Επτά το απόγευμα και ο κόσμος άρχισε να συγκεντρώνεται στο Whisky Embassy του Πέτρου Χαριζόπουλου, στο πατάρι του bar-restaurant We, στη Γλυφάδα. Μισή ώρα αργότερα το γευστικό ταξίδι στο Islay ξεκινούσε.
Είχα βρεθεί στο Islay τον Σεπτέμβριο του 2009 και για μένα ήταν ένα είδος «προσκυνήματος». Σε αυτό το άγριο, σκωτσέζικο νησί παράγονται ορισμένα από τα πιο ιδιαίτερα, τα πιο ξεχωριστά και τα πιο αγαπημένα μου malt. Άγριο τοπίο γεμάτο λιβάδια, γήπεδα γκολφ, λίγα λευκά σπιτάκια και κάμποσα παραθαλάσσια αποστακτήρια συνθέτουν το σκηνικό. Τα λιγοστά δέντρα και τα τεράστια κοιτάσματα τύρφης εξηγούν τον τυρφώδη χαρακτήρα που κάνει τα περισσότερα ουίσκι του νησιού τόσο ιδιαίτερα. Θυμάμαι ακόμη τη βρύση στο ξενοδοχείο που έμενα να τρέχει καφετί νερό με άρωμα τύρφης! Εκείνες τις μέρες ήταν σαν να κάνω μπάνιο με …Lagavulin!
Η γευσιγνωσία αφορούσε τις βασικές εκδόσεις των επτά αποστακτηρίων του Islay. Έλειπε μόνο το καινούργιο Kilchoman που δεν εισάγεται στην Ελλάδα και φυσικά το περίφημο Port Ellen που έχει κλείσει χρόνια τώρα και τροφοδοτεί μόνο με βύνη τα Caol Ila & Lagavulin. Τα ουίσκι παρουσιάστηκαν από το λιγότερο τυρφώδες Bunnahabhain 12yo στο περισσότερο Ardbeg 10yo. Με την καθοδήγηση του Πέτρου Χαριζόπουλου, ο καθένας έβγαλε τα συμπεράσματά του και τα «αγαπημένα» καθενός από τους συμμετέχοντες ήταν διαφορετικά. Άλλος εκτίμησε το πληθωρικό, πιπεράτο Bunnahabhain με τα αρώματα ρεικόμελου, καπνού και βανίλιας, άλλος το κομψό, αχλαδάτο Bruichladdich 10yo, άλλος το έντονα φαρμακευτικό και θαλασσινό Caol Ila 12yo. Οι περισσότερες «ψήφοι» των γυναικών της παρέας πήγαν στο φρουτώδες και στρογγυλό Bowmore 12yo με τα αρώματα πουτίγκας και πανετόνε να εκφράζονται σε τυρφώδες φόντο.
Η μεγαλύτερη συζήτηση όμως και οι πιο θερμές αντιπαραθέσεις έγιναν για χάρη των τριών ιερών τεράτων του Islay: Laphroaig 10yo, Lagavulin 16yo και Ardbeg 10yo. Το Laphroaig είναι ένα αυστηρό ουίσκι με έντονο χαρακτήρα. Πολύ τυρφώδες, έντονα ιωδιούχο με ισχυρό, πολύ ξηρό στόμα. Ένα εξαιρετικό ουίσκι που εγώ προσωπικά θεωρώ ότι εκφράζει τον χαρακτήρα του πολύ καλύτερα στις πιο ιδιαίτερες εκδόσεις του και ιδιαίτερα στην εκπληκτική, αλλά και πανάκριβη εκδοχή των 30 ετών. Το Ardbeg είναι ένα κορυφαίο malt και το πιο τυρφώδες από όλα τα Islay. Ωστόσο, ακόμη και στην βασική έκδοση των 10 ετών είναι ένα πολύ αρμονικό ουίσκι με έντονα αρώματα ξηρών καρπών και καπνού που δένουν θαυμάσια με την πληθωρική αίσθηση τύρφης και ιωδίου, ενώ είναι και ιδιαίτερα πλούσιο και «γλυκόπιοτο» στο στόμα. Και στην περίπτωση του Ardbeg όμως υπάρχουν special εκδόσεις που εκφράζουν τον χαρακτήρα του με πολύ καλύτερο τρόπο.
Για μένα, ο αναμφισβήτητος βασιλιάς του Islay, αλλά και ένα από τα κορυφαία σκωτσέζικα malt είναι το κλασικό Lagavulin 16yo! Μπορεί ορισμένοι πολύ ψαγμένοι ουισκόφιλοι να σνομπάρουν την διασημότητά του ή την ευρεία διανομή του, κανείς όμως δεν μπορεί να αρνηθεί την κορυφαία ποιότητά του. Μιλάμε για ένα ουίσκι απίστευτης πολυπλοκότητας και πλούτου. Το βελούδινο, σχεδόν ελαιώδες στόμα του ξαφνιάζει αφού έχεις απολαύσει πρώτα το ιδιαίτερο θαλασσινό-τυρφώδες άρωμά του που όμως συμπληρώνεται αρμονικά με νότες κίτρινων φρούτων, καπνού, ξηρών καρπών και γλυκών μπαχαρικών, ενώ η επίγευσή του είναι πραγματικά ατέλειωτη με διαρκείς εναλλαγές αρωμάτων και γεύσεων. Και κάτι ακόμη, πολύ σημαντικό. Έχω δοκιμάσει πολλές εκδόσεις του Lagavulin. Κατά την γνώμη μου όμως, καμιά δεν εκφράζει ιδανικότερα τον χαρακτήρα του από την κλασική των 16 ετών! Για μένα, αυτό είναι το αρμονικότερο και σπουδαιότερο malt του Islay, η φήμη του είναι 100% δικαιολογημένη και όποιος αναζητά δάχτυλο marketing πίσω από την παγκόσμια αναγνώρισή του πλανάται.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση