Η ώρα που ξυπνάω συνήθως είναι γύρω στις 9. Όμως τον τελευταίο καιρό αυτό που θέλω να φάω για πρωινό το σκέφτομαι από το... το προηγούμενο βράδυ. Συνήθως τρώω γιαούρτι, στην μάρκα του οποίου δεν έχω καταλήξει ακόμα –άλλοτε Δωδώνη, άλλοτε Όλυμπος, άλλοτε Παλαμάς- γιατί ψάχνω να βρω αληθινό πρόβειο γιαούρτι. Σ` αυτό προσθέτω μούσλι με μέλι και καρύδια. Άλλες φορές πάλι πίνω γάλα καρύδας με μούσλι και μέλι. Μη με περάσετε κανέναν τρελό. Απλά τα συγκεκριμένα πρωινά μου έχουν γίνει αγαπημένα από τότε που επισκέφτηκα έναν βιοενεργειακό γιατρό για να ξεπεράσω ένα μόνιμο αίσθημα κούρασης και μου είπε ότι όλα ξεκινούν από το στομάχι. Από τα φαγητά που μου έδωσε κράτησα το πρωινό και ότι δεν πίνω καφέ. Αρχικά μάλιστα είχα το άγχος αν θα τα καταφέρω χωρίς καφέ. Όμως βρήκα πολλές υπέροχες γεύσεις τσαγιών που με βοηθούν. Τον τελευταίο καιρό πίνω κάτι αγιουρβεδικά τσάγια, τα Yogitea από τη Γερμανία όμως πίνω και μοσχομυρωδάτα αφεψήματα από φασκόμηλο, τσάι του βουνού και φλισκούνι που μαζεύουν οι φίλοι μου στην Ίο. Επίσης επειδή ανακάλυψα ότι έχω δυσανεξία στη γλουτένη βρήκα έναν φούρνο στον Άλιμο που κάνει εξαιρετικό gluten free ψωμί όπως επίσης καλό ψωμί κάνει και ο Τάκης στην Μισαραλιώτου στο Κουκάκι. Όπως καταλάβατε αγαπώ τα αρτοποιήματα. Μάλιστα επειδή μεγάλωσα στο Παρίσι και έμεινα εκεί μέχρι τα 13 μου χρόνια, μου έχει μείνει έντονα η μυρωδιά από τις boulangeries. Από εκεί έπαιρνα συνήθως τα λεγόμενα pains au chocolat, τα γνωστά σε όλους μας κρουασάν σοκολάτας αλλά και τα eclairs σοκολάτας. Εδώ στην Αθήνα γυρνάω πίσω στην παιδική μου ηλικία και σ` αυτές τις μυρωδιές όταν μπαίνω στο Paul στην Πανεπιστημίου.
Ναι, το παραδέχομαι είμαι και γλυκατζής και ναι, αγαπώ τη σοκολάτα είτε είμαι αγχωμένος, είτε στεναχωρημένος, είτε απλά επειδή την έχω ανάγκη. Τα καλύτερα σοκολατοειδή τα έχει το ζαχαροπλαστείο Ασημακόπουλος στα Εξάρχεια, αν και έχω έναν φίλο μου Γάλλο, που υποστηρίζει ότι φτιάχνει σοκολατάκια που αδυνατίζουν. Θα κάνω μία εβδομάδα δίαιτα με τα σοκολατάκια του και μετά θα σας ενημερώσω αν είναι αλήθεια... ή μύθος. Για να γυρίσουμε όμως στις γλυκές απολαύσεις μου αρέσουν όμως και ο χαλβάς Δραπετσώνας με ή χωρίς σοκολάτα και αμύγδαλα, η lemon pie, τα γαλακτομπούρεκα από το Κοσμικόν για τις υπογλυκαιμίες αλλά και τα καταπληκτικά τουρκικά σοροπιαστά του Gulluoglu στο Παλαιό Φάληρο.
Εγώ δεν μαγειρεύω καλά. Απλά συνδυάζω βασικές τροφές. Η αγαπημένη σύζυγος όμως φτιάχνει πεντανόστιμες αγκινάρες αλά πολίτα, που είναι μέσα στη λίστα με τα αγαπημένα μου φαγητά, μαζί με τις μπάμιες, τα κρεατικά, το ψητό χταπόδι και την αχινοσαλάτα. Μου αρέσουν και οι σούπες της γυναίκας μου. Πριν από δύο μέρες απόλαυσα μία σούπα της με πράσο, πατάτες και ζωμό κοτόπουλου. Υπέροχη!
Δεν είμαι πολύ καλός στο μαγείρεμα, όμως είμαι καλός στο να διαλέγω τις πρώτες ύλες που θα μαγειρέψει η γυναίκα μου και θέλω να φροντίζω για το περιεχόμενο του ψυγείου μας. Μου αρέσει για παράδειγμα να πηγαίνω στις λαϊκές. Αγαπημένες μου είναι η βιολογική λαϊκή που έχουμε κάθε Πέμπτη στην περιοχή μας στο Π. Φάληρο ή κάθε Σάββατο στην Καλλιδρομίου στα Εξάρχεια. Μου αρέσει στις λαικές γιατί δεν κρατάω λίστα. Πάω ελεύθερα, αφουγκράζομαι, μυρίζω, διαλέγω και κοιτάω τους παραγωγούς στα μάτια. Αν τα μάτια τους μου βγάζουν ειλικρίνεια, αγοράζω απ` αυτούς. Αντίθετα για μένα το σούπερ μάρκετ είναι αναγκαίο κακό, για ό,τι δεν έχω πάρει από την λαϊκή. Έτσι κι αλλιώς προσπαθούμε οικογενειακώς να υιοθετήσουμε τη λογική των μη επεξεργασμένων τροφών. Χωρίς να στέφεται αυτή η προσπάθεια πάντα από επιτυχία.
Όταν βγαίνουμε έξω για φαγητό –πράγμα όχι και τόσο συχνό -η αλήθεια είναι ότι προσπαθώ να βρω μέρη με φρέσκες πρώτες ύλες, απλή παρασκευή στα πιάτα και χωρίς πολλά γαστρονομικά τερτίπια και κρέμες και καλή σχέση ποιότητας-τιμής. Γι` αυτό προτιμώ τις ταβέρνες με σταθερές γαστρονομικές αξίες , καθαρές πρώτες ύλες και τίμιες ιδέες.
Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η «Μαργαρώ» κοντά στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων στον Πειραιά. Έχει τρία- τέσσερα πιάτα: χωριάτικη, τηγανιτές γαρίδες, μπαρμπούνια ή κουτσομούρα. Στην Πειραϊκή υπάρχει και η Ωραία Κάσος με τα υπέροχα κασιανά ντολμαδάκια ενώ στο κέντρο μ` αρέσει η Δεξαμενή που την έχουν ξαναφτιάξει. Εκεί ευχαριστιέμαι τα μεζεδάκια και ιδιαίτερα το χαλούμι με σύκα και σάλτσα μπαλσάμικο. Αγαπημένο μου μέρος στο κέντρο είναι και η Scala, στο Κολωνάκι, όπου ο φίλος μου ο Κώστας κάνει πολύ καλή ωμοφαγική κουζίνα. Και βέβαια δεν μπορώ να μην αναφέρω το Κατώγι στην Ίο με τους απίστευτους μεζέδες, που το επισκέπτομαι κάθε καλοκαίρι.
Είμαι τυχερός γιατί λόγω επαγγέλματος έχω φωτογραφήσει πολλούς και καλούς οινοπαραγωγούς και έχω την τύχη να έχω δοκιμάσει πολλά και καλά κρασιά. Μ` αρέσουν τα κόκκινα κρασιά του Παυλίδη, αυτά από το Κτήμα Αργυρός στη Σαντορίνη αλλά και το Κτήμα Παλυβού ενώ από τον Μπαμπατζιμόπουλο μου αρέσουν κυρίως τα αποστάγματά του. Όμως το κρασί το έχω συνδυάσει με το φαγητό. Όταν βγαίνω έξω το βράδυ προτιμώ τώρα το χειμώνα να πίνω Βότκα ή το αγαπημένο μου Malt σκοτσέζικο ουίσκι Laphroaig που μυρίζει θάλασσα, στο Galaxy του κυρ- Γιάννη στη Σταδίου, στο Osterman στην πλατεία της Αγίας Ειρήνης ή στο Transistor κοντά στου Ψυρρή. Το καλοκαίρι θα πίνω τις παγωμένες μου ρακές στο αγαπημένο μου καφενείο στη Ίο.
Τα ταξίδια μου είναι γεμάτα από ιδιαίτερες γαστρονομικές αναμνήσεις. Στην Τοσκάνη τρώγαμε στο δρόμο, πριν μπούμε στο αυτοκίνητο για να συνεχίσουμε το ταξίδι μας, εκείνα τα λεπτά ιταλικά κριτσίνια με παλαιωμένο κατσικίσιο τυρί με πιπέρια, σαν παρμεζάνα και λίγο κόκκινο κρασί. Στο Παρίσι και στις Βρυξέλες θυμάμαι τα υπέροχα αχνιστά μύδια με πατάτες τηγανιτές στο Chez Leon και βέβαια στο σπίτι ενός Έλληνα φίλου στη Γαλλία έφαγα την ωραίοτερη κρεατόσουπα με οssobuco και λαχανικά. Επίσης αγαπώ το κατσίκι της Ίου. Έχω παρατηρήσει ότι τα κατσικάκια που μεγαλώνουν σε νησί και κοντά σε θάλασσα δεν μυρίζουν, και της Ίου είναι πεντανόστιμα. Λατρεύω ωστόσο και όλη την Κρητική Κουζίνα: χοχλιοί μπουμπουριστοί, γαμοπίλαφο, πίτες, ντάκος, πατάτες οφτές και ό,τι κάνουν μ` αρέσει. Με κρητική κουζίνα φαντάζομαι και το ιδανικό τραπέζι όπου θα πρόσθετα ολόφρεσκα ψάρια και ντόπια κρέατα. Θα ξεκινούσε το μεσημέρι και μπορεί να τραβούσε μέχρι το άλλο πρωί και θα ήμουν παρέα με τους διαχρονικούς μου φίλους.
Έτσι θα ήθελα να περάσω και την τελευταία μου μέρα πάνω στη γη. Με αληθινούς φίλους, αληθινή τροφή και σε ένα αληθινό μέρος κοντά στη φύση. Δεν θα ήθελα να κάνω κράτηση, ούτε να περιμένω τη σειρά μου σε κανένα εστιατόριο. Ειδικά εκείνη τη μέρα...»
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση