Χριστίνα Πολίτη

Backstage από το επάγγελμα της κοσμικογράφου στο δικό της, πολύ πετυχημένο Cosmopoliti.com,  κρύβεται μια παραμυθένια ζωή που θα μπορούσε να έχει μια ηρωίδα ενός μυθοστορήματος. Τι είδους προσωπικότητα είναι αυτή που από τη μια την κοπλιμεντάρει άγρια ο George Harrison και τρώει παρέα με τους Rolling Stones και από την άλλη πίνει ποτό σ ένα underground στέκι των Εξαρχείων; Πως είναι δυνατόν να αναλύει ζώδια με την Shirley Βassey και να την καλεί ο Elton John σπίτι του σε party και η ίδια γυναίκα να αποστρέφεται τον όρο "celebrities" αρνούμενη να υποκύψει στη "φούσκα" της κοσμικής κοινωνίας; Δεν την απομύζησε η ματαιότητα γιατί πολύ απλά κατάφερε με ένα εντελώς δικό της μηχανισμό να την απομυθοποιήσει.  Η σχέση της με το φαγητό; Κοντρολαρισμένη,ακραία και γοητευτική. Όπως και η ίδια άλλωστε. 

"H σχέση μου με το φαγητό είναι άστατη πολύ. Ειδικά αυτή την εποχή που επανέφερα πίσω το σώμα μου έστω και πολύ αργοπορημένα μετά το δεύτερο παιδί μου. Είμαι της ποσότητας και όχι της εξαιρετικής ποιότητας στο φαγητό και δεν έχω ιδιαίτερη αδυναμία στη ζάχαρη αλλά στα καυτερά.

Το πρωί που ξυπνάω πίνω καφέ φίλτρο με πάρα πολύ γάλα. Φίλτρο προτιμώ παντού. Δεν είμαι του εσπρέσο και δεν καπνίζω. Ανάλογα με τις ορέξεις μου χτυπάω κάτι, επίσης άστατα, πρωινά. Από γιαούρτι με μέλι -που φέρνω από το Πήλιο- μέχρι τόστ τυρί γαλοπούλα. Αμα μου κολλήσει μία γεύση κάνω τρελές μονοφαγίες. Πχ επί τρεις μήνες έτρωγα όλη μέρα ωμά φουντούκια και καπνιστό σολωμό. Δε μου αρέσουν τα εξυπνακίστικα μπερδεμένα πιάτα με καραμελωμένο οτιδήποτε και απεχθάνομαι το ξύδι μπαλσάμικο και το αβοκάντο. Δεν έχω κανένα πρόβλημα να τρώω κρύα φαγητά από το ψυγείο χθεσινά έως και προχθεσινά όπως και τα αποφάγια των παιδιών μου. Οταν τρώω σπίτι μου αρέσει πάντα να βλέπω τηλεόραση. Εξω τρώω σπάνια, μόνο αν με καλούν ή με παρέα και προτιμώ το μεσημέρι. Σπίτι αγαπώ όταν φτιάχνουμε οτιδήποτε έχει κιμά και ρύζι. Εχω πάθος με τα γαλακτοκομικά με υπέρτατη αγάπη σε οτιδήποτε κατσικίσιο.

Λατρεύω τα όσπρια και το σολωμό - και τώρα με έχουν τρελάνει αυτοί που μου λένε πως είναι μολυσμένος. Δε μου λείπει ποτέ το ψωμί. Παλιά μαγείρευα με σπεσιαλιτέ το παστίτσιο. Εχω κανει σχολεία από Leiths μέχρι Cordon Bleu όταν έμενα στο Λονδίνο. Τώρα -που έχω βαρεθεί να βλέπω καθημερινά και όλους αυτούς του μοδάτους σεφ και μάγειρες παντού- δεν περνάω ούτε απέξω.

Έχουμε την Εμμα στο σπίτι που έχει βαλθεί να μας κανει όλους 200 κιλά και μαγειρεύει παραδοσιακά ελληνικά φαγητά -ότι πρέπει για χοντρούς . Ασε που ο μικρός μου ο Αλεξ δεν τρώει τιποτα άλλο από μακαρόνια σκέτα με τυρί και φέτα. Ενα απλό μακαρόνι του κάνω με κρέμα και λέει πόσο ωραία μαγειρεύει η μαμά.

Ψωνίζω ευλαβικά στο βιολογικό σούπερ μάρκετ “Τέσσερις Εποχές” στη Νίκης. Λιχουδιές παίρνω από το Μελίαρτο στην Ερμού και βουβαλίσια γιαούρτια από το Χατζή στο Σύνταγμα. Προτιμώ να φάω το μεσημέρι ή νωρίς το βράδυ και να βγω για ποτό στο 9 στην Κολοκοτρώνη - αφού έχω προμηθευτεί δικούς μου ξηρούς καρπούς από τη Ματσούκα, στο Bluebird ή στο αγαπημένο Ηeteroclito.

Μου αρέσει να πηγαίνω σε εστιατόρια που βρίσκονται κοντά μου. Δεν υπάρχει περίπτωση να ταξιδέψω προς Κηφισιές , Χαλάνδρια και Γλυφάδες για να φάω και αποφεύγω αυτά τα βαρύγδουπα βραβευμένα με αστέρια και σκούφους. Και τα Τουρκολίμανα πλέον κομμένα. Αντε μέχρι το “Αλάτσι” πίσω από το Χίλτον που είναι και πάλι εξαιρετικό. Οταν έμενα στο Κολωνάκι πήγαινα ευλαβικά στο Τοπς στην πλατεία, στη Ράτκα, στο Abreuvoir, στον Παπαδάκη της Αργυρούς Μπαρμπαρήγου και στο Capanna. Ακόμα πάω στα δύο τελευταία..Η Αργυρώ παίζει να έχει και το καλύτερο εστιατόριο στην Αθήνα, κακά τα ψέμματα.

 Από τότε που μετακόμισα στην Πλάκα έχω βρει την υγειά μου. Το έχω “γυρίσει” τελείως. Συνήθως τρώω στο Βυζαντινό στην Κυδαθηναίων με το Νίκο Μπιτζάνη ή στα Μπακαλιαράκια ή στο Furin Kazan της Απόλλωνος. Kάθε μέρα ανακαλύπτω και νέο στέκι -με τη βοήθεια φίλου-μούσας που έχει μάστερ στο είδος. Στο ιστορικό κέντρο μας ξεχωρίζω το γειτονικό μου Μono - εξαιρετικό φαγητό-, τη Μινιατούρα - σπιτικό φαγητό, το Μελίλωτο, τον Τριαντάφυλλο - που αρέσει και στο συνεργάτη μου το Βασίλη Νάτσιο γιατί έχει παλιές φωτογραφίες της Βουγιουκλάκη, για fish and chips και καροτόσουπες στο Food Street, σουβλάκια με παρακαλετό στον γείτονά μου τον “Κώστα” στην Πεντέλης , για ποτό στο όρθιο και λίγο πιο ευρωπαική ατμόσφαιρα στο Μονταλμπάνο, για συκώτι στην Κατερίνα στην πλατεία Καρύτση και για κρέπες με απάκι στη Ρωξάνη.

Μία φορά πήγαμε στην ψαραγορά , αγοράσαμε καραβίδες και μας τις μαγείρεψε ο μπαρμπα Μήτσος στο Δίπορτο. Έγραψα επικό κομμάτι στο cosmopoliti.com . Αυτά μου αρέσουν. Εξαιρετικό φαγητό στο New Hotel και το Κυριακάτικό του brunch είναι απόλυτο must.Πρόσφατα άνοιξε και το Αθηναικό στη Μητροπόλεως που έχει μία κοτόσουπα με την οποία έχω φάει μικροκόλλημα και τρομερά καλές τιμές. Θεωρώ γελοιότητα το ακριβό άνευ λόγου φαγητό . Γι αυτό αφού φάω ότι νάναι σπίτι και πιω τόνους Coca Cola light για να μου αλλάζει τη γεύση αν βγω για φαγητό πια θα είναι στο Salon de Bricolage γιατί θα είναι new style sashimi, stylish και συνοδευμένο απο βότκα σε χαμηλό ποτήρι με φρέσκο λεμόνι και πολύ πάγο.

Γενικά στην Αθήνα δεν “ονειρεύομαι” κανένα πιάτο κανενός.Αυτά μου συμβαίνουν στην Κρήτη - με την κουζίνα της Καλλιοτζίνας και της Πιπεριάς, στο Βόλο με το Πιρουνάκι της Ελένης Ψυχούλη, στην Τήνο με το «Θαλασσάκι», στην Πορταριά με το Γευσοκράτωρα και στο Λονδίνο κυρίως με τα black pepper crabs στο Singapore Gardens.