Το καλάθι της εβδομάδας

Moria Elea: εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο Eρμιόνης Αργολίδας

Για όσους είναι από την Καλαμάτα υπάρχει μια άγραφη προκατάληψη σχετικά με το ελαιόλαδο: πας μην Έλλην βάρβαρος. Που σημαίνει ότι κανένα ελαιόλαδο δεν μπορεί να φτάσει το καλαματιανό. Να, όμως, που και τα ελαιόλαδα των «βαρβάρων» έχουν την χάρη τους. Ο λόγος για το Moria Elea των Κώστα Μπαλάφα και Γιάννη Δημαράκη που ήρθε στο γραφείο μετά από σειρά διεθνών πρώτων βραβείων σε Νέα Υόρκη, Ισραήλ και Ιαπωνία. Και μπορεί τελευταία το design να κάνει θραύση-όπως πρέπει, δηλαδή, όταν προωθείται στην αγορά του εξωτερικού όπου ο ανταγωνισμός από γείτονες είναι αμείλικτος-αλλά αυτό που μετράει είναι το περιεχόμενο. Και στο Μοria Elea Deluxe η συνταγή είναι πετυχημένη μέχρι τελευταία σταγόνα. Μεστή, πλούσια γεύση, από μανάκι και κορωνέικη που δίνουν ένα ιδανικό κοντράστ απαλότητας(κυκλοφορεί και η Moria Elea Monovarietal Μανάκι με πιο γλυκιά επίγευση). Και τελικά, φαίνεται ότι και η Αργολίδα έχει το όνομα. Και αν το παραδέχεται κάποιος από την Καλαμάτα αυτό λέει κάτι…

(Μoria Elea Deluxe(29 €/500 ml)και Monovarietal Μανάκι(14,90 €/500 ml), Κρανίδι Αργολίδας και για παραγγελίες: Mαραθωνοδρόμου 41-45, Μαρούσι, τηλ. 211 7002719 και στο οn line shop www.moriaelea.com)

Βιολογικό ξύδι Αγίας Τριάδας Τζαγκαρόλων

Η αλήθεια είναι ότι έχουμε αδυναμίες. Πολλές φορές, αξεπέραστες. Και η Κρήτη είναι μια από αυτές. Όχι λόγω καταγωγής αλλά μαγειρικής συγγένειας-ας επιτραπεί το αυθαίρετο του όρου. Οι Κρητικοί έχουν μια «πρωτόγονη» σχέση με το φαγητό-πριμιτίφ θα την έλεγαν οι φιλόσοφοι της γεύσης-που δεν αποδέχεται τίποτα περισσότερο από την λιτότητα. Και ο (περιττός) πρόλογος αφορά ένα σπάνιο προϊόν: το βιολογικό ξύδι από παλαιωμένο κρασί από την ποικιλία Μαρουβά που βγάζουν στην Μονή Αγίας Τριάδας Τζαγκαρόλων στο Ακρωτήρι Χανίων. Με ιστορία από το 1632-την έκτισαν οι Βενετσιάνοι αδελφοί Ιερεμίας και Λαυρέντιος Τζαγκαρόλος και αποτελούσε αιώνες κέντρο επιρροής με μετόχια μέχρι Σμύρνη-είναι φημισμένη για τους αμπελώνες και ελαιώνες της. Δεν είναι τυχαίο ότι το προϊόντα-βραβευμένα από διεθνείς οργανισμούς-τιμούνται δεόντως από τους Γερμανούς που επιστρέφουν με κύματα κάθε καλοκαίρι στο νησί. Και το βιολογικό ξύδι έχει αυτή την κρητική λιτότητα: πυκνό, γλυκόξινο, με αρώματα βιολέτας και κυδωνιού στην άκρη. Και ναι, μας αρέσει που περηφανεύονται για τα προϊόντα τους με ένα site που θα έκανε πολλούς να κοκκινίσουν από ζήλεια…

(Βιολογικό ξύδι από παλαιωμένο κρασί Μαρουβά, 2,44 €, με παραγγελίες στην Μονή Αγίας Τριάδας Τζαγκαρόλων, Aκρωτήρι Χανίων, τηλ. 28210 63572, www.agiatriada-chania.gr και στο www.cretanature.gr)

Μελίπαστο

Τυροκομείο στην Αττική; Και, όμως. Για την ακρίβεια, μια από τις εκπλήξεις της κυριακάτικης βόλτας στις παραλίες πέριξ της καυτής μητρόπολης. Η επιγραφή πέρασε γρήγορα μπροστά από τα μάτια στον δρόμο προς Μαρκόπουλο αλλά με την επιστροφή δεν μπορούσα να μην κάνω στάση. Η ιστορία της οικογένειας Κωσταρέλου κρατάει από το 1937, την εποχή που στην περιοχή έβοσκαν γίδια και πρόβατα-και ο παππούς είχε ταβερνάκι που πουλούσε γιαούρτι-και συνεχίζει με την ίδια εμμονή με γάλα από ελληνικές ποικιλίες από νότια Εύβοια και Στερεά. Εκτός από την φέτα, την γραβιέρα, τις κρέμες και το ρυζόγαλο, το πιο εντυπωσιακό είναι το μελίπαστο που φέρνει από την καταγωγή της μητέρας στην Λήμνο. Ένα αιγαιοπελαγίτικο τυρί, πιπεράτο, αιχμηρό, με καπνιστό άρωμα στο τέλος που πήρε το όνομα επειδή ωριμάζει στο μέλι. Δυο φέτες σαγανάκι μετά το μπάνιο με λιαστά ντοματάκια Σαντορίνης και ζυμωτό ψωμί και χμμ… Η απόλαυση απογειώνεται. Κάτι λείπει; Σωστά! Παγωμένο ούζο…

(Μελίπαστο, Τυροκομείο Κωσταρέλου, 26^ο χλμ. Λ. Μαρκοπούλου, Μαρκόπουλο, τηλ. 22990 25569 και στην κεντρική πλατεία Μαρκόπουλου, στον Πόρτο Ράφτη, Παλλήνη και Βριλήσσια, Λ. Πεντέλης 46, τηλ. 210 8104.470, απέναντι από την πλατεία Ελευθερίας, www.kostarelos.gr)

Ξηρά σύκα Ταξιάρχη Εύβοιας

Ναι, μετά από χρόνια και καιρούς μπορούμε να το ομολογήσουμε χωρίς ίχνος ενοχών: δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόλαυση από τα σύκα που κλέβεις από το δρόμο τα καλοκαίρια των διακοπών. Αυτά που κολλούν στα χέρια και μετά σε αγριεύει για ώρες το γάλα τους αλλά δεν το μετανιώνεις με τίποτα. Και στην Εύβοια από συκιές άλλο τίποτα. Αυτός ήταν και ο λόγος που με τα ξηρά υπήρχε πάντα ένα πρόβλημα. Τι να κάνεις τα ξηρά όταν έχεις τα φρέσκα μπροστά στα μάτια σου; Τελικά, οι απλοί κανόνες πάντα επιβεβαιώνονται και το ποτέ μην λες ποτέ έχει την αξία του. Κάπως έτσι δοκίμασα και τα λευκά σύκα από τον Αγροτικό Συνεταιρισμό Ταξιάρχη Βόρειας Εύβοιας. Το νησί φημίζεται, βέβαια, για τα ξηρά σύκα Κύμης, αναγνωρισμένα με προστατευόμενη ονομασία προέλευσης, αλλά τα σμυρνέικα του Ταξιάρχη που εντάχτηκαν πρόσφατα στον ίδιο κατάλογο, έχουν άλλη ιδιοτροπία. Λιάζονται πάλι με τον ίδιο τρόπο(και όχι το θειάφι δεν ακούγεται ιδιαίτερα αφού πλένονται σε ισχυρά πλυντήρια) αλλά σε ξαφνιάζουν με την μεστή γεύση τους. Και επειδή τα γλυκά ταιριάζουν καλύτερα με τα ξινά δοκιμάστε τα σε ένα αιγυπτιακό ταζίν με αρνάκι και κους κους και θα ομολογήσετε ήμαρτον…

(Ξηρά σύκα Αγροτικός Συνεταιρισμός Ταξιάρχη Βόρειας Εύβοιας, τηλ. 22260 71481, σε καταστήματα σε όλη την Ελλάδα, www.figs-online.gr)