Αννα Πολυδώρου

Αυτό τον καιρό στήνει το νέο χώρο που θα φιλοξενήσει τα αντικείμενα της πλατφόρμας It’s all, oh so souvenir to me! Πρόκειται για το lobby / café του Concierge Athens στην Αγ. Θέκλας (νούμερο 8) στου Ψυρρή όπου ενώ λειτουργεί σαν lobby για τα ενοικιαζόμενα διαμερίσματά του, ο ισόγειος χώρος λειτουργεί σαν καφέ/μπαρ σερβίροντας καφέ, φρέσκους χυμούς και κρασιά από όλη την Ελλάδα ενώ σύντομα θα ξεκινήσει να σερβίρει brunch! Βασικά τα σουβενίρ μετακομίζουν σε μια νέα γειτονιά, ανάμεσα σε πολλά luxe ενοικιαζόμενα διαμερίσματα, boutique hotels και hostels.

«Η  μέρα μου ξεκινάει με ένα πεντάλεπτο απόλυτης ησυχίας. Σηκώνομαι, δηλαδή, πρώτη και προτού ξυπνήσω τις κόρες μου (ηλικίας 9 και 4 ετών) κατεβαίνω στην κουζίνα για να ζεστάνω γάλατα και να ετοιμάσω τον πολυπόθητο καφέ. Αφού πιω μια τζούρα, τότε ξεκινώ και εκτελώ χρέη ξυπνητηριού με γλυκόλογα, αγκαλιές, φιλιά, τραγούδι! Εάν ζορίσουν φυσικά τα πράγματα μπαίνουν στο ρεπερτόριο και οι απειλές. Αμέσως μετά απ’ όλα αυτά η πρώτη γαστριμαργική συνήθεια μόλις είναι ένας ωραίος μυρωδάτος καφές με φρέσκο γάλα!

Δεν έχω συνήθως χρόνο για καφέ έξω… Τα πρωινά γεμίζουν με πρωινή asthanga yoga (στο Om Studio στην πλ. Αγίας Ειρήνης), ψώνια στο σουπερμάρκετ και μαγείρεμα ενώ συνεχίζω με τα e-mails, ένα update στο e-shop της πλατφόρμας – www.ohsosouvenir.com -  με τηλεφωνικά ή τετ-α-τετ ραντεβού. Ο καφές στο χέρι δεν μου πάει. Αν είναι να πάρω κάτι στο χέρι θα είναι ένα φυσικό χυμό από την Ηφαίστου στην Πλάκα.

Συνήθως μαγειρεύω το μεσημεριανό και επιδιώκω πάντα εύκολες και γρήγορες συνταγές καθώς δεν είμαι άνθρωπος που μπορώ να προγραμματίσω το τι θα φάμε αύριο, αλλά ούτε και μου αρέσει να κάνω κάτι τέτοιο. Προτιμώ δηλαδή ανάλογα με τη διάθεση εκείνης της ώρας να ετοιμάσω και το ανάλογο φαγητό.

Μια εύκολη, αρκετά υγιεινή αλλά και πεντανόστιμη συνταγή που λατρεύουν και τα παιδιά μου είναι τα spaghetti με τόνο, λεμόνι, θυμάρι κι ελιές!

Σπαγγέτι, 1 κρεμμύδι / 2 κονσέρβες τόνου σε ελαιόλαδο / 1 σφηνάκι τσίπουρο / μαύρες ελιές θρούμπα / φρέσκο θυμάρι / 1 λεμόνι / φρεσκοτριμμένο πιπέρι.

Σε λίγο λάδι και νερό σοτάρουμε για πολύ λίγο το κρεμμύδι. Προσθέτουμε τον τόνο και αφού πάρουν μια μικρή βράση, ρίχνουμε το τσίπουρο. Όταν το πιει ρίχνουμε τις ελιές (ολόκληρες και με το κουκούτσι) κι αν χρειαστεί προσθέτουμε και λίγο νερό. Αφήνουμε για 7 λεπτά και μετά προσθέτουμε το θυμάρι και το μισό λεμόνι.

Παράλληλα βράζουμε τα σπαγγέτι τα οποία λίγο προτού είναι έτοιμα, τα στραγγίζουμε και τα μεταφέρουμε στην σάλτσα ώστε να προσθέσουμε στο τέλος το υπόλοιπο λεμόνι, λίγο ακόμα φρέσκο θυμάρι και το πιπέρι.

Είμαι αρκετά σχολαστική με τα καλά υλικά γι αυτό κι επιδιώκω να ψωνίζω από τα μαγαζιά της γειτονιάς μου (στο Θησείο) όπου η καλή ποιότητα και οι προσωπικές σχέσεις πάνε μαζί. Το σουπερμάρκετ που συνήθως καλύπτει τις ανάγκες και ιδιοτροπίες μου είναι ο Βασιλόπουλος στα Πετράλωνα. Απ’ εκεί και πέρα για κρέας (κυρίως μοσχάρι) και ζαρζαβατικά (τα πιο γευστικά ντοματίνια που έφαγα ποτέ! )θα πάω στον Νάξο στην οδό Πουλοπούλου (Θησείο).

Στο ψυγείο μου θα βρείτε πολλά ζαρζαβατικά, γάλα, κάππαρη, ελιές, διάφορα τυριά (χαλούμι – λόγω και καταγωγής – γραβιέρα Κρήτης, Gouda, φέτα), καπνιστό σολομό, γιαούρτια, κρασιά και νερά και το ντουλάπι με τα τρόφιμα περιέχει συνήθως μακαρόνια, ρύζια, τόνο, λάδι, ξύδι. Λατρεύω την ελιά, σιχαίνομαι τη φέτα και γενικώς τα τυριά μέσα στις σαλάτες!

Μ’αρέσει να πηγαίνω έξω για φαγητό. Αγαπημένα μου εστιατόρια έχω πολλά.. Αρχικά θα ξεκινήσω από τη Στροφή στο Πέραμα. Ένας υπέροχος χώρος ανάμεσα σε ψαροταβέρνα και ουζερί (με τρομερούς μουσικούς – ρεμπέτες τις Παρασκευές και τα Σάββατα) μπορείς να πας και είτε να τσιμπήσεις κάτι στα γρήγορα ή να καθίσεις για ώρες ολόκληρες με παρέα και τσιπουράκι. Αγαπημένο μου πιάτο, το καβούρι το ψητό με το λαδολέμονο. Η όλη διαδικασία του, που μοιάζει και λίγο με ιεροτελεστία, μου αρέσει πολύ! Για οικογενειακές και όχι μόνο εξόδους επιλέγω συχνά και Το Ασχημόπαπο στα Πετράλωνα. Καταπληκτική μοσχαρίσια μπριζόλα κι εξαιρετικό εξοχικό! Η ατμόσφαιρα που συνάδει με το χιούμορ της Χαρούλας (της ιδιοκτήτριας) σε κερδίζει από την πρώτη στιγμή.Έπειτα είναι οι Σεϋχέλλες στο Μεταξουργείο (όπου προαπαιτείται κράτηση για να μην στην σπάσει η απότομη και όχι πάντα φιλική συμπεριφορά του προσωπικού εκεί) των οποίων το φαγητό είναι τόσο πειραγμένο όσο πρέπει. Διατηρώντας τη λιτότητα στις τελικές γεύσεις, καταφέρνει να κάνει πολύ έξυπνους συνδυασμούς. Αγαπημένο πιάτο η αρακοφάβα με σουπιά!

Για βραδινές εξόδους που να συνδυάζουν καλό φαγητό, ωραία κοκτέιλ και μουσική πηγαίνουμε στο Adalman στα Πετράλωνα. Έπειτα για πιο casual, μεσημεριανές εξόδους είναι το Mama Roux (Αιόλου) για φαλάφελ και burger (the best in town Ι believe), στον Νικήτα (Αγ. Αναργύρων, Ψυρρή) για ντολμαδάκια και σουβλάκι καλαμάκι και στο Meatropolis (Μητροπόλεως 3) για την πιο τέλεια βουβαλίσια μπριζόλα! Συνήθως από το Meatropolis παίρνουμε και delivery όπως και από το Μασίνα στον Ταύρο. Παρόλο που πηγαίνω σε πολλά εστιατόρια ελληνικής κουζίνας η αγαπημένη μου είναι η γιαπωνέζικη κουζίνα διότι ενώ είναι λίγο πικάντικη, δεν τη θεωρώ καθόλου βαριά. 

Σε ένα εστιατόριο μου αρέσει η φιλική ατμόσφαιρα χωρίς να γίνεται γλοιώδης και υπερβολική και με ενοχλεί  ο εκνευρισμός στα γκαρσόνια ή τους ιδιοκτήτες και μπορώ εύκολα να φύγω εάν χωρίς καθαρίσουν το τραπέζι έρθουν και βάλουν απλά ένα καθαρό τραπεζομάντηλο από πάνω. Εάν έχουν τέτοια συμπεριφορά «υγιεινής» μπροστά στα μάτια μου, δεν θέλω καν να φανταστώ τι κάνουν στην κουζίνα όπου δεν βλέπω!

Ενώ γίνονται πολλές προσπάθειες να διαμορφωθεί ένα σκηνικό, οι περισσότεροι, δυστυχώς, προτιμούν την πεπατημένη καθώς φοβούνται να δοκιμάσουν και να δοκιμαστούν. Έτσι έχουμε πολλά παρόμοια ή ίδια και πολύ λίγα διαφορετικά. Κι όταν αυτό το διαφορετικό πιαστεί και ξεκινήσει να δουλεύει, τότε ξαφνικά δεκάδες άλλα ίδια με αυτό, φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια. Ένα τρανό παράδειγμα είναι ότι αυτό το διάστημα έχουμε μια πληθώρα από χώρους που ετοιμάζουν φρέσκους χυμούς (με ενδιαφέρον συνδυασμούς!) Εάν πριν από 5 χρόνια που ήταν trendy το frozen yogurt (remember???) μας έλεγε κανείς ότι θα είχαμε σήμερα τόσες (ίδιες στο τέλος) επιλογές από σημεία με φρέσκους χυμούς από φρούτα και λαχανικά, νομίζω θα γελάγαμε! Όπως επίσης και με τα φαστ φουντ με φαλάφελ. Κι ενώ έχουμε πληθώρα από τέτοια σήμερα (τα περισσότερα από τα οποία δεν θα υπάρχουν σε 1-2 χρόνια) δύσκολα μπορείς να βρεις γρήγορες εστίες με ωραία και ενδιαφέροντα σάντουιτς κι ακόμα πιο δύσκολα όταν δεν σου αρέσουν καθόλου τα αλλαντικά. Κι ας έχουμε πληθώρα πρώτων υλικών! Πολύ ζηλεύω τους Άγγλους που μπορούν να δοκιμάζουν στα Pret a Manger για παράδειγμα, γεύσεις από κάθε πλευρά του πλανήτη και μάλιστα με ενδιαφέρον αλλά υγιεινούς συνδυασμούς.

Αλλά ας έρθουμε πάλι σε μένα και στη γαστρονομική μου ταυτότητα… Λοιπόν έχουμε και λέμε… Σιχαίνομαι τα τηγανιτά και τις πολύ πλούσιες και έντονες γεύσεις! Δεν μπορώ τα πολλά τυριά, ούτε και μου αρέσουν τα περισσότερα (κυρίως ροκφόρ, φέτα, κλπ), ούτε και τα πολύ λαδερά. Τείνω πιο πολύ στις απλές και λιτές γεύσεις. Ψάρι και κρέας στα κάρβουνα ή στη σχάρα, σαλάτες με μπόλικα χόρτα και λαχανικά (μου αρέσει πολύ να συνδυάζω τις φακές με το κολοκύθι, τα παντζάρια το τζίντζερ και να χώνω όμως μέσα και ρόκακαι κόλιανδρο και γλιστρίδα και ντοματίνια). Μακαρόνια με λαχανικά ή τόνο τα οποία να ψήνονται στο ζουμί τους (με ένα σφηνάκι τσίπουρο ή ούζο), πλιγούρι, ρύζι με ψημένα ή ωμά λαχανικά.

Προσπαθώ να αποφεύγω το βραδινό. Εάν δεν είναι να βγούμε, αγαπημένο φαγητό το καλοκαίρι είναι το καρπούζι με χαλούμι ή γιαούρτι με φρούτα και το χειμώνα φρυγανιά με μαύρο ψωμί, μέλι και ένα ζεστό τσάι από φασκόμηλο και κανέλα! Όμως όταν είμαι αγχωμένη ή στεναχωρημένη το μόνο  που με παρηγορεί είναι τα τσιπς με ξύδι. Όπως ο απαγορευμένος καρπός ένα πράγμα! Γλυκός πειρασμός –τι άλλο;- οι σοκολάτες.

Αγαπημένος μου προορισμός γαστρονομίας είναι πάντα το Λονδίνο γιατί ενώ η Αγγλία δεν έχει καμία παράδοση στην μαγειρική (αυτά τα English pies μου θυμίζουν απλά dog food) υπάρχει μια πληθώρα από ωραία και καλά εστιατόρια και μάλιστα από όλον τον κόσμο!.

Με ένα ταξίδι στο χρόνο πάντως αν πήγαινα στην τελευταία μου μέρα πάνω στη γη  δεν νομίζω να επέλεγα να την περάσω σε ένα εστιατόριο τρώγοντας. Μάλλον θα τη σπαταλούσα περπατώντας στους δρόμους, οσμίζοντας και γευόμενη  τις τόσο απωθητικές και  συνάμα μαγευτικές εικόνες και γεύσεις της πόλης μας»!