Sweet Child of mine: τα ελληνικά επιδόρπια κρασιά

Θυμάμαι, και θα θυμάμαι ες αεί όταν κάποτε στην Σίφνο είχα προτείνει στους εστιάτορες του νησιού να μην κερνάνε φτηνιάρικα γλυκά κρασιά με ασετόν και  αποστάγματα από κάνιστρο βενζίνης αλλά να προτείνουν στο τέλος του γεύματος ορισμένα από τα εξαιρετικά γλυκά κρασιά κινδύνευα να με λιντσάρουν. 

Δυστυχώς επικρατεί η (κακή) νοοτροπία ότι θα πρέπει ο πελάτης να κεραστεί κάτι για να μας ξανάρθει. Και αντί να προσφέρουμε κάτι ιδιαίτερο, αντιπροσωπευτικό αλλά και υψηλής ποιότητας έρχεται η γαβάθα με ‘γλυκό κρασί’ της νιότης , μαστίχα (Στέφανου)  Χίου (από κάνιστρο επίσης) , τεντούρα Παλαιών Πατρών Γερμανός, γκράπα από τα Άγραφα και άμωμοι εν οδώ αλληλούια.

Από την άλλη πάλι αν δεν γνωρίσουμε ποια κρασιά παράγουμε είναι αδύνατον να μπορέσουμε να τα προτείνουμε με γλυκό, με τυρί ή με αποξηραμένα φρουτάκια & ξηρούς καρπούς.

Και ως γνωστόν ο Έλλην θέλει τροφή μασημένη ή λοβοτομή.

Να λοιπόν τα πιο ενδιαφέροντα γλυκά κρασιά:

Από την Σάμο (φωτό) και τον Συνεταιρισμό που διατηρεί ακόμα (αλλά από ότι φημολογείται όχι για πολύ) την αποκλειστικότητα στην παραγωγή των  φυσικώς γλυκείς οίνων να δοκιμάσετε το Anthemis από λευκό μικρόρωγο Μοσχάτο με έντονα τα μοσχάτα αρώματα χωρίς ενδείξεις παλαίωσης στην νιότη του και συνδυάστε το φρούτα (κυρίως μήλο) και θυμαρίσιο μέλι

Από την Λήμνο, την πατρίδα του ΘΜΕΑ Ηφαίστου, το ομώνυμο Ηφαίστου Γνώση Grand Cru from extra ripe Muscat (sic) δίνει  μια άλλη διάσταση στις δυνατότητες  των Μοσχάτων. Ισορροπία και φινέτσα με γλυκό επίμονο τελείωμα χωρίς όμως να δημιουργεί κοτρεσμό. Προσοχή στην θερμοκρασία γιατί, όπως και στα αφρώδη είναι καταλυτικός παράγων για το τελικό αποτέλεσμα. Προτείνεται στους 9-10^ο Δοκιμάστε το Crème Caramele ή κάτι  σχετικό.

Η Σαντορίνη δεν θα μπορούσε να λείψει από τις προτάσεις που αφορούν και στα γλυκά κρασιά. Η γλυκιά απόδοση της Μανδηλαριάς κερδίζει ολοένα έδαφος αλλά θα χρειαστούν έτη πολλά ώστε να αναφέρεται ως δεύτερη επιλογή του Βινσάντο.

Το λιαστό κρασί της Σαντορίνης στις ταράτσες με τα Αυγουστιάτικά μελτεμάκια και τον ζωοδότη Ήλιο αποτελεί ένα από τα εξαιρετικά ελληνικά κρασιά που συμπληρώνει το προφίλ του Ασύρτικου. Ανάλογα με την παλαίωση μπορούμε να έχουμε πολλές και ενδιαφέρουσες γαστρονομικές παραλλαγές. Στα καλύτερα του νομίζω ότι βρίσκεται από 10 μέχρι 20 χρόνια παλαίωση. Δοκιμάστε το με αποξηραμένα φρούτα, καρυδόψωμο και  μπλε τυριά. Τολμήστε τους 12-14 βαθμούς Κελσίου ώστε να απελευθερωθούν τα τριτογενή αρώματα. Η οινοποιία του Αργυρού ξεχωρίζει όχι μόνο γιατί βγάζει όλη την γκάμα των Vinsanto, αλλά και επειδή έχει συγκεντρώσει τις μεγαλύτερες διακρίσεις και την καθολικότερη αποδοχή.

Στην Κρήτη  που ανοίγουν οι πέτρες από την ζέστη τα ερυθρά Λιάτικο & Ρωμέικο σε αντίθεση με τα λευκά Μοσχάτα και το Ασύρτικο δίνουν εξαιρετικά αποτελέσματα υπερώριμων σταφυλιών με μια ελαφριά rancio (οξειδωτική) χροιά. Το Ιουλίατικο του Μπουτάρη από το Σκαλάνι έξω από το Ηράκλειο και Ρωμέικο του Καραβιτάκη από τα Χανιά αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα γλυκών κρασιών με την αψάδα της ελαφριάς οξείδωσης.

Και στην υπόλοιπη Ελλάδα υπάρχουν μεμονωμένες προσπάθειες για την παραγωγή γλυκών κρασιών  προκειμένου να διασωθούν τοπικές παραδόσεις όπως στην περίπτωση των Δύο Φίλων στα Σιάτιστα όπως το Ηλιαστό από Cabernet Sauvignon και το Κελάρι του Ταπνού καθώς και για την απόδοση συγκεκριμένων ποικιλιών σε αντίστοιχο μικροκλίμα όπως το OMEGA από το Κτήμα Άλφα και την ποικιλία Gewurztraminer.