Η κακοδαιμονία μας ή έστω μια από τις κακοδαιμονίες μας είναι η γκρίνια. Η διαρκής, μίζερη διάθεση και τα ασταμάτητα παράπονα που τελικά μας εμποδίζουν να φύγουμε μπροστά και να αδράξουμε τις –όποιες- ευκαιρίες παρουσιάζονται.
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως όταν, εν τω μέσω της κρίσης, ο συντελεστής ΦΠΑ στην εστίαση επανήλθε στο 13% αυτό έδωσε μια ώθηση στα εστιατόρια και βελτίωσε την προβληματική έως ανύπαρκτη κερδοφορία τους. Ας μην είμαστε όμως τόσο υπερβολικοί πάντα. Η αύξηση κατά δέκα μονάδες στον φόρο προστιθέμενης αξίας αντιστοιχεί σε μια αύξηση περίπου 6% στον μέσο λογαριασμό ενός εστιατορίου (δεδομένου ότι τα ποτά είναι ήδη στο 23%), αν ολόκληρη η αύξηση περάσει στον καταναλωτή. Δηλαδή σε ένα καλό εστιατόριο των περίπου €50 το άτομο, ένα ζευγάρι θα κληθεί να πληρώσει έξι ευρώ παραπάνω. Ευχάριστο δεν το λες φυσικά, αλλά απέχει από το να θεωρηθεί καταστροφικό. Και σε κάθε περίπτωση πολύ συχνά υπάρχουν πολύ σημαντικότερα θέματα που επιβαρύνουν την σχέση ποιότητας και τιμής σε ένα εστιατόριο.
Από την άλλη μεριά, η Αθήνα έχει μπει από πέρσι σε μια εντυπωσιακή κούρσα ανόδου της τουριστικής της κίνησης. Αυτό είναι το πιο σημαντικό σε ότι αφορά τη γαστρονομική της σκηνή, τη βιωσιμότητά της και την εξέλιξή της. Αυτό είναι που οφείλουμε όλοι να διαφυλάξουμε και να αναπτύξουμε περεταίρω. Σε όλες τις γαστρονομικές μητροπόλεις του κόσμου, τα καλά εστιατόρια στηρίζονται σε πολύ μεγάλο βαθμό στους επισκέπτες της πόλης. Το ίδιο μπορεί να γίνει και στην Αθήνα, σε ένα βαθμό γίνεται ήδη και τα περιθώρια ανάπτυξης του είναι πάρα πολλά.
* Η φωτογραφία είναι από το εστιατόριο Trapezaria του Alexandros Karavaselas
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση