατάτες, ούτε αυγό δεν ξέρω να κάνω. Μου μαγειρεύουν όμως οι δύο γυναίκες της ζωής μου: Μ` αρέσει η μαγειρική της γυναίκας μου γιατί τα φτιάχνει όλα λίγο πιο περίεργα. Αγαπημένο μου πιάτο από εκείνη είναι το κοτόπουλο στο φούρνο. Από τη μητέρα μου, μού αρέσουν οι πολίτικες γεύσεις. Είναι από τη Μυτιλήνη αλλά στο φαγητό είναι Πολίτισσα! Σουτζουκάκια όλα τους τα μπαχάρια αλλά και τα σαλιγκάρια όπως τα κάνει εκείνη είναι τα αγαπημένα μου. Είναι πολύ καλή μαγείρισσα η μητέρα μου, με υπέροχα φαγητά που τα θυμάμαι από μικρός. Όπως το μοσχαράκι φρικασέ που έφτιαχνε τις Κυριακές και μαζευόταν όλη η οικογένεια. Αυτά είναι φαγητά τα μαμαδίστικα είναι σαν επιστροφή στην οικογενειακή εστία, είναι φαγητά που με κάνουν να νιώθω ασφαλής όταν είμαι στεναχωρημένος και αγχωμένος. Βέβαια για μια γρήγορη γευστική γλυκιά και απολαυστική παρηγοριά είναι ένα Nirvana πραλίνα κρέμα της ΔΕΛΤΑ! Ε, ναι, είμαι γλυκατζής αλλά ως προς αυτά που έχουν λευκή κρέμα , όχι σοκολάτα. Πεθαίνω για το γαλακτομπούρεκο από τον Μαστρονικόλα στον Πειραιά αλλά και το μιλφέιγ από τον Κωνσταντινίδη! Στο ψυγείο μου αυτή τη στιγμή υπάρχει ένα κουτί από τον Κωνσταντινίδη.
Σε εστιατόρια τρώω συχνά . Όταν δεν έχουμε κάτι στο σπίτι πηγαίνουμε στο Ζάχο στα Καμίνια για ψαράκι. Φαγκρί ή μπακαλιάρο. Είναι πολύ καλό κουτουκάκι και ως προς την ποιότητα και ως προς τις τιμές. Μπορείς να φας φρέσκο ψάρι και διάφορα μεζεκλίκια με 40 ευρώ!
Άλλες φορές πάλι παραγγέλνουμε από το αγαπημένο μου delivery, το Noodle Bar. Eίμαι τόσο καλός πελάτης τους... που τους παραγγέλνω με νούμερα. Παίρνω οπωσδήποτε το νούμερο 5, φτερούγες κοτόπουλο, το νούμερο 36 σούπα καλαμπόκι κοτόπουλο και το νούμερο 86, κοτόπουλο με σάλτσα τεργιάκι. Μου αρέσει η κινέζικη κουζίνα πολύ, αλλά κυρίως η ελληνική και η πολίτικη. Αντίθετα θεωρώ ότι η αμερικάνικη έχει αρχίσει να γίνεται κομμάτι της ελληνικής κουλτούρας πράγμα που με εκνευρίζει και δεν αντέχω τη γαλλική κουζίνα, παρόλο που ένα από τα πιο ωραία πιάτα το έφαγα στο Saint Beuve στο Παρίσι όπου έφαγα ένα υπέροχα περίεργο φιλέτο μοσχάρι!
Τα μεγαλύτερα προβλήματα στα ελληνικά εστιατόρια τα εντοπίζω στο σέρβις. Aυτό που με εκνευρίζει σε ένα εστιατόριο είναι όταν με σερβίρει κάποιος να βλέπω στο πρόσωπο του τα προβλήματα που μπορεί να έχει εκείνη τη στιγμή. Δεν μπορεί να είναι κακομούτσουνος επειδή τσακώθηκε με κάποιον για π.χ. ούτε μ` αρέσει το ύφος «εγώ δεν ήθελα να γίνω σερβιτόρος η ζωή μ` έφερε εδώ». Αυτό το μειονέκτημα σήμερα έχει μεγαλύτερη αξία λόγω κρίσης, η οποία έχει αλλάξει την καταναλωτική μου καθημερινότητα μου, όπως σε όλους μας φαντάζομαι. Μιλώντας για φαγητό, δεν παίρνω τόσο delivery όσο πριν και θα κοιτάξω πια περισσότερο τις τιμές και το σέρβις στα εστιατόρια. Αν είναι πολύ ακριβό το μενού και αποδειχθεί ότι είναι χωρίς λόγο, δεν ξανάπαω. Παλιά αυτό δεν το πολυκοιτούσα. Τώρα αυτό το προσέχω.
Επειδή κατά κύριο λόγο είμαι παμφάγο, είμαι και του κρέατος και του ψαριού, δεν υπάρχει κάτι που δεν μου αρέσει να τρώω. Ίσως μόνον ο τραχανάς, το χοιρινό και το κατσικάκι. Και δεν μπορώ τα πολύ αλμυρά φαγητά κατά τα άλλα είμαι βολικός. Μ` αρέσει να πίνω και το κρασάκι μου, το λευκό. Αγαπημένα μου είναι το «Μαγικό Βουνό», του Λαζαρίδη αλλά και το «Βίβλια Χώρα».
Υποκύπτω σε πειρασμούς γενικά, ιδιαίτερα όταν πηγαίνω στο σούπερ μάρκετ. Θα χαζέψω και τις... μαρμελάδες μου, που λέει ο λόγος. Έτσι συνήθως παίρνω περισσότερα πράγματα απ` όσα χρειάζομαι. Πηγαίνω στο Σκλαβενίτη fresh. Ένα μικρό σούπερ μάρκετ στον Πειραιά, κοντά στο σπίτι μου που έχει και βιολογικά προϊόντα. Δεν είμαι του βιολογικού απλά με βολεύει. Παίρνω πάντοτε ανάλατους ηλιόσπορους σαν να είναι είδος πρώτης ανάγκης, φρούτα και σαλάτες. Ξεκινώ από τα υγιεινά και μετά πάω στα ράφια... με τις συσκευασμένες πεντανόστιμες βρωμιές! Τσιπς, ξηρούς καρπούς, σοκολάτες και ό,τι άλλο τέτοιο μπορείτε να φανταστείτε.
Το βράδυ δεν βγαίνω πια τόσο συχνά. Πιο πολύ βγαίνω για φαγητό. Είμαι κοιλιόδουλος! Όταν βγω για ποτό πηγαίνω στο χαλαρό ή στο Gazi College ή στο Shamone το μαγαζί που έχει ανοίξει ο Φώτης Σεργουλόπουλος και συνήθως πίνω γυναικείο ποτό: Martini Sprite! Επειδή είναι ελαφρύ με βοηθάει να μη μεθάω αν πιω λίγο παραπάνω καθώς με το αλκοόλ δεν τα πάω καλά.
Τα πάω όμως καλά με το φαγητό. Γι` αυτό ονειρεύομαι ένα τραπέζι με μαγείρισσες και καλεσμένες τη γυναίκα μου και τη μητέρα μου και βέβαια τον παιδικό μου φίλο Σπύρο Μπέκα, το make-up artist και hair stylist Δημήτρη Γιαννέτο γιατί είναι φοβερά λιχούδης με τρομερό χιούμο και τον συνάδελφό του Γιάννη Σίσκο επειδή και ο ίδιος μαγειρεύει πολύ καλά και έχει την αρτιότερη γνώμη απ` όλους. Έτσι μπορεί να λειτουργήσει και ο ίδιος ως σεφ αλλά και ως κριτικός γευσιγνωσίας. Και τώρα που το σκέφτομαι αυτό το τραπέζι δεν χρειάζεται να παραμείνει μακριά από την πραγματικότητα. Πάω να το κανονίσω...».
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση