Premiere, ένα κορυφαίο γαλλικό εστιατόριο με θέα Ακρόπολη

Το Premiere είναι από αυτά τα ξενοδοχειακά εστιατόρια που αδικούν τον εαυτό τους με την εικόνα τους. Μπορεί να είναι άνετο, κομψό, πολυτελές, με ενδιαφέροντα έργα τέχνης, να έχει υπέροχη θέα σε Ακρόπολη-Λυκαβηττό-Αστεροσκοπείο αλλά είναι άψυχο και βαρετό …μοιάζει περισσότερο με αίθουσα συσκέψεων πολυεθνικής παρά με εστιατόριο που σε καλωσορίζει και που πας να διασκεδάσεις.

Από την άλλη, το Premiere, πολλά χρόνια τώρα είναι ένα πολύ καλό εστιατόριο. Ο Σωτήρης Ευαγγέλου στην αρχή του έδωσε μια μεγάλη ώθηση και εδώ και μερικά χρόνια ο Jean-Chrales Metayer το εξελίσσει για να το φτάσει στο σημερινό του στάτους: το καλύτερο γαλλικό εστιατόριο της χώρας μετά την Σπονδή! Σας θυμίζω ότι τον Jean Charles Metayer τον γνωρίσαμε πριν αρκετά χρόνια ως δεξί χέρι του μεγάλου Jacques Le Divellec όταν ο τελευταίος ανέλαβε την επιμέλεια του Calypso, του γαστρονομικού εστιατορίου του κορυφαίου ξενοδοχείου Peninsula στην Ελούντα.

Αρκετά όμως με την εικόνα και την ιστορία, άλλωστε θα το έχετε καταλάβει πλέον: εδώ θα έρθετε εφόσον ιεραρχείτε την κουζίνα ως κύριο λόγο επίσκεψης σε ένα εστιατόριο. Και η κουζίνα του Jean-Charles Metayer έχει κομψότητα, υψηλή τεχνική, ευφυείς συνδυασμούς, αρτιότητα. Είναι να απορεί κανείς που αυτό το εστιατόριο δεν πήρε αστέρι Michelin φέτος!

Ο σεφ είχε ανέκαθεν εξαιρετική τεχνική και ιδέες, παλιότερα όμως ένιωθα να του λείπει η ωριμότητα σε ορισμένες συνθέσεις και συνδυασμούς. Όχι πια. Το μενού που δοκίμασα ήταν πραγματικά εξαιρετικό. Μέχρι και το πιάτο που παράγγειλα με μόνο σκοπό να του «βάλω τρικλοποδιά» ήταν έξοχο: υποδειγματικά ψημένα χτένια με μεταξένια υφή, με μελιτζάνα, αλμυρή καραμέλα και «σφουγγαράκια» φιστικιού. Όλα τα υλικά ζυγισμένα με ακρίβεια, όλα εκφράζονταν και συνδυάζονταν στην εντέλεια και παρά το απρόσμενο της σύνθεσης, το τελικό αποτέλεσμα στο στόμα ήταν ανακουφιστικά …φυσιολογικό! Εξίσου σπουδαία και πιο απλά πιάτα οι άψογα ψημένες καραβίδες Χαλκίδας, με αφρό θυμαριού, φίνο καρπάτσιο από χταπόδι και ταλιατέλες με –λίγο- μαύρο σουσάμι, αλλά και το βασιλικό καβούρι με κονφί μανταρινιού και τζίντζερ. Πολύ καλό και το black cod, που έρχεται σε έναν κώνο με καπνό δρυός (λίγο εντονότερη από το ιδανικό η καπνιστή διάσταση) και συνοδεύεται από μελάνι σουπιάς και βελούδινο πουρέ πατάτας αρωματισμένο με βανίλια. Αυτό όμως που πραγματικά με ενθουσίασε ήταν η σφαιροποιημένη «σούπα» από κάστανο με τραγανές φλοίδες πάπιας, μήλο και καπνιστό φουαγκρά. Ένα πιάτο που τα είχε όλα: αρμονία, παιχνίδι υφών, εκπλήξεις, αρώματα αλληλοσυμπληρούμενα που αναδείκνυαν το ένα το άλλο. Αν μάλιστα ήταν και λίγο πιο ζεστό θα μιλούσαμε για τριάστερο πιάτο!

Πολύ δυνατή και η συνέχεια με τα κύρια πιάτα. Ο αστακός με μανιτάρια chanterelles, αφρό από ινιδικό καφέ και κολοκύθα ήταν ένα πληθωρικό πιάτο με βαθιά νοστιμιά που του αξίζει το καλύτερο βαρελάτο Chardonnay που μπορεί να αντέξει η τσέπη σας για να το συνοδεύσει. Με την ευκαιρία να πω ότι εμπιστευθήκαμε τον Γιώργο Σπύρου να «παίξει» με διάφορα ποτήρια κρασί με τα πιάτα μας και το απολαύσαμε ιδιαίτερα! Άψογα ψημένη και ζουμερή η πεσκανδρίτσα με μανιτάρια morilles, φίνα κρέμα μετσοβόνε και αγκινάρες Ιερουσαλήμ, πιο απλό και μια ιδέα επίπεδο (αλλά πάντα άψογα εκτελεσμένο) το χριστόψαρο με ζυμαρικά, αφρό γαρίδας και τραγανά τσιπς από parsnip . Το Premiere δίνει έμφαση στη θαλασσινή κουζίνα, ωστόσο ήταν εξαιρετικό και το αρνάκι που δοκίμασα. Μαριναρισμένο σε άλμη φέτας και ψημένο στην εντέλεια, συνοδευόταν από μια σος από τον ζωμό του, πούδρα ελιάς, «κέτσαπ» παντζαριού κι ένα «ριζότο» από σιτάρι.

Το κλείσιμο του δείπνου ήταν επίσης πολύ καλό, με τα επιδόρπια να στέκονται στο ύψος των περιστάσεων αν και ένα κλικ κάτω από το φαγητό. Η εντυπωσιακή –και σχετικά ακριβή- λίστα των κρασιών είναι υπό αναθεώρηση, η νέα λίστα βγαίνει σε μερικές μέρες οπότε ο βαθμός στην κάβα εκφράζει περισσότερο μια προσδοκία παρά την πραγματικότητα την οποία δεν γνωρίζω ακόμη με ακρίβεια.

Το βέβαιο είναι ότι, αυτή την στιγμή, το Premiere είναι ένα από τα κορυφαία εστιατόρια της πόλης και ενώ η βεράντα του είναι σαφώς πιο δυνατή, ελπίζω ότι σύντομα το ξενοδοχείο θα κατανοήσει ότι αξίζει να επενδύσει σε μια ανακαίνιση που θα φέρει και την ατμόσφαιρα της σάλας του εστιατορίου στο επίπεδο της κουζίνας και των φιλοδοξιών του. Άλλωστε, καλώς ή κακώς, στα εστιατόρια δεν πηγαίνουμε μόνο για το φαγητό…