«Δεν είμαι πρωινός τύπος γενικά. Όταν όμως έχω κάποια φωτογράφηση αλλά και τώρα που μπήκαν στην ζωή μου τα Clash-ified ξυπνάω γύρω στις 9.30 το πρωί. Για να ξεκινήσει η μέρα όμως πρέπει να φάω ένα καλό πρωινό. Δεν μπορώ να λειτουργήσω και δεν μπορώ να ξυπνήσω αν δεν φάω ένα καλό πρωινό. Τι είναι για μένα καλό πρωινό; Το πράσινο τσάι μου, γιατί δεν έχω πιεί ποτέ καφέ, τα κλασικά κορν φλέικς με γάλα και 2 φέτες ψωμί με βούτυρο και μαρμελάδα, την οποία μαρμελάδα φτιάχνει μια φίλη μου. Αν πάλι έχω φρέσκο ψωμί θα φάω βούτυρο με μέλι. Το Σαββατοκύριακο το πρωινό αλλάζει, αν είμαστε όλη η οικογένεια στο σπίτι και ξυπνήσουμε όλοι μαζί. Επειδή μου αρέσουν πάρα πολύ τα αυγά θα φτιάξω κάτι που θα έχει σαν κύριο συστατικό αυτά. Ή θα φτιάξω αυγά μάτια και θα πασπαλίσω με πολύ λεπτοκομμένες φλοίδες ντομάτας που τις βάζω πάνω από τα αυγά με χοντρό αλάτι από τη Σέριφο και πιπέρι ή θα κάνω ομελέτα. Φτιάχνω μια πολύ ιδιαίτερη ομελέτα σκεπαστή: Χτυπάω πολύ καλά 2-3 αυγά με φρέσκο γάλα και αφού ζεσταθεί λίγο το λαδάκι στο τηγάνι ρίχνω αμέσως το μείγμα και το αφήνω να φουσκώσει. Αφού φουσκώσει το γυρίζω από την άλλη μεριά με μία ξύλινη σπάτουλα. Στο εντωμεταξύ έχω σοτάρει σε ένα άλλο τηγανάκι και σε ελάχιστο λαδάκι ψιλοκομμένα κρεμμυδάκι, πιπεριά και κολοκυθάκι και τα βάζω στην ομελέτα. Διπλώνω στη μέση την ομελέτα και τη σερβίρω ρίχνοντας από πάνω πολύ λεπτές ροδέλες ντομάτας και πασπαλίζοντας την με τριμμένη παρμεζάνα, χοντρό αλάτι και πιπέρι. Είναι πεντανόστιμη, ελαφριά και καθόλου λαδερή. Μιας και ανέφερα το χοντρό αλάτι, να σας πω ότι ο λόγος που το χρησιμοποιώ είναι γιατί δεν μπορώ να καταλάβω αν ένα φαγητό είναι αλμυρό ή ανάλατο. Μπορεί να φάω ένα φαγητό χωρίς ίχνος αλατιού ή τίγκα στο αλάτι και να μην αντιληφθώ τη διαφορά... Οπότε το χοντρό αλάτι με έσωσε!
Μετά το πρωινό, τις καθημερινές η μέρα μου αρχίζει εκτός σπιτιού πια. Αν ο δρόμος μου και οι δουλειές μου με φέρουν στο κέντρο της Αθήνας, πράγμα όχι σπάνιο, θα περάσω σίγουρα από το Panini στην Πανεπιστημίου, που φτιάχνουν πολύ ωραίες λεπτές ιταλικές πίτσες με κρατσανιστή ζύμη. Από εκεί παίρνω συνήθως μία πίτσα με φρέσκια ντομάτα και κολοκυθάκι που την ρολάρουν και την τρως σαν σάντουιτς. Αυτό, ή κάτι τέτοιο, μπορεί να αποτελέσει το μεσημεριανό μου αν βρίσκομαι εκτός.
Αν βρίσκομαι στο σπίτι μ` αρέσει να μαγειρεύω ακόμα και αν κάνω κάτι γρήγορο. Επειδή στο ψυγείο μου υπάρχουν πάντα ντομάτες – και όταν δεν είναι η εποχή τους ντοματάκια σε κονσέρβα- φρέσκο κρεμμυδάκι, άνιθος, μαϊντανός και σίγουρα θα «παίζει» και κάποια πρασινάδα. Επίσης πάντα έχω τυρί και σίγουρα έχω και σκόρδο. Οπότε ανά πάσα στιγμή μπορώ να φτιάξω με αυτά μια χορτόσουπα, ένα ριζότο ή ένα κριθαρότο στο wok. Να σας πω πώς κάνω το κριθαρότο στο wok; Βάζω στο wok λίγο ελαιόλαδο και σοτάρω λίγο κρεμμυδάκι και ό,τι λαχανικό έχω, ρίχνω μέσα και το κριθαράκι με λίγο κρασάκι και μετά βάζω λίγο νεράκι και αυτό σιγοβράζει μέσα στο wok. Στο τέλος προσθέτω και λίγη ντοματούλα και σε ένα τέταρτο με 20 λεπτά έχουμε τέλειο φαγητό. Όταν όμως θέλω ένα πραγματικό comfort food θα φτιάξω μια κλασική μανέστρα με φρέσκια ντομάτα και σκόρδο θα τη σερβίρω σε ένα μπολ και θα ρίξω επάνω γραβιέρα Κρήτης. Είναι αυτό που μπορεί να μου φτιάξει τη διάθεση.
Όπως καταλάβατε και από πιο πάνω τα φρέσκα υλικά και τα λαχανικά παίζουν σημαντικό ρόλο στη μαγειρική μου και στο ψυγείο μου και είναι πάντα ποιοτικά και βιολογικά. Τα ψωνίζω από τον Σκλαβενίτη ή επειδή μετακόμισα πρόσφατα από τη βιολογική λαϊκή αγορά, που έχω δίπλα μου, πράγμα που με διευκολύνει αφάνταστα. Στο Βασιλόπουλο θα πάω μόνον όταν θέλω κάτι πολύ ειδικό και ιδιαίτερο, όπως για παράδειγμα ξέρω ότι εκεί θα βρω τις μικρές τσίλι πιπεριές. Οπότε όταν θέλω να φτιάξω τσίλι κον κάρνε θα τις προμηθευτώ από εκεί. Στο ψυγείο μου επίσης υπάρχουν όλων των ειδών τα τυριά που αγαπάμε: κεφαλογραβιέρα Κρήτης ή Νάξου, παρμεζάνα Regiano, συσκευασμένα τυράκια σε φέτες γιατί λιώνουν εύκολα τύπου Cheddar και μαλακή φέτα Κεφαλονιάς –που το ένα κιλό φεύγει σε 2 μέρες με φρέσκο ψωμί και ντομάτα. Επίσης έχω πολλά γιαούρτια Total 2% γιατί κάνω μία ελαφριά σος με γιαούρτι, ελαιόλαδο και άνιθο για να συνοδέψει το μπιφτέκι μας ή τα λαχανικά μας στο wok. Και μιας που είπα σος, στο ψυγείο έχω ένα ράφι με όλες των ειδών τις σάλτσες όχι μόνον από αυτές που βρίσκω εδώ όπως Teriyaki ή soya αλλά αυτές που φέρνω και από τα ταξίδια μου. Μου αρέσει πάντα να πηγαίνω στο τοπικό σούπερ μάρκετ και να ψάχνω σάλτσες και μυρωδικά. Για παράδειγμα έφερα από την Νότια Αφρική σος για το κρέας ή έφερα βανίλιες από την Bora- Bora. Γι` αυτό στα ταξίδια μου παίρνω πάντα και wrap με φούσκες για να μπορώ να τα μεταφέρω χωρίς πρόβλημα στις βαλίτσες μου. Οι σος αυτές με εμπνέουν πολύ και με βοηθούν πολύ όταν μαγειρεύω. Από εκεί μπορεί να ξεκινήσει και μια δημιουργική συνταγή...
Να σας ξεναγήσω και στο ντουλάπι με τα τρόφιμα. Εκεί θα βρείτε μια απίστευτη τάξη και μονοτονία... Πολλά μακαρόνια, κριθαράκι και χυλοπίτες αλλά όλα στη θέση τους. Τα μακαρόνια νο 3 της Barilla είναι όλα μαζί, τα νο 7 όλα μαζί, οι πένες είναι πάντα από τη δεξιά μεριά και κάθε είδος pasta εκεί που πρέπει. Και κάπου εκεί και οι κονσέρβες με τα ντοματάκια!
Και αφού σας ξενάγησα στον... τόπο κατανάλωσης των προιόντων που αγαπώ, να σας εξηγήσω και λίγο τον τρόπο πουψωνίζω. Μέχρι πριν από ένα χρόνο δεν είχα λίστα στο σούπερ μάρκετ. Λόγω της κρίσης η λίστα έγινε αναγκαία και επιβεβλημένη. Το... πρόβλημα που έχω όταν ψωνίζω είναι ότι ό,τι και να γράφει η λίστα αυτό που θα πάρω οπωσδήποτε θα είναι ντοματάκια Κύκνος. Ακόμα και αν έχω στο σπίτι, θα πάρω και άλλα από ανασφάλεια. Γενικά δεν υποκύπτω εύκολα σε πειρασμούς. Περισσότερο θα με δει κανείς να χαζεύω στα λαχανικά και στα κρέατα. Εκεί θα χάσω χρόνο ψάχνοντας π.χ. για το ιδανικό μέγεθος στο κολοκύθι ή στην ντομάτα αλλά και για να βρω το καλύτερο άπαχο κρέας. Αν μας χαρακτηρίζει οικογενειακώς κάτι στον τρόπο που ψωνίζουμε είναι ο εξής κανόνας: αν δεν βρούμε ακριβώς αυτό που μας αρέσει δεν θα πάρουμε τίποτε που να το αντικαθιστά. Απλά δεν θα το φάμε καθόλου.
Έτσι απόλυτα λειτουργώ και με το φαγητό. Αν το φαγητό δεν φαίνεται και δεν μυρίζει ωραία, δε θα το δοκιμάσω ποτέ, ακόμα και αν πεινάω πάρα πολύ. Η αλήθεια είναι ότι έχω πολύ έντονη όσφρηση και μυρίζω πολύ καλά και από μακριά. Έτσι αν τύχει και παρακούσω την καχυποψία της ... μύτης μου και ενδώσω σε ένα πιάτο που δεν εμπιστεύομαι, και τελικά δεν μου αρέσει αυτό που θα γευτώ, μπορεί να μου χαλάσει η διάθεση για όλη την ημέρα. Αν πάλι η εικόνα του πιάτου και η μυρωδιά με πείσουν να φάω ένα πιάτο, το επόμενο που θα δείξει ότι πραγματικά το πιάτο μου αρέσει είναι το επιφώνημα «μμμμ!» Αν δεν... μουγκρίσω την ώρα που τρώω, σημαίνει ότι δεν απολαμβάνω το φαγητό, οπότε και πάλι θα το αφήσω. Η τρέλα μου είναι ό,τι μαγειρέψω εγώ ή μου έχουν μαγειρέψει θέλω να έχει καλά υλικά και να είναι σουλούδικο –να είναι δηλαδή πλούσιο στα υλικά του- αλλά να παραμένει ελαφρύ χωρίς πολλά λάδια. Αγαπώ να τρώω και να μαγειρεύω πολύ την ελληνική κουζίνα με ένα twist και ένα mix & match με άλλες πιο ethnic κουζίνες, αλλά και την Ιταλική.
Σ` αυτές τις κουζίνες εστιάζουν και τα αγαπημένα μου εστιατόρια, αν και λόγω κρίσης έχουμε κόψει αρκετά τις εξόδους μας για φαγητό. Παρολ` αυτά μας αρέσει να βγαίνουμε βράδυ και τότε συνδυάζουμε το ποτό... μετά του φαγητού. Και όταν λέμε ποτό, δεν εννοούμε κρασί, γιατί εμένα με ζαλίζει. Εγώ συνδυάζω το ουίσκι με το φαγητό μου. Κατά προτίμηση Dewar`s. Ο σύζυγός μου πάλι είναι του Jack Daniels.
Ένα εστιατόριο στο οποίο τρώμε αρκετά συχνά είναι ο Τζίτζικας και ο Μέρμηγκας. Εκεί ένα πιάτο που επιλέγω συνήθως είναι το κοτόπουλο με το σύκο- το σύκο μου αρέσει σε όλες του της μορφές ακόμα και για σάλτσα για κρέας. Επίσης μας αρέσει πολύ το Χοχλιδάκι, ένα μεζεδοπωλείο στο Νέο Ψυχικό με τις καλύτερες γεύσεις απ` όλη την Ελλάδα. Αγαπώ πολύ την Λαδένια, μια πίτα από την Κίμωλο με ντομάτα, ελαιόλαδο και κρεμμύδι, την στραπατσάδα με φρέσκα αυγά και τα μικρά μπιφτεκάκια του. Ένα ακόμα εστιατόριο που μας πέφτει πολύ μακριά αλλά όποτε πάμε το έχουμε ευχαριστηθεί είναι το Tony Bonnanο, στον Πειραιά. Είναι ένα εκπληκτικό εστιατόριο με σισιλιάνικη ατμόσφαιρα που θυμίζει παλιά τρατορία, όπου έχω φάει την ωραιότερη tagliata.
Αφού μιλάμε για εστιατόρια να σας ... καταγγείλω αυτό που με ενοχλεί περισσότερο όταν πάω να φάω κάπου καλά. Δεν αντέχω όταν το τραπεζομάντηλο και οι πετσέτες δεν είναι βαμβακερές ή λινές και να πουλάς απλά ένα καλό φαγητό χωρίς όμως να έχεις κοιτάξει και τα... αξεσουάρ του να είναι το ίδιο καλά και ποιοτικά. Όπως και το σέρβις. Δεν έχω αυτή την απαίτηση από την ταβέρνα της γειτονιάς μου. Εκεί θα φάω κρέας και στη λαδόκολλα.
Είπα κρέας και πρέπει να αποκαλύψω ότι με το κρέας είμαι πολύ δύσκολη... Και όταν λέμε κρέας δεν εννοούμε σαφώς κατσίκι ή αρνί. Είναι τα κρέατα που δεν μπορώ να φάω με τίποτα. Θυμάμαι όταν είχα πάει στο Μαρακές, υπέφερα. Γιατί το φαγητό μύριζε πολύ άσχημα και υπήρχε παντού κατσίκι για πρωινό ενώ έκαναν και κάτι πίτες με ... περιστέρια. Τραγικά έχω φάει και στις Βαλτικές χώρες. Πολύ βαριά κουζίνα και πολύ βαριά κρέατα. Θυμάμαι ότι εγώ ήθελα να φάω κρέας αλλά δεν το παράγγειλα γιατί δεν μπορούσα να συνεννοηθώ και η παρέα μου παράγγειλε beef που τελικά ήταν κρέας αρκούδας. Εντωμεταξύ επειδή εγώ αυθυποβάλλομαι και εύκολα, δεν έτρωγα παρά μόνον κάτι σαλάτες και μία κονσομέ πατατόσουπα στο ξενοδοχείο. Παρολ` αυτά ανάλογα με το σε ποια χώρα θα βρεθώ, θα ψάξω να βρω την καλύτερη τοπική γλυκιά ή αλμυρή γεύση για να τη δοκιμάσω. Για παράδειγμα εγώ που δεν τρώω γλυκά και εδώ στην Ελλάδα δεν τρώω ποτέ cupcakes, έφαγα τα ωραιότερα cupcakes στην ζωή μου στο Magnolia`s Bakery στη Νέα Υόρκη. Πήρα ένα κουτί και τα έφαγα όλα. Και από την γλύκα της Νέας Υόρκη να θυμηθώ την εξωτική κουζίνα στο Μπαλί -εκεί που έφαγα τα πιο νόστιμα αρωματικά ρύζια- αλλά και στην Σιγκαπούρη -εκεί που έφαγα υπέροχη mix n` match Πολυνησιακή κουζίνα. Εξαιρετικά είχα φάει και σε ένα χωριό μεταξύ Bath και Λονδίνου, με τα πρώτα πέτρινα σπίτια που χτίστηκαν ποτέ στην Αγγλία, τα οποία είναι cottage houses. Bρέθηκα λοιπόν σε ένα τέτοιο σπίτι, όπου στον κήπο είχαν ένα καταπληκτικό τραπέζι με λινές πετσέτες και βαριά ασημένια μαχαιροπήρουνα, μας μαγείρεψε μια κλασική χοντρούλα κυρία με προιόντα από τον κήπο της και το dessert ήταν φράουλες που έκοψε εκείνη τη στιγμή με κρέμα μασκαρπόνε. Υπέροχα!
Επειδή είμαι σταθερή στις γευστικές μου απόψεις, ιταλική θα ήταν πάλι η γεύση μου αν ήταν η τελευταία μου μέρα πάνω στη γη. Πένες ραγού σε μία ωραία τρατορία κάπου κοντά στη λίμνη Como θα ήταν ιδανική τελευταία μου επιθυμία παρέα με τη φαμίλια μου, φυσικά! Με ποιον άλλον;»
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση