Η μέρα μου στο πιάτο: Ζωή Παπαδοπούλου

04 Σεπτεμβρίου 2013
Τάσος Μητσελής
Είναι βέρα Θεσσαλονικιά και στο γονίδιο της κουβαλάει όλη την πολιτιστική και γαστρονομική κουλτούρα της πατρίδας της.Είχε την τύχη να τραγουδήσει δίπλα στον Δημήτρη Μητροπάνο, την Ελευθερία Αρβανιτάκη, τον Γιάννη Κότσιρα, τον Πασχάλη Τερζή, τη Μαριώ, τον Μιχάλη Χατζηγιάννη και να μείνουν με το στόμα ανοιχτό όσοι την άκουσαν.

Η Χάρις Αλεξίου έγινε η ``μαμά`` της στο τραγούδι,της άνοιξε φτερούγες και της υπέγραψε την παραγωγή του πρώτου της άλμπουμ που έκανε μεγάλη αίσθηση. Η Ζωή όμως ποτέ δεν ησύχασε με την επιτυχία.Έκανε δικές της παραγωγές προχωρώντας την τέχνη της,οργώνει την Ελλάδα με συναυλίες,εμφανίζεται σε όμορφους χώρους στην Αθήνα,έχει να σου πει τα καλύτερα για τον Χρήστο Νικολόπουλο και τον Κώστα Μακεδόνα που ταξίδεψαν μουσικά όλο αυτό το καλοκαίρι,μαγειρεύει εκπληκτικά, της αρέσουν οι καυτερές γεύσεις σε βαθμό εγκαύματος και ετοιμάζει τα καινούργια της τραγούδια.

Ο αγαπημένος μου καφές είναι ο εσπρέσσο σε όλες τις εκδοχές του. Κρύος, ζεστός, μονός, διπλός, lugo, machiato. Με λίγη μαύρη ζάχαρη. Δεν καπνίζω. Να τα λέμε και αυτά. Μόνο έτσι χαίρεσαι τον καφέ. Πάντα φτιάχνω τον πρώτο στο σπίτι και δυστυχώς σχεδόν πάντα έχω και κολασμένα cookies, handmade παρακαλώ, οπότε σπάνια αποφεύγω τον πειρασμό. Όταν ήμασταν στο Παρίσι με την Αλεξίου για συναυλίες και πριν καλά-καλά ξυπνήσουμε το πρωί, η Χαρούλα μας έφερνε από μια boullangerie που ήταν απέναντι από το σπίτι της τα ωραιότερα ψωμιά και κρουασάν που έχω φάει ποτέ στη ζωή μου.Όλο το Παρίσι μυρίζει βούτυρο και ψωμί το πρωί. Μαγεία.

Μ αρέσει όμως ρε παιδί μου και αυτό το χουζούρεμα σε ωραία καφέ της πόλης με ζεστές σοκαλάτες και τσάι και ας μην έχω σχεδόν ποτέ το χρόνο να το κάνω. Αγαπώ πολύ τη ``Συλλαβή`` στο Παγκράτι. Είναι χωμένη σε ένα γλυκό πεζόδρομο στην Τιμοθέου, το`χω κάνει στέκι μου και ας μένω μακριά.Έχει και βιβλία, κάνει και κάποια live το χειμώνα που χαλάνε κόσμο, βλέπω φίλους μου εκεί, περνάω υπέροχα. Επίσης όταν ο δρόμος με φέρνει προς τα εκεί προτιμώ το ``Μαύρο Πρόβατο`` στην πλατεία Προσκόπων. Στη γειτονιά του Μάνου Χατζιδάκι.Έχει νόστιμο φαγητό και μου κάνουν όσο καυτερή θέλω την γαριδομακαρονάδα μου που στο τέλος την τρώω μόνη μου…Εκεί δίπλα είναι και ο ``Κατσούρμπος`` που έχει κρητική κουζίνα. Μου πέφτει λίγο βαριά είναι η αλήθεια και δεν την προτιμώ συχνά αλλά δυο φορές που πήγα φάγαμε καταπληκτικό σταμναγκάθι και ωραία σκαλιτσούνια.

Αγαπώ το μεσημεριανό φαγητό και αποφεύγω να τρώω βράδυ όσο και αν η φύση της δουλειάς μου με οδηγεί εκεί. Με τα χρόνια το έχω κοντρολάρει. Δεν τρώω ποτέ πριν από μια εμφάνιση αλλά ούτε και μετά. Άντε κάτι ελάχιστο αν πεινάω πολύ, δυο μπουκιές που λένε ή ένα τόστ. Στο ``Malconi΄s`` συνδυάζω ας πούμε έναν μεσημεριανό καφέ με αυτή την πολύ νόστιμη σαλάτα που έχει με το κοτόπουλο και μετά ένα ποτήρι prosecco. Κάποια μεσημέρια πηγαίνω στο ``Kuzina`` στο Θησείο που έχει ωραία θέα και καταπληκτικό φαγητό όπως αυτοί οι λουκουμάδες φέτας. Μια αδυναμία μου είναι το  sushi.Τι να το κάνω όμως που δεν αρέσει σε κανένα από την παρέα μου;Όσες φορές έχω γκρινιάξει πάντως το ευχαριστήθηκα πολύ. Στο ``Inbi`` δοκίμασα το καλύτερο california maki  αλλά και στο FurinKazan έμεινα ευχαριστημένη. Από γαστρονομία δεν κατέχω και πολλά. Μου αρέσει το φαγητό να είναι νόστιμο και καλομαγειρεμένο. Στο σπίτι μαγειρεύω κυρίως γρήγορα φαγητά. Μια μακαρονάδα για παράδειγμα με λάδι τρούφας και παρμεζάνα.Υπάρχουν πάντα στο ψυγείο μου.Θύμα και εγώ της  Ιταλικής κουζίνας όταν βρίσκω ευκαιρία πηγαίνω σε τρατορίες. Μια αγαπημένη μου είναι το ``Maltagliati`` στους Αμπελόκηπους που έχει την καλύτερη τιραμισού στην Αθήνα.

Για την Θεσσαλονίκη πραγματικά δεν ξέρω από που να αρχίσω και που να τελειώσω. Αγαπώ κάθε γωνιά της. Τα μικρά καφέ με το βουνό των κέικ που σου φέρνουν για κέρασμα.Τα ουζερί με τους υπέροχους μεζέδες.Τον Τερκενλή. Έχει ατμόσφαιρα η πόλη μου και γεύση. Το καλύτερο ψάρι πάντως το τρώμε στον ``Τάσο``. Εκεί πίνουμε και ωραία κρασιά που είναι και το ποτό μου. αι στην ``Ξανθίππη`` πάμε για τα περίφημα μύδια της . Ο ``Τσαρουχας`` κάνει απίθανα μαγειρευτά και πόσα άλλα που ξεχνάω τώρα. Στην Θεσσαλονίκη βάζουν μεράκι και αγάπη στο φαγητό. Και ποσότητα…

Πίσω στην Αθήνα τώρα δυο καφέ που μου αρέσουν πολύ είναι η ``Μέντα`` στην Κηφισιά και το ``Petit Fleur`` στο Χαλάνδρι. Και τώρα σας ρωτάω. Υπάρχει καλύτερο μιλφέιγ από αυτό στο  Gaspar; Δεν νομίζω είναι η δική μου απάντηση. Κάποιες φορές το κρασί το ``απατώ`` με τα cocktail αρκεί να έχουν για βάση το Gin. To βασίλειο μου για ένα JegLeg στο GinJoint

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση