Θα αφήσω κατά μέρος τις μεγαλόστομες εξαγγελίες για τη νεφελώδη μεταρρύθμιση που χρειάζεται η Ελλάδα, όπου τα λόγια υπερβαίνουν το δημόσιο χρέος της χώρας και οι πράξεις είναι σαν την ανάπτυξη: μηδενικές. Αυτά στο πεδίο της «μεγάλης» και δύσθυμης πολιτικής, γιατί το ζουμί είναι αλλού. Είναι στις πρωτοβουλίες που απαντούν στο μέλλον και τούτη η χώρα δικαιούται ένα ποσοστό οράματος για να πάρουν οι μηχανές της μπροστά. Αυτή τη στιγμή στην Αθήνα γίνεται ένα γεγονός που θα αλλάξει το χάρτη της πόλης και μάλιστα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Ο λόγος για το Κέντρο Πολιτισμού του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος στους χώρους του παλαιού ιππόδρομου στο Δέλτα Φαλήρου.
Είχα την ευκαιρία να ξεναγηθώ μαζί με άλλους συναδέλφους στο εργοτάξιο και να δω ιδίοις όμμασι το αύριο σήμερα. Οι μηχανές πράγματι όχι απλώς έχουν πάρει μπρος, αλλά ένα χρόνο μετά την έναρξη των έργων το χρονοδιάγραμμα κυλάει. Κι έτσι στο τέλος του 2015, εκεί που σήμερα υψώνονται λόφοι από χώμα και επτά προς το παρόν τεράστιοι πυργογερανοί, θα δούμε τη Λυρική Σκηνή και την Εθνική Βιβλιοθήκη σε ένα πάρκο 170 χιλιάδων τ.μ. Ας υπενθυμίσουμε ότι το έργο έχει την υπογραφή του σπουδαίου αρχιτέκτονα Ρέντζο Πιάνο, ο οποίος έχει δώσει τα διαπιστευτήριά του από το Κέντρο Πομπιντού μέχρι την καταπράσινη Ακαδημία Επιστημών της Καλιφόρνια που εδρεύει στο Σαν Φρανσίσκο. Σημειωτέον ότι τις πύλες του στο κοινό το Κέντρο Πολιτισμού του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος αναμένεται να τις ανοίξει το 2016.
Όλο το έργο διέπεται από μια καλώς εννοούμενη τελειομανία, ειδικά στο θέμα των οικολογικών παραμέτρων και δεν είναι τυχαίο, όπως ειπώθηκε από τους υπεύθυνους, ότι ένας από τους στόχους είναι να κερδίσει το πλατινένια LEED, μια σημαντικότατη πιστοποίηση στο ζήτημα της περιβαλλοντικής μέριμνας. Για του λόγου το αληθές, στη διάρκεια της ξενάγησης σταματήσαμε για λίγο προκειμένου να δούμε δύο φορτηγά να παίρνουν σειρά για να πλυθούν οι τροχοί τους σε μια ειδική δεξαμενή ώστε καθαρίσει το χώμα. Από την άλλη μεριά, τα αρχαιολογικά ευρήματα, κυρίως ταφικά, με πιο συγκλονιστικούς τους σκελετούς ενός ενήλικα περίπου 35 ετών και ενός βρέφους, έχουν συγκεντρωθεί σε ένα χώρο που ονομάζεται «χαϊδευτικά» το χωριό για να εκτεθούν στη συνέχεια σε μόνιμη έκθεση, όταν το έργο θα ανοίξει τις πύλες του στο κοινό. Οι αρχαιολόγοι, όλοι τους με επιστημονικό μεράκι και ενθουσιασμό για τις ανασκαφές που γίνονται στο εργοτάξιο, μίλησαν για τις πληροφορίες που κρύβουν όλες αυτές οι ανακαλύψεις κάνοντας λόγο για μια ιστορία καθημερινότητας, η οποία σκιαγραφεί αναπάντεχες όψεις της κλασικής κυρίως αρχαιότητας στην Αθήνα.
Σε αυτή τη μικρή πόλη μέσα στην πόλη λοιπόν κάτι τρέχει. Οι θεμελιώσεις ολοκληρώθηκαν, ο λόφος που θα αποτελεί ένα πρώτης τάξεως παρατηρητήριο προς τη θάλασσα και την Ακρόπολη προς βορρά ήδη υψώνεται, το πάρκινγκ των χιλίων θέσεων προχωράει, η διάνοιξη του καναλιού, αυτού που φαίνεται στις φωτογραφίες, ήδη έγινε. Χωρίς πολλά «θα» και εξαγγελίες, απλά με δουλειά. Υπάρχει τώρα μια πρόκληση: το έργο για την κατασκευή του Κέντρου Πολιτισμού Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, ύψους 566 εκατομμυρίων ευρώ, όταν ολοκληρωθεί, θα παραδοθεί στο κράτος. Κι εδώ βέβαια τίθεται το ερώτημα του πώς η ελληνική πολιτεία και οι μηχανισμοί της, που μαστίζονται από την οικονομική κρίση και όχι μόνο, θα ανταποκριθούν. Ίσως η απάντηση να βρίσκεται στην αποστροφή του λόγου του διευθύνοντος συμβούλου του ΚΠΙΣΝ, του κου Γιάννη Τροχόπουλου: «Το ελληνικό δημόσιο πρέπει να αναλάβει τη σωστή διαχείριση του έργου και ο κόσμος να το αγκαλιάσει και να το αγαπήσει». Αυτή η έγνοια αλλά και η ευρύτερη σχέση ανάμεσα στις ιδιωτικές πρωτοβουλίες και το δημόσιο έχουν τη σημασία τους αυτή την εποχή της κρίσης και του τέλους των ψευδαισθήσεων.
ΥΓ. Τέλος Αυγούστου ανοίγει και το Πάρκο της Καλλιθέας, ένα έργο που επίσης χρηματοδότησε το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Είναι ένας πρόλογος για το έπος του Φαλήρου!
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση