Food, Leisure and the City 11

Η Λιάνα μου έστειλε το ωραιότερο vintage lunch box ever, μεταλλικό, με ασορτί θερμός και με θέμα strawberry shortcake από ένα ειδικό αμερικάνικο site που ανακάλυψε στο internet! Και η Μάρθα φρόντισε να μου το γεμίσει με λιχουδιές, ένα σακουλάκι με goji berries για ενέργεια, τσάι με βανίλια – το αγαπημένο μου- αλλά και ένα cupcake με φράουλες από το ολοκαίνουριο I love cupcakes που άνοιξε πρόσφατα στη Γλυφάδα. Και η Μαρία μου έστειλε ρέϊκι  για την καλή αρχή. Καθόλου άσχημα, έτσι δεν είναι;

Με τα πρωινά μου γεμάτα τώρα πια οι καφέδες λιγοστεύουν και πάνε παρόλο που την Τρίτη το πρωί καταφέραμε να χτυπήσουμε έναν βιαστικό αλλά περιποιημένο καπουτσίνο με την Μάρθα στο Zillion`s . Εγώ συνόδεψα τον δικό μου το καλύτερο παγωτό προφιτερόλ της πόλης, μιλάμε για ένα θαύμα γεύσης με το οποίο κήρυξα επισήμως την έναρξη της θερινής σεζόν ακόμα και αν ο καιρός δεν λέει να αποφασίσει να φτιάξει κανονικά, ενώ η φιλενάδα κου προτίμησε ένα σάντουιτς με ζαμπόν τυρί και πικάντικη μουστάρδα σε φοκάτσα. Τις υπόλοιπες μέρες βρίσκουμε άλλους, εναλλακτικούς τρόπους να συναντιόμαστε και πολύ πιο εποικοδομητικούς, πρέπει να ομολογήσω. Έτσι την Τετάρτη το απόγευμα είμαστε και εμείς στην Πλατεία Συντάγματος με τους υπόλοιπους αγανακτισμένους πολίτες αυτής της πόλης που αποφάσισαν επιτέλους να σηκωθούν από τον καναπέ και να βγουν στους δρόμους. Στην διαδρομή με το μετρό χαζεύουμε με την Μαρία και την Μάρθα τους γύρω μας και μπαίνουμε στο κλίμα αυτής της διαμαρτυρίας που δεν έχει χρώμα ούτε πολιτική κατεύθυνση, μόνο κοινό στόχο. Άνθρωποι κάθε ηλικίας, νέα παιδιά σε παρέες, μαμάδες με μωρά σε καρότσια, συνταξιούχοι, στελέχη επιχειρήσεων με τους χαρτοφύλακες στα χέρια.  Και μπροστά στην «Μεγάλη Βρετανία» που έχουμε δώσει ραντεβού με την Λιάνα, γίνεται πάρτι κανονικό. Μουσικές, ξυλοπόδαροι, ευρηματικά συνθήματα και ένα ελαφρύ ξενέρωμα όταν εμφανίζονται οι γερανοί της ΔΕΗ για να σηκώσουν το δικό τους πανό που μας περνάει γρήγορα μια που κανένας δεν δικαιούται και δεν μπορεί κιόλας να οικειοποιηθεί αυτή την ιστορία για τους δικούς του λόγους.

Το ίδιο βράδυ, στην "Βαλεντίνα" στην Καλλιθέα  συναντιόμαστε με τους υπόλοιπους φίλους που είχαν κατέβει και εκείνοι για να διαμαρτυρηθούν και ανάμεσα σε υπέροχα πιροσκί με κιμά και πατάτα, μπλινίς, σασλίκ και βότκα χύμα σε καραφάκι (και έναν λογαριασμό που δεν κατάφερε να ξεπεράσει τα 20 ευρώ το άτομο παρόλο που κονέψαμε να φάμε και τον σερβιτόρο) κάνουμε τον απολογισμό της μέρας. Το μεγαλύτερο κέρδος που βγήκε απ` όλο αυτό, πέρα από το ηχηρό μήνυμα που δυστυχώς αμφιβάλω αν θα φτάσει στ` αυτιά εκείνων που πρέπει μια που έχουν εκπαιδευτεί χρόνια τώρα στο να «κάνουν το κουνέλι», ήταν πως αποδείχτηκε περίτρανα ότι μπορούν να γίνουν ειρηνικές πορείες και συγκεντρώσεις τεράστιες στο κέντρο της Αθήνας και να μην ανοίξει ρουθούνι. Όλα έχουν να κάνουν με τους συμμετέχοντες και τελικά είναι γεγονός αυταπόδεικτο πως οι επαγγελματίες διαδηλωτές, μαζί με τους επαγγελματίες μπαχαλάκηδες και τους επαγγελματίες συνδικαλιστές είναι εκείνοι που εκτελούν κάθε φορά το γνωστό εργάκι εν είδει  διατεταγμένης υπηρεσίας. Εμείς οι ερασιτέχνες όμως,  δεν λέμε μόνο πως είμαστε εναντίον κάθε μορφής βίας. Το εννοούμε κιόλας. Και έτσι, κάθε μέρα για όσο κρατήσει, το απόγευμα στο Σύνταγμα θα είναι γιορτή. Για όλους. Και κυρίως για το μέλλον μας που αυτή την στιγμή είναι απελπιστικά νεφελώδες.

Την Παρασκευή το πρωί μας βρίσκει με την Μαρία στην Κηφισιά, στο Π- Box Cookery του Χριστόφορου Πέσκια για μάθημα μαγειρικής. Ο χώρος είναι μικρός και χαριτωμένος και ο chef  κάνει τα μαγικά του πίσω από τον πάγκο ενώ εμείς κρατάμε σημειώσεις. Η αλήθεια είναι πως θα προτιμούσα να συμμετέχουμε κιόλας στην διαδικασία, έχει περισσότερη πλάκα και βοηθάει στο να μάθεις τις τεχνικές αλλά δεν υπάρχουν ούτε οι υποδομές, ούτε η άνεση χώρου για να γίνει κάτι τέτοιο. Νομίζω όμως πως από του χρόνου θα μετακομίσουν αλλού και αυτό θα αλλάξει. Προς το παρόν πάντως ο Χριστόφορος κατορθώνει να διατηρεί την ψυχραιμία και το χιούμορ του την ώρα που οι μισές από τις μαθήτριες του – κυρίες Β.Π. που για αρκετές είμαι σχεδόν σίγουρη πως παρακολουθούν τα μαθήματα για να περνάνε την ώρα τους και όχι γιατί τους ενδιαφέρει η μαγειρική, αμφιβάλω αν ξέρουν καν κατά που πέφτουν οι κατσαρόλες στις κουζίνες τους - μιλάνε στα κινητά τους ή μεταξύ τους. Ακατάπαυστα. Φαντάζομαι πως τον βοηθάει πολύ η σκέψη της τιμής των μαθημάτων αλλά παρόλα αυτά, αποκλείεται να είναι το πιο ευχάριστο πράγμα στον κόσμο για κάποιον να μιλάει και να εξηγεί πράγματα και ορισμένες να τον γειώνουν τόσο επιδεικτικά. Βέβαια αυτές χάνουν γιατί μιλάμε για έναν από τους πιο ταλαντούχους και δημιουργικούς έλληνες chef και οι συνταγές του είναι πραγματικά άπαιχτες. Ειδικά οι μαγιονέζες , το relish κόκκινης πιπεριάς και μια σαλάτα με ντομάτα, κόλιανδρο, πιπεριές jalapeño και lime ήταν απολύτως συγκλονιστικές και θα τις κάνω το συντομότερο δυνατόν για να τις δοκιμάσουν οι κολλητοί μου. Στο τέλος τρώμε και αυτά που μαγείρεψε και φεύγουμε εφοδιασμένες με χυμό yuzu και καυτερές μεξικάνικες πιπεριές που είναι so hard to get στην Ελλάδα.

Vintage lunch boxes: www.lunchboxes.com

I love cupcakes: Γιαννιτσοπούλου 3, Γλυφάδα, τηλ: 210- 8983366, www.ilovecupcakes.gr

Βαλεντίνα: Λυκούργου 235 - Καλλιθέα, τηλ. 210- 9431871

Zillion`s Ice Cream Bar: Διονύσου 69, Κηφισιά, τηλ.: 210- 6201211

Π- Box Cookery: Όθωνος 95,  Κηφισιά, τηλ.: 210- 8013511, www.p-box.gr/cookery.html

Η Λιάνα μου έστειλε το ωραιότερο vintage lunch box ever, μεταλλικό, με ασορτί θερμός και με θέμα strawberry shortcake από ένα ειδικό αμερικάνικο site που ανακάλυψε στο internet! Και η Μάρθα φρόντισε να μου το γεμίσει με λιχουδιές, ένα σακουλάκι με goji berries για ενέργεια, τσάι με βανίλια – το αγαπημένο μου- αλλά και ένα cupcake με φράουλες από το ολοκαίνουριο I love cupcakes που άνοιξε πρόσφατα στη Γλυφάδα. Και η Μαρία μου έστειλε ρέϊκι για την καλή αρχή. Καθόλου άσχημα, έτσι δεν είναι;

Με τα πρωινά μου γεμάτα τώρα πια οι καφέδες λιγοστεύουν και πάνε παρόλο που την Τρίτη το πρωί καταφέραμε να χτυπήσουμε έναν βιαστικό αλλά περιποιημένο καπουτσίνο με την Μάρθα στο Zillion’s . Εγώ συνόδεψα τον δικό μου το καλύτερο παγωτό προφιτερόλ της πόλης, μιλάμε για ένα θαύμα γεύσης με το οποίο κήρυξα επισήμως την έναρξη της θερινής σεζόν ακόμα και αν ο καιρός δεν λέει να αποφασίσει να φτιάξει κανονικά, ενώ η φιλενάδα κου προτίμησε ένα σάντουιτς με ζαμπόν τυρί και πικάντικη μουστάρδα σε φοκάτσα. Τις υπόλοιπες μέρες βρίσκουμε άλλους, εναλλακτικούς τρόπους να συναντιόμαστε και πολύ πιο εποικοδομητικούς, πρέπει να ομολογήσω. Έτσι την Τετάρτη το απόγευμα είμαστε και εμείς στην Πλατεία Συντάγματος με τους υπόλοιπους αγανακτισμένους πολίτες αυτής της πόλης που αποφάσισαν επιτέλους να σηκωθούν από τον καναπέ και να βγουν στους δρόμους. Στην διαδρομή με το μετρό χαζεύουμε με την Μαρία και την Μάρθα τους γύρω μας και μπαίνουμε στο κλίμα αυτής της διαμαρτυρίας που δεν έχει χρώμα ούτε πολιτική κατεύθυνση, μόνο κοινό στόχο. Άνθρωποι κάθε ηλικίας, νέα παιδιά σε παρέες, μαμάδες με μωρά σε καρότσια, συνταξιούχοι, στελέχη επιχειρήσεων με τους χαρτοφύλακες στα χέρια. Και μπροστά στην «Μεγάλη Βρετανία» που έχουμε δώσει ραντεβού με την Λιάνα, γίνεται πάρτι κανονικό. Μουσικές, ξυλοπόδαροι, ευρηματικά συνθήματα και ένα ελαφρύ ξενέρωμα όταν εμφανίζονται οι γερανοί της ΔΕΗ για να σηκώσουν το δικό τους πανό που μας περνάει γρήγορα μια που κανένας δεν δικαιούται και δεν μπορεί κιόλας να οικειοποιηθεί αυτή την ιστορία για τους δικούς του λόγους.

Το ίδιο βράδυ, στην Βαλεντίνα στην Καλλιθέα συναντιόμαστε με τους υπόλοιπους φίλους που είχαν κατέβει και εκείνοι για να διαμαρτυρηθούν και ανάμεσα σε υπέροχα πιροσκί με κιμά και πατάτα, μπλινίς, σασλίκ και βότκα χύμα σε καραφάκι (και έναν λογαριασμό που δεν κατάφερε να ξεπεράσει τα 20 ευρώ το άτομο παρόλο που κονέψαμε να φάμε και τον σερβιτόρο) κάνουμε τον απολογισμό της μέρας. Το μεγαλύτερο κέρδος που βγήκε απ’ όλο αυτό, πέρα από το ηχηρό μήνυμα που δυστυχώς αμφιβάλω αν θα φτάσει στ’ αυτιά εκείνων που πρέπει μια που έχουν εκπαιδευτεί χρόνια τώρα στο να «κάνουν το κουνέλι», ήταν πως αποδείχτηκε περίτρανα ότι μπορούν να γίνουν ειρηνικές πορείες και συγκεντρώσεις τεράστιες στο κέντρο της Αθήνας και να μην ανοίξει ρουθούνι. Όλα έχουν να κάνουν με τους συμμετέχοντες και τελικά είναι γεγονός αυταπόδεικτο πως οι επαγγελματίες διαδηλωτές, μαζί με τους επαγγελματίες μπαχαλάκηδες και τους επαγγελματίες συνδικαλιστές είναι εκείνοι που εκτελούν κάθε φορά το γνωστό εργάκι εν είδει διατεταγμένης υπηρεσίας. Εμείς οι ερασιτέχνες όμως, δεν λέμε μόνο πως είμαστε εναντίον κάθε μορφής βίας. Το εννοούμε κιόλας. Και έτσι, κάθε μέρα για όσο κρατήσει, το απόγευμα στο Σύνταγμα θα είναι γιορτή. Για όλους. Και κυρίως για το μέλλον μας που αυτή την στιγμή είναι απελπιστικά νεφελώδες.

Την Παρασκευή το πρωί μας βρίσκει με την Μαρία στην Κηφισιά, στο Π- Box Cookery του Χριστόφορου Πέσκια για μάθημα μαγειρικής. Ο χώρος είναι μικρός και χαριτωμένος και ο chef κάνει τα μαγικά του πίσω από τον πάγκο ενώ εμείς κρατάμε σημειώσεις. Η αλήθεια είναι πως θα προτιμούσα να συμμετέχουμε κιόλας στην διαδικασία, έχει περισσότερη πλάκα και βοηθάει στο να μάθεις τις τεχνικές αλλά δεν υπάρχουν ούτε οι υποδομές, ούτε η άνεση χώρου για να γίνει κάτι τέτοιο. Νομίζω όμως πως από του χρόνου θα μετακομίσουν αλλού και αυτό θα αλλάξει. Προς το παρόν πάντως ο Χριστόφορος κατορθώνει να διατηρεί την ψυχραιμία και το χιούμορ του την ώρα που οι μισές από τις μαθήτριες του – κυρίες Β.Π. που για αρκετές είμαι σχεδόν σίγουρη πως παρακολουθούν τα μαθήματα για να περνάνε την ώρα τους και όχι γιατί τους ενδιαφέρει η μαγειρική, αμφιβάλω αν ξέρουν καν κατά που πέφτουν οι κατσαρόλες στις κουζίνες τους - μιλάνε στα κινητά τους ή μεταξύ τους. Ακατάπαυστα. Φαντάζομαι πως τον βοηθάει πολύ η σκέψη της τιμής των μαθημάτων αλλά παρόλα αυτά, αποκλείεται να είναι το πιο ευχάριστο πράγμα στον κόσμο για κάποιον να μιλάει και να εξηγεί πράγματα και ορισμένες να τον γειώνουν τόσο επιδεικτικά. Βέβαια αυτές χάνουν γιατί μιλάμε για έναν από τους πιο ταλαντούχους και δημιουργικούς έλληνες chef και οι συνταγές του είναι πραγματικά άπαιχτες. Ειδικά οι μαγιονέζες , το relish κόκκινης πιπεριάς και μια σαλάτα με ντομάτα, κόλιανδρο, πιπεριές jalapeño και lime ήταν απολύτως συγκλονιστικές και θα τις κάνω το συντομότερο δυνατόν για να τις δοκιμάσουν οι κολλητοί μου. Στο τέλος τρώμε και αυτά που μαγείρεψε και φεύγουμε εφοδιασμένες με χυμό yuzu και καυτερές μεξικάνικες πιπεριές που είναι so hard to get στην Ελλάδα.

Vintage lunch boxes: www.lunchboxes.com

I love cupcakes: Γιαννιτσοπούλου 3, Γλυφάδα, τηλ: 210- 8983366, www.ilovecupcakes.gr

Βαλεντίνα: Λυκούργου 235 - Καλλιθέα, τηλ. 210- 9431871

Zillion’s Ice Cream Bar: Διονύσου 69, Κηφισιά, τηλ.: 210-6201211

Π- Box Cookery: Όθωνος 95, Κηφισιά, τηλ.: 210 8013511

www.p-box.gr/cookery.html