Bίκυ Καρατζαφέρη

Tο ίδιο κάνει και ως αρχισυντάκτρια στο  www.healthmag.gr, από τη στήλη Be. Better στο www.provocateur.gr και ειδική συνεργάτης στο www.neadiatrofis.gr 

H Bίκυ Καρατζαφέρη είναι μανιώδης συλλέκτρια συνταγών για του λόγου το αληθές, ένα από τα επόμενα projectsείναι να φτιάξει επιτέλους έναν φάκελο, όπου θα φυλάσσονται όλες μέσα, με σημειώσεις δικές της, κριτικές, βαθμό δυσκολίας και άλλα νόστιμα και ενδιαφέροντα. Και, φυσικά λατρεύει τις περισσότερες εκπομπές μαγειρικής!

«Καθημερινά ξυπνάω στις 7, για να ετοιμάσω τα πρωινά της οικογένειας και το κολατσιό των αγοριών για το σχολείο. Συνήθως τρώω Finn Crisp Original με κατίκι και πιπεριές - δοκιμάστε το και θα με θυμηθείτε! Εναλλακτικά τρώω ένα τοστ κι ένα μανταρίνι. Δηλώνω φανατική του πολύσπορου ψίχα τοστ by Καραμολέγκος, με καπνιστή γαλοπούλα Creta Farm και τυρί Gouda Νουνού.

Μετά πάω στο γραφείο, όπου συνήθως πίνω ένα πράσινο τσάι σκέτο και τρώω λίγα αμύγδαλα ή καρύδια. Καφέ πίνω σπάνια, αλλά ο freddo cappuccino του Pastis και ο φραπέ του Λέντζου στο Παγκράτι, είναι λόγοι εθισμού στην καφεϊνη.

Αν τύχει να έχω κάποιο πρωινό ραντεβού, συνήθως πηγαίνω στο Barretto στο Golden Hall. Πολλά μεσημέρια γευματίζω έξω, στο κέντρο συνήθως, όπου γίνονται τα press events των συντακτών υγείας. Όταν είμαι γραφείο και ξέρω ότι θα μείνω ως αργά, συνήθως παραγγέλνω από το Wagamama το κοτόπουλο με κάρυ και ρύζι γιαπωνέζικου τύπου ή, τον τελευταίο εθισμό μου, μπιφτέκια γαλοπούλας από το Καλαμάκι ΑΒΑΝΑ στο Χαλάνδρι και Green Cola– η συνήθεια που έγινε λατρεία!

Στο σπίτι μαγειρεύω φουλ. Όλα τα κλασσικά, μαμαδίστικα φαγητά. Μου αρέσει να πειραματίζομαι με πιο απαιτητικές γεύσεις, όταν περιμένουμε παρέα στο σπίτι. Τα τελευταία χρόνια έχω μάθει να εκτιμώ περισσότερο όχι μόνο ό,τι υπάρχει στο τραπέζι – κάτι για το οποίο είμαι ευγνώμων – αλλά και ό,τι υπάρχει γύρω από το τραπέζι. Ήτοι τα αγόρια της καρδιάς μου, την ευρύτερη οικογένειά μας και, φυσικά, τους φίλους μας, τρελαίνομαι να τους περιποιούμαι! Κάποια βράδια, βέβαια, θα παραγγείλουμε κι απ’έξω. Πίτσα Domino’s barbecue με μοσχάρι ή καλαμάκια κοτόπουλο με «αληθινές» τηγανητές πατάτες, από το Κεμπάπ του Μιχάλη, στο Νέο Ηράκλειο. Από γλυκά δεν κάνω πολλά πράγματα. Διάφορα κέικ, μπισκότα, μηλόπιτα είναι αυτά που συνήθως φτιάχνω, με καστανή ζάχαρη, που πάντα την «κλέβω» προς τα κάτω.

Μ’ αρέσει να ψωνίζω στο σούπερ μάρκετ. Με χαλαρώνει, το πιστεύετε; Σκλαβενίτης και Βασιλόπουλος είναι αυτοί που προτιμώ. Κάθε Παρασκευή εφοδιάζουμε το σπίτι με φρέσκα λαχανικά και φρούτα από τη λαϊκή αγορά της γειτονιάς μας, στο Νέο Ηράκλειο. Αν προλάβω, πηγαίνω η ίδια νωρίς το πρωί. Με τα χρόνια έχουμε γνωριστεί με κάποιους παραγωγούς και τους εμπιστεύομαι. Κι αυτό που με συγκινεί είναι ότι πάντα, μα πάντα, θα με τρατάρουν κάτι «για τα παιδιά». Έτσι από το ψυγείο μας δεν λείπουν ποτέ τα αντιοξειδωτικά;-) Επιπλέον συνήθως μέσα θα βρείτε γάλα πράσινο Όλυμπος, διάφορα είδη καφέ, κατίκι Δομοκού, σπιτική μαρμελάδα, βούτυρο Όλυμπος, φρέσκα αυγά, μαρούλια, πιπεριές, και, βέβαια, τυρί και αλλαντικά.

Δεν είναι, όμως, μόνο αυτά. Υπάρχει και «ΤΟ ντουλάπι». Που ξεκίνησε ως ευφάνταστη κρυψώνα, δυσπρόσιτη για τα παιδιά, αλλά που, πλέον, ανοίγει και κλείνει τα απογεύματα, όταν τα αγόρια ψάχνουν κάποια λιχουδιά μετά την προπόνηση. Εκεί θα βρείτε σοκολάτες ΙΟΝ αμυγδάλου, τις Ελληνικές Geneva χωρίς ζάχαρη (αυτή με τη φράουλα είναι καταπληκτική!), ρυζογκοφρέτες και πατατάκια. Να σας εξομολογηθώ εδώ ότι δεν μπορώ να ζήσω χωρίς σοκολάτα. Ανέκαθεν τη λάτρευα και, ναι, ξέρω ότι παχαίνει κι ότι πρέπει να καταναλώνεται με μέτρο, αλλά δεν μπορώ να αντισταθώ.

Όπως δεν μπορώ να αντισταθώ σε κάποιες γεύσεις εστιατορίων, που απολαμβάνω να τις ξαναζώ νοερά. Του εστιατορίου Botrini’s, που πήγα πρόσφατα και έφαγα ε-ξαι-ρε-τι-κά, του Mylos, του Παπαδάκη, των Γεύσεων, αλλά και τα νόστιμα πιάτα από το Κουτούκι στη Σταμάτα. Τις προάλλες πήγα στο Bluefield Burger στο Ψυχικό και ειλικρινά νομίζω ότι έφαγα το πιο νόστιμο burger! Στο Ψυχικό έχει και το καλύτερο παγωτό στη Mucca. Φανταστικές γεύσεις! Πορτοκάλι, μαύρη σοκολάτα, μάνγκο…

Γενικά μας αρέσει να γευματίζουμε έξω με τα παιδιά ή και μόνοι μας. Αυτό, όμως, που μπορεί να μου χαλάσει το κέφι είναι όταν καθυστερεί το σέρβις. Αγαπημένες γευστικές αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια περιλαμβάνουν τα πλαστά (κάτι σαν τηγανόψωμα), τους λουκουμάδες και τα γεμιστά (παραμένει το πιο αγαπημένο μου φαγητό στον κόσμο) των γιαγιάδων μου, αλλά και το κοκκινιστό μοσχαράκι της μαμάς μου και το σαραγλί της, που… τα σπάνε. Είμαι πολύ τυχερή γιατί οι μαμάδες μου είναι χρυσοχέρες και μας φτιάχνουν ό,τι ζητήσουμε. Η μαμά η Έλλη είναι από την Ήπειρο. Ανοίγει τακτικά φύλλο και φτιάχνει απίθανες πίτες. Από την ταπεινή χυτή, μέχρι την κρεατόπιτα των Χριστουγέννων.

Οι γεύσεις, πάντως, είναι ένα ζητούμενο και στα ταξίδια μου είτε εντός είτε εκτός συνόρων. Κάθε φορά που πάμε στην Τήνο απολαμβάνουμε τις λιχουδιές της κυρίας Λίτσας στο Porto Raphael. Κακαβιά, γεμιστά, ντοματοκεφτέδες, αστακομακαρονάδα... Καλά στην Τήνο έχει απίστευτα μέρη για φαγητό. Εξαιρετικά φάγαμε και στη Σύρο. Στην Kuzina, αλλά και στο ταβερνάκι στο Σαν Μιχάλη.

Σε κάθε ταξίδι μου στο εξωτερικό πάω «διαβασμένη» και επισκέπτομαι τα εστιατόρια που γευματίζουν οι ντόπιοι, για να πάρω μια γεύση της κουλτούρας τους. Θυμάμαι τα cocktailsκαι το αξέχαστο δείπνο με τα θαλασσινά, που απολαύσαμε με τον Αλέξανδρο στο Ku DeTa, στο Μπαλί, αγναντεύοντας το ηλιοβασίλεμα στον ωκεανό… Αξέχαστη εμπειρία ήταν και το γεύμα μας μέσα στον ζωολογικό κήπο της Κοπεγχάγης, που πήγαμε πέρυσι. Ο Στέφανος κι ο Πέτρος εκστασιάστηκαν που ακριβώς έξω από τη τζαμαρία του εστιατορίου, σε απόσταση αναπνοής, ήταν οι καμήλες και τα λιοντάρια!

Θα ήθελα να ταξιδεύω μέχρι να κλείσω τα μάτια μου. Και να είμαι, λέει, με την οικογένειά μου και τους αγαπημένους μου φίλους σε κάποιο πανέμορφο μέρος - σε ένα χωριό του Βιετνάμ; Ή μήπως στο Δουβλίνο; - να τρώμε ντόπιες λιχουδιές και να γελάμε μέχρι δακρύων. Γιατί στα χρόνια της κρίσης αυτό που ενίοτε λείπει περισσότερο κι από ένα πιάτο φαγητό είναι το χαμόγελο και τα όνειρα».