Εγκράτειες...

Σκέφτομαι συχνά τη φιλοσοφία της εγκράτειας, τη στάση ζωής που θέλει ν’αποφεύγεις την ηδονή που προσφέρουν όσα σου αρέσουν για να μην εκμαυλιστείς, με ό,τι και να σημαίνει αυτό.

Βρίσκομαι στον αντίποδα. Ό,τι μου αρέσει το εξαντλώ, το “τερματίζω” όπως λένε και στην αργκώ du jour. Όχι απλώς δεν αρκούμαι στη μία μπουκιά αλλά θα το φάω όλο και θα το τρώω διαρκώς μέχρι να το βαρεθώ. Μάλιστα συχνά κάνω και το αντίθετο. Αν δεν μπορώ να φάω αυτό που μου αρέσει και σε μεγάλη ποσότητα, είμαι ικανός να μείνω νηστικός ενώ είναι άπειρες οι φορές που θα βρεθώ σε κακό εστιατόριο και θα προτιμήσω να φαώ μόνο ψωμί παρά κάτι δεύτερο.  Θα λεγε κανείς ότι είναι κι αυτό ένα είδος εγκράτειας αλλά δεν νομίζω. Η εγκράτεια αφορά στην ποσότητα και όχι στην ποιότητα. Θυμάμαι τη φίλη μου τη Λεμονιά. Έτρωγε μισό σοκολατάκι και το υπόλοιπο το πετούσε στα σκουπίδια! Την πρώτη φορά που την είδα να κάνει κάτι τέτοιο, έπαθα, σχεδόν, αποπληξία. “Μισό, είναι αρκετό”, με αποστόμωσε. “Αν είναι να φας μισό, γιατί να το φας;” τη ρωτούσα με απελπισία. “Μισό είναι καλύτερο από το καθόλου” επέμενε εκείνη.

Δεν ξέρω. Απ’όλες τις θεωρίες “περί εγκράτειας” προτιμώ την εκδοχή που θέλει ν’αρνείσαι το “δεύτερο” όταν δεν μπορεί να καταναλώσεις “μανικά” (όπως λένε και οι Πατέρες της Εκκλησίας) το πρώτο, το καλύτερο. Στα μοναστήρια της φαντασίας μου, οι ασκητές στερούνται την ευκολία, προτιμούν να μείνουν νηστικοί παρά να φάνε την αηδία αλλά το ωραίο το τιμούν κατά πως του πρέπει.

Όλα αυτά τα σκέφτομαι στο γραφείο κι ενώ εγώ τρώω ένα θλιβερό στεγνό ψητό κοτόπουλο ενώ οι υπόλοιποι απολαμβάνουν το ζουμερό παστίτσιο της κυρίας Νένας (για την κυρία Νένα θα μιλήσουμε άλλη φορά). Τα πιάτα περνάνε κάτω από τη μύτη μου και ξέρω πως όλοι περιμένουν να ορμήσω με το πηρούνι “μόνο για μια μπουκίτσα” αλλά όχι εγώ. Τη δική μου εγκράτεια την περιγράφει αυτό που κάποτε που είχαν πει ότι δίδασκαν στην Πειραματική Φυσιολογία στην Ιατρική πριν από δεκαετίες: η δική μου εγκράτεια είναι ή του όλου ή του καθόλου και είναι η εγκράτεια του “γκουρμέ” και όχι του ασκητή.

*Βορβορυγμός είναι το γουργούρισμα του στομαχιού