Το φαγητό περνάει πρώτα από τα μάτια

Το γεγονός ότι η γαστρονομία ενδιαφέρει μια πολύ μεγάλη μερίδα του κόσμου δεν αμφισβητείται σίγουρα από κανένα. Η εμπορικότητά της εξάλλου, αποδεικνύεται από την πληθώρα των περιοδικών που πραγματεύονται το θέμα, παγκοσμίως. Ορισμένα από αυτά, παρουσιάζουν το φαγητό ως τέχνη μέσα από περισπούδαστες φωτογραφήσεις, αλλά και θέματα που συνδέουν την τέχνη με την τροφή. www.gastronomica.org

Άλλα, το «τυπώνουν» στις σελίδες τους με τόσο δραματικό τρόποπου μοιάζει σχεδόν τρισδιάστατο. Τόσο «αληθινό» που θες να δοκιμάσεις μια μπουκιά αμέσως. http://www.gourmet.com/http://www.bonappetit.com/

Υπάρχουν και εκείνα -τα νεότερης γενιάς και αντίληψης- media, που περιπλέκουν με ευφάνταστο τρόπο τη μόδα, τις οπτικές τέχνες και συχνά τη φιλοσοφία για να παρουσιάσουν μια συνταγή, ενίοτε απλή,αλλά συνήθως ενδιαφέρουσα στη σύλληψη ή την καταγωγή της.http://lky.ph/http://www.fricote.fr/

Φυσικά υπάρχει και μια μεγάλη μερίδα εντύπων και διαδικτυακών περιοδικών, η οποία πρεσβεύει μια πιο «χοντροκομμένη» αισθητική και παρουσιάζει με σχεδόν άγαρμπο τρόπο, ανούσιες συνταγές, που δεν προβάλλουν ούτε ψήγμα γαστρονομικής κουλτούρας και πρωτοτυπίας, εμφανώς παραδομένα στο βωμό της εύκολης διαφήμισης.Όπως φαίνεται, υπάρχει αρκετός χώρος για όλες τις μορφές γαστρονομικού «ακτιβισμού» στο παγκόσμιο χωριό. Αποφεύγω να δώσω παραδείγματα για ευνόητους λόγους.

Και για να αναφερθώ και λίγο στα δικά μας, την τελευταία δεκαπενταετία πολλά περιοδικά ασχολήθηκαν με το θέμα. Άλλα με επιτυχημένο τρόπο και άλλα με τέτοιο που καλύτερα να μην είχαν ποτέ κυκλοφορήσει στα περίπτερα. Αρκετοί,όμως, φωτογράφοι αναδείχθηκαν παρουσιάζοντας πραγματικά ένα πολύ ενδιαφέρον έργο. Ορισμένοι από αυτούς -θα αναφερθώ σε δύο περιπτώσεις που γνωρίζω καλά τη δουλειά τους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και άλλοι, όχι πολλοί, αλλά χωρίς αντίστοιχο εύρος και παρουσία- δημιούργησαν πολύ ενδιαφέρουσες εικόνες, ισάξιες και συχνά καλύτερες από εκείνες που θαυμάζουμε στα έντυπα του εξωτερικού.

Για παράδειγμα, ο Βαγγέλης Πατεράκης, αν και κατά καιρούς έχει ασχοληθεί και με περίεργους φωτισμούς-πάντα με πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα-, έχει παρουσιάσει εικόνες με φυσικό φωτισμό που υπήρξαν θύμα πολλών αντιγραφών για το μινιμαλιστικά άριστο ύφος τους. Ο φυσικός φωτισμός εξάλλου, χαρακτηρίζει το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς του και βέβαια τον συναντάμε και στην άλλη μεγάλη του αγάπη, τη φωτογράφιση χώρων στην οποία διαπρέπει και εκτός Ελλάδας.

Ο Γιώργος Δρακόπουλος έχει αδυναμία στις δραματικές σκιάσεις και τον τεχνητό φωτισμό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότιτο ταλέντο του δεν αναδεικνύεται και σε λήψεις με φυσικό φως. Τη δουλειά του χαρακτηρίζει η κομψότητα, την οποία συναντάμε ακόμα και σε μία «βαρετή» λήψη για ένα συσκευασμένο προϊόν διατροφής.

Αναφέρομαι σε φωτογράφους, μια και η γωνία η ο φωτισμός μπορούν να απογειώσουν η να υποβιβάσουν μια φωτογραφία, ακόμα και εκείνη για την οποία έχουν συνεργαστεί άριστοι food stylists και set designers.

Ακολουθεί μια σειρά φωτογραφιών και εξωφύλλων που ξεχώρισα (οι δύο πρώτες λεζάντες αφορούν στις φωτογραφίες που ήδη παρουσιάστηκαν):

1. FlorentTanet, from the series Un Hiver en Couleur, 2013. http://installationmag.com/pictorial-gastronomy/
2. Εξώφυλλο του περιοδικού Gastronomica.

1. Μία φέτα μπέικον φωτογραφημένη από τον Αμερικανό KyleDreier.  www.dreier.com

1. Δύο εξώφυλλα του LuckyPeach. Το ένα αφιερωμένο στον άνδρα και το άλλο στη γυναίκα. Το περιοδικό εκδίδει ο star chef David Chang.

1. Φωτογραφίες του Marcus Nilsson για το New York Magazine www.marcusnilsson.com

1. Ο στενός συνεργάτης του Jamie Oliver David Loftus είναι ένας από τους καλύτερους food photographers παγκοσμίως www.davidloftus.com

1. Ο Carl Warner δημιουργεί τέχνη που «τρώγεται»www.carlwarner.com