Είμαστε στο Matsuhisa Athens, ο ήλιος δύει μπροστά μας μέσα στην θάλασσα και την βάφει πορτοκαλί και κόκκινη, πίνουμε παγωμένα cocktails με vodka, ginger και καυτερή πιπεριά και η στιγμή μοιάζει βγαλμένη από ταινία. Και είναι και το πρώτο girl’s night μας εδώ και καιρό με σχεδόν απαρτία – η Μαρία εξακολουθεί να λείπει στο Κυπαρίσσι αλλά οι υπόλοιπες καταφέραμε να συγχρονιστούμε- οπότε έχουμε αποφασίσει να το διασκεδάσουμε αναλόγως. « Ζούμε όντως στο ωραιότερο οικοπεδάκι της γης» μονολογεί η Λιάνα χαζεύοντας την θέα από την ωραιότερη ίσως βεράντα της Αθήνας. Και πραγματικά η πατρίδα μας είναι γεμάτη με υπέροχα σκηνικά και απαράμιλλα τοπία, αν ξέρεις που να κοιτάξεις δηλαδή γιατί αν δεν ξέρεις μπορεί και να θεωρήσεις πως μιλάμε για άλλη χώρα.
Η βραδιά κυλάει υπέροχα, το φαγητό είναι καλό αλλά όχι τέλειο, μας απογοητεύουν λίγο οι γαρίδες μας που είναι βαριά τηγανισμένες και το κανταΐφι πνίγει την γεύση τους αλλά μας αποζημιώνουν τα υπόλοιπα πιάτα . Και τα ποτά. Η κουβέντα γυρίζει όπως πάντα στους άντρες και το σεξ, τα σίγουρα θέματα που μας κάνουν μονίμως να γελάμε, και η ατάκα της Μάρθας «όσο περισσότερο μιλάμε γι΄αυτά τα πράγματα τόσο λιγότερο τα κάνουμε, το ξέρετε αυτό έτσι?» φέρνει τρελά χαχανητά κάνοντας τα διπλανά τραπέζια να μας κοιτάξουν απορημένα. By the way, σε ένα από τα διπλανά τραπέζια κάθεται η πιο cosmopolitan παρέα του μαγαζιού, ο δικός μας Globe Eater Peter Stat με τα δυο εντυπωσιακά κορίτσια της ζωής του, και οι σερβιτόροι ζουζουνίζουν γύρω τους όλο το βράδυ σαν ακούραστες μελισσούλες, έτοιμοι να ικανοποιήσουν κάθε επιθυμία του. Αργότερα γινόμαστε μια παρέα για το τελευταίο ποτό και σκέφτομαι χαμογελώντας πως το team του site μας είναι αχτύπητο, όσο και απρόβλεπτο…
Κατά τα άλλα η ζωή στην Ελλάδα συνεχίζει να μοιάζει με πυροτέχνημα έτοιμο να σου σκάσει στα χέρια, με την κακή έννοια. Απλά «ο καθένας το παλεύει όπως ξέρει και μπορεί» που λέει και ο Χόρχε Νταλάρας. Εγώ τρέμω να ανοίξω την τηλεόραση μην τυχόν και πέσω στις ειδήσεις και ψυχοπλακωθώ οπότε βλέπω μόνο τις σειρές που κατεβάζω από το internet και δη από το The Pirates Chest, η Λιάνα παίζει με πάθος CityVille και έχει δημιουργήσει μια πόλη υπερπαραγωγή, η Μάρθα έφυγε τρέχοντας για Χαλκιδική για να κάνει τα τελευταία μπάνια της σεζόν και η Μαρία διαβάζει βιβλία αυτογνωσίας από τα οποία μου λέει τα highlights, έτσι για να δείχνω και εγώ λίγο ενημερωμένη αν τύχω σε καμιά συζήτηση λίγο πιο κουλτουριάρικη.
Πράγμα που δεν κάνει ποτέ ο αγαπημένος μου με τα κρασιά και έτσι την τελευταία φορά που πήγαμε στην Γαλάζια Χύτρα με παρέα πολύ chic, κοσμογυρισμένη και καλοζωισμένη έμεινα να παρακολουθώ την κουβέντα σαν σταρ του βωβού κινηματογράφου. Γιατί όλοι ήξεραν από κρασί εκτός από μένα.. Που θεωρώ την Σαμαρόπετρα το απαύγασμα της τελειότητας σε ότι αφορά στα λευκά, αλλά είχα την εξυπνάδα να μην το αναφέρω και δω ματάκια να «γυρίζουν»… Νομίζω πως αν πρόκειται να μετακομίσουμε όντως στο Λονδίνο πρέπει να αρχίσω ταχύρυθμα μαθήματα και επείγουσες αλλαγές.. Να μάθω για το κρασί, να δοκιμάζω φαγητά που είμαι σίγουρη πως δεν μου αρέσουν, να συνηθίσω να περπατάω με ψηλά τακούνια χωρίς να μοιάζω με τσολιά, να κόψω το κάπνισμα για να μην με αντιμετωπίζουν σαν κοινωνικό παρία, να αδυνατίσω για να μην με βρουν καμιά μέρα λιπόθυμη έξω από το Selfridges και να προσέξω λίγο και την γλώσσα μου.. Oh well… Μικρό παιδί είμαι ακόμα, θα τα καταφέρω νομίζω.. Ή και όχι…
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση