Αλλά και πάλι θα μπορούσε να περάσει τις γιορτές κλεισμένος στο σπίτι. Σιγά, τι θα άλλαζε; Μια κανονική βραδιά σαν όλες τις άλλες θα ήταν και αυτή. Και στο κάτω κάτω, αν άλλαζε γνώμη θα έβγαινε έξω για ένα σαμπανιζέ κοκτέιλ, τύπου kir royal ή έναBellini (με πουρέ ροδάκινο και το διπλάσιο αφρώδες prosecco κρασί) . Βέβαια αυτή ήταν η έσχατη λύση. Είχε αποφασίσει να ξημερώσει μονάχος του την πρώτη μέρα του χρόνου. Τελεία και παύλα.
Η ώρα ήταν 00:03 και είχε ήδη 4 μηνύματα στο κινητό του. Από το βάθος άκουγε κάποιες κροτίδες να μαρτυρούν την έλευση του νέου έτους, ενώ από το από πάνω διαμέρισμα ακουγόντουσαν μουσικές και τραγούδια. Άνοιξε την τηλεόραση ελπίζοντας ότι θα μπορούσε να καλύψει όλους τους άλλους ήχους. Και άνοιξε και ένα μπουκάλι κόκκινο παλαιωμένο κρασί από τη Νεμέα, που θυμόταν πως το είχε αγοράσει ακριβά. Για μια στιγμή αισθάνθηκε άρχοντας! Μύρισε τον πικάντικο, μπαχαρένιο οίνο και ήπιε μια γουλιά. Έκλεισε τα μάτια και ξανα-ήπιε. Τα αρώματα και η βελούδινη αίσθηση του ποτού του, του έφεραν στο νου του δεκάδες ευχάριστες αναμνήσεις. Ήπιε άλλη μια θαρραλέα γουλιά , με την οποία σχεδόν άδειασε το ποτήρι και έτρεξε προς το δωμάτιό του. Φόρεσε το αγαπημένο του πουκάμισο και ένα υφασμάτινο μαύρο παντελόνι.
Ήπιε τις τελευταίες σταγόνες του πελοποννησιακού κρασιού από το ποτήρι του και διάβασε τα εισερχόμενα sms. Το παραδέχτηκε: Θα μπορούσε και να μείνει μόνος του σπίτι, αλλά στην πραγματικότητα είχε τόσο πολύ ανάγκη να βγει έξω, να αναπνεύσει τον κατάμεστο από καπνούς τζακιών παγωμένο αέρα και να πάει να βρει τους φίλους του στο μπαρ. Έκλεισε την τηλεόραση, τα φώτα, την πόρτα και κατέβηκε τα σκαλιά. Ήταν χαρούμενος…
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση