Τα δημοφιλή Nice n Easy των Δημήτρη Χριστοφορίδη και Χρήστου Αθανασιάδη δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Το όνομα των εστιατορίων είναι κατά κάποιο τρόπο και αυτοπροσδιοριστικό, αλλά αν αφεθεί κάποιος στη καθημερινή χαλαρότητα που αποπνέουν, ιδιαίτερα η Κηφισιώτικη έδρα του, ίσως δεν του περάσει από το μυαλό, ότι το νόστιμο και το εύκολο δεν είναι τελικά μια τόσο απλή υπόθεση. Η συνταγή είναι κλασική και επιτυχημένη από το Κολωνάκι, δοκιμάστηκε με τεράστιο σουξέ στους μυκονιάτικους ανέμους αλλά και στη Κηφισιά τα τελευταία τέσσερα χρόνια κρατάει σταθερά το τιμόνι τόσο στη κουζίνα όσο και στη σάλα του. Το κόνσεπτ δεν αποχωρίζεται ασφαλώς ούτε εδώ την αναζήτηση βιολογικών πρώτων υλών στο βαθμό που αυτό είναι εφικτό, ενώ η αγάπη στην ασπρόμαυρη εποχή του Χόλυγουντ παραμένει αμετακίνητη.
Το σέρβις είναι αυτό που λέμε σβέλτο, περιποιητικό, αλλά ξέρει να κρατάει και αποστάσεις. Το μάτι τους κόβει, ξέρουν φαρσί τις περιγραφές των πιάτων, φαίνεται ότι τα έχουν δοκιμάσει, διαθέτουν και κοντρολαρισμένο χιούμορ που ένας τέτοιος χώρος μπορεί να το σηκώσει. Πάμε, τώρα, στα του φαγητού. Εκεί δηλαδή που αρχίζουν και τελειώνουν όλα σε ένα εστιατόριο.
Το γενικό γευστικό πρόσταγμα εκτός φυσικά από τους ιδιοκτήτες έχει ο executive chef Άκης Αμυράς, αλλά στη κουζίνα βρίσκεται ένας εξίσου ταλαντούχος μάγειρας, ο Νίκος Μάρας (φωτό). Το μενού με τις πολυσυλλεκτικές επιλογές παντός καιρού και γούστου, εκτείνεται από την Ευρώπη ως την Αμερική ενώ η αναζήτηση πολύ αξιόλογων Ελλήνων παραγωγών, που τους προμηθεύουν προϊόντα με τη λιγότερη δυνατή παρέμβαση, βάζει και τη εντοπιότητα στο παιχνίδι. Το «πακέτο» λοιπόν είναι δελεαστικό, έντιμο, απολύτως συνεπές. Για να σας δώσω μια εικόνα από την τελευταία μου επίσκεψη, τα περισσότερα πιάτα κινούνται στο βαθμολογικό σκαλοπάτι του 6.5 στα 10, δυο τρία βρίσκονται λίγο κάτω από αυτό, ενώ κάποια άλλα φλερτάρουν έντονα και με το δύσκολο για το είδος του εστιατορίου 7 στα 10. Να, όπως αυτό το κριθαρώτο με άψογο χύλωμα και al dente που θα έβαζε τα γυαλιά ακόμη και σε Ιταλό. Το τσορίθο συνδυασμένο με άγρια μανιτάρια και γραβιέρα Κρήτης του δίνουν αυτό το γευστικό βάθος που περιμένει κάποιος από ένα τέτοιο πιάτο. Από τα πρώτα, το γλυκοπικάντικο ταρτάρ από λαβράκι, έχει ρέβα με passion fruit, πράσινα φασόλια σόγιας, το λες πολύ ενδιαφέρον και φρεσκότατο αλλά δεν είναι σε καμία περίπτωση σεβίτσε όπως αναγράφεται στο μενού.
Στον αντίποδα, από τη νέα σοδειά δοκιμάστε το μελωμένο αρνάκι τους μαγειρεμένο με δίκταμο και πουρέ από σιφνέικη ρεβιθάδα, για να καταλάβετε τι θα πει καλή πρώτη ύλη και δεξιοτεχνία στο ψήσιμο, αν και το αρνί όταν πέφτει στο «τοίχο» του sous vide, δύσκολα επιβιώνει. Εδώ, πάντως, το αποτέλεσμα είναι παραπάνω από ικανοποιητικό και μπράβο τους! Παράγγειλα όλο χαρά το μπέργκερ με το βιολογικό μοσχάρι Αρκαδίας και θα επέστρεφα ξανά μόνο και μόνο για αυτές τις απίθανες τηγανητές πατάτες του. Και για το ψωμί του. Κρατάω, βέβαια, λίγα μούτρα στο σέρβις που μετέφερε λάθος ψήσιμο για το μπιφτέκι κι έτσι δεν μπόρεσα να το ευχαριστηθώ όπως ήθελα. Κατά τα άλλα ισχύουν για τα παιδιά όσα θετικά προανέφερα. Το κοντοσούβλι κοτόπουλο που μαρινάρουν σε μαύρη μοναστηριακή μπίρα ήταν αξιοπρεπές και το flap steak από Black Angus έδειχνε για ακόμη μια φορά με το τέλειο ψήσιμό του, πως η ομάδα στη κουζίνα αν ζεσταθεί δεν αστειεύεται. Αφήστε χώρο για το μπανόφι. Πολύ δυνατό.
Υ. Γ. : Θα ήθελα να δω κάποια στιγμή και ένα πιάτο αφιερωμένο στην Audrey Hepburn. Η γυναίκα που λάτρεψε τους υδατάνθρακες όσο καμία άλλη σταρ του κινηματογράφου, δικαιούται να έχει μια θέση παντού.
Παπαδιαμάντη 7, Κηφισιά τηλ. 2108082014
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση