Χανιά και .. αέρα στα πανιά.

Πήρα το πρώτο αεροπλάνο της ημέρας για το αεροδρόμιο Ι. Δασκαλογιάννης. Παρόλη την ταλαιπωρία του πρωινού ξυπνήματος και του λιγοστού ύπνου θα έλεγε κανείς ότι είχα μια ανεξήγητη ενέργεια. Η αλήθεια όμως είναι ότι περίμενα πώς και πώς τα καλιτσούνια με μέλι του κυρίου Γιάννη στο Παλιό Λιμάνι, παραδίπλα ακριβώς από το Ναυτικό Μουσείο, με θέα το τζαμί του Κιουτσούκ Χασάν για να παραδωθώ αργότερα στην αγκαλιά του Μορφέα για μια γρήγορη σιέστα. Η επιλογή της ενοικίασης στούντιο μες στην καρδιά της πόλης αποδείχτηκε σοφή για τις νυχτερινές μου εξορμήσεις. Ωστόσο λόγω παλαιότητας των κτιρίων (ε δεν είναι και λίγα τα οκτακόσια χρόνια) η υγρασία μες στο δωμάτιο ήταν ενοχλητική. Η δε πίεση του νερού απ’τη ντουζιέρα υπήρξε ανύπαρκτη ενώ το μετέωρο καπάκι της τουαλέτας έκανε την πρωινή επίσκεψη σ’αυτήν μάλλον ακροβατική. Το σύμπλεγμα τεσσάρων παραδοσιακά ενετικών κτιρίων του «Ιφιγένεια» προσφέρει από σουίτες μέχρι μικρά, γουστόζικα στούντιο. Είναι κρίμα να υπάρχουν τέτοια κομψοτεχνήματα και να μην αναπαλαιώνονται. Έστω συντηρητικά.

Η πόλη των Χανίων δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από την Αθήνα. Κάθησα σε γραφικά ταβερνάκια, πέρασα από κυριλέ εστιατόρια, ήπια το ποτάκι μου σε μοντέρνα μπαρ, είδα καφετέριες για όλα τα γούστα, ψώνισα από καλόγουστα ψιλικατζίδικα και χάζεψα τις βιτρίνες των όμορφα διακοσμημένων και προσεγμένων κοσμηματοπωλείων. Απ’ τους πρώτους σταθμούς για φαγητό ήταν το Ταμάμ, το οποίο ήταν κυριολεκτικά βυθισμένο μες στα παλιά χαμάμ των Χανίων. Το πάντρεμα πολίτικης και κρητικής κουζίνας ήταν μεθυστικό. Το αρωματικό ρολό κατσικάκι γεμιστό με στάκα έλιωνε στο στόμα καθώς το ξέβγαζα αργότερα με το συμπαθητικό χύμα κρασί. Στο Ταμάμ καλό είναι να κάτσει κάποιος μέσα για να το απολαύσει και να αφουγκραστεί την αύρα του. Αν επιλέξετε τα έξω τραπεζάκια ίσως να σας σκουντάνε που και που οι διάφοροι διερχόμενοι νυχτοπερπατητές. Εάν την επομένη προτίθεστε να περάσετε το Φαράγγι της Σαμαριάς ή να τη δείτε μπέιγουοτς σε κάποια παραλία καλό είναι να μην φάτε ή πιείτε πολύ. Το φαράγγι είναι απαιτητικό στο κατέβασμα ενώ για το ανέβασμα (ναι, υπάρχουν άνθρωποι που το ανεβαίνουν καλοκαιριάτικα, των οποίων η ψυχοσύνθεση μου είναι παντελώς άγνωστη ) ούτε λόγος. Φροντίστε να μη σας ξεγελάσει το υψόμετρο κι η πρωινή ψύχρα που τυχόν θα νιώσετε. Σε εκατό μέτρα χαμηλότερα ο ιδρώτας σας θα ποτίσει μέχρι και το τελευταίο πετραδάκι του φαραγγιού. Οπότε καλό είναι να ντυθείτε ελαφριά και στο σακίδιο που θα κουβαλάτε να έχετε σνακ, νερό, το οποίο μπορείτε να ανεφοδιάζεστε απ’τις πηγές μέχρι τα μέσα της διαδρομής, αντιηλιακό και πετσέτα καθότι αργότερα σας περιμένει μια βουτιά στην παραλία της Αγίας Ρουμέλης με την καυτή (εδώ δώστε την απαιτούμενη σημασία και μη διανοηθείτε να περπατήσετε ξυπόλητοι) μαύρη άμμο. Στην Αγία Ρουμέλη πρέπει να σας πω ότι ήπια τον πιο δροσιστικό, φρέσκο χυμό πορτοκάλι στο Meli Bar για να ανακτήσω δυνάμεις μετά απ’το εξουθενωτικό κατέβασμα του φαραγγιού. Εκεί, πάνω στο κύμα, μέθυσα με τη θαλασσινή αύρα υπό τους «ψαγμένους» ήχους τζαζ, σόουλ, φανκ και ρέγκε. Αν δεν είναι αυτός παράδεισος τότε τι άλλο μπορεί να είναι;

Μιλώντας για τη νότια Κρήτη δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στην παραλία της Σούγιας, η οποία ως εκ θαύματος δεν είχε την τουριστική πολυκοσμία των ελληνικών νησιών ενώ η θερμοκρασία του νερού ήταν ικανοποιητική (σ.σ τα ρεύματα στο Λιβυκού πελάγους θεωρούνται απ’τα ψυχρότερα της Ελλάδας για εμάς τους κακομαθημένους). Λίγο δυτικότερα, στο Ελαφονήσι, ερωτεύτηκα τη ροζ άμμο, το απέραντο γαλάζιο, την καθαρότερη αμμουδιά και το περπάτημα κατά μήκος της μαγευτικής και τεράστιας αυτής παραλίας με τη λιμνοθάλασσα και τους αμμόλοφους να αποτελούν το μόνιμο ντεκόρ της. Δίκαια έχει ψηφιστεί ως μία απ’τις καλύτερες παραλίες της Ευρώπης. Σας προτείνω ανεπιφύλακτα στην επιστροφή σας για τα Χανιά από το Ελαφονήσι να πάρετε τον παραλιακό δρόμο προς Πλάτανο και Φαλάσαρνα. Μην αμελήσετε να κάνετε μια στάση στην καφετέρια «Μελτέμι». Χτισμένη στις παρυφές ενός γκρεμού αυτή θα σας χαρίσει ένα –αν μη τι άλλο- καθηλωτικό ηλιοβασίλεμα. Παρόλο που δεν πρόλαβα το μπιτς πάρτυ της Φαλάσαρνας, για το οποίο έχω ακούσει καλές και αξιόλογες κριτικές η παραλία της και τα διασκεδαστικά (βλ. Χαβάη) κύματά της μου φάνηκαν μια εύκολη λύση καθότι απέχει μόλις μισή ώρα από τα Χανιά. Για τους περισσότερους «αποκαλυπτικούς» της παρέας υφίσταται η επιπλέον προέκταση της κεντρικής παραλίας που εκτείνεται προς τα βόρεια κι εκεί μπορείτε άφοβα να ενταχθείτε στην κοινωνία των γυμνιστών.

Ορίστε λοιπόν. Σας απογυμνώθηκα κι εγώ όπως ακριβώς έπραξε κι η ίδια η Κρήτη σε μένα. Οι εικόνες της κι οι γεύσεις της θα συνοδεύουν τη μνήμη μου για το χειμώνα που έρχεται με δύναμη απ’ το βορρά. Μέχρι το επόμενο καλοκαίρι. Εις το επανιδείν, λεβέντισσα Κρήτη.

Tip: Προϋπόθεση για να ανακαλύψω τις γωνιές του Νομού Χανίων ήταν να νοικιάσω αυτοκίνητο. Ως εκ τούτου προτίμησα ένα αυτοκίνητο στα 1.400 κυβικά καθότι οι ανηφόρες, οι στροφές και οι χωματόδρομοι έχουν την τιμητική τους στο νησί. Εάν πάλι είστε μηχανόβιος και δη λάτρης του παπιού τότε - τι να πω;- δεν μπορώ παρά να σας ευχηθώ καλή τύχη.