Η Μέρα μου στο Πιάτο: Μυρτώ Κάζη

«Η μέρα μου ξεκινάει... με ένα μεγάλο αναστεναγμό! Είμαι άνθρωπος του ύπνου, αν δεν με ξυπνήσεις, πολύ πιθανό να νομίζεις ότι έχω πεθάνει στο κρεβάτι και έτσι όσες ώρες κι αν έχω κοιμηθεί, πότε δεν αρκετές! Επομένως, αφού το ξυπνητήρι χτυπήσει 3 και 4 φορές και μεταθέσω το ξύπνημά μου μερικά 3λεπτα αργότερα, ανοίγω τα μάτια μου, συνήθως μουτρωμένη, και αναζητώ την Princess. Τη γάτα μου. Ανεβαίνει πάνω μου, μου κάνει ναζάκια και έτσι η ψυχολογία μου αλλάζει 180 μοίρες! Ευτυχώς (για τους άλλους κυρίως!). Το πρωί δεν πεινάω. Καθόλου. Επομένως, αν φάω κάτι θα είναι για να δείξω στους φίλους μου ότι ακούω τις συμβουλές τους. Δεν υπάρχει φίλος μου που να μη με μαλώνει για την πρωινή αφαγία μου, και έτσι κάνω κάτι σαν αυτό που κάναμε παιδάκια: "μια μπουκιά για τη μαμά, μια για τον μπαμπά... και μία για τη διαιτολόγο", που επιμένει πως αν φας πρωινό ο μεταβολισμός σου γίνεται turbo. Έτσι ζεσταίνω λίγο γάλα στο φούρνο μικροκυμάτων -δεν είμαστε για να χάνουμε χρόνο- βάζω λίγο ΗΕΜΟ, παλιά αγαπημένη συνήθεια, και το πίνω όσο είμαι στο μπάνιο και χτενίζομαι!

Μόλις βγω από το σπίτι, η πείνα αρχίζει να εμφανίζεται, έτσι έρχεται η πρώτη φορά μέσα στη μέρα -θα ακολουθήσουν πολλές ακόμα- που σκέφτομαι το φαγητό! Το main πρωινό μου λοιπόν, περιλαμβάνει έναν μεγάλο, απολαυστικό, τονωτικό καπουτσίνο στο χέρι! Τον ξεκινάω κατά τις 10 και τον τελειώνω μετά από περίπου ένα δίωρο! Μερικές απολαύσεις είναι αρκετές για να σε πείσουν να ξεκινήσεις τη μέρα σου με όρεξη!

Αγαπημένο στέκι για καφέ, είναι το "Μαγαζάκι της Ισιδώρας" στο Χαλάνδρι. Famous hot spot για τους λεγόμενους "Β.Π", εκτός του ότι εκεί γυρίστηκαν οι Βασιλιάδες του MEGA, από την πόρτα του περνάνε εκατοντάδες άνθρωποι καθημερινά. Ζεστός καφές, ζεστοί άνθρωποι και μία σειρά από gourmet εναλλακτικές λύσεις για ό,τι τραβάει η όρεξή σου, αποτελούν τους κύριους λόγους να κάνεις κάθε μέρα breakfast shopping!

Μεσημεριανό και σπίτι είναι δύο λέξεις που δεν πάνε ποτέ μαζί στην ίδια πρόταση και στη δική μου καθημερινότητα. Επιστρέφω στο σπίτι μου αργά το απόγευμα και έτσι η πολυτέλεια του συγκεκριμένου γεύματος, έχει χαθεί από τα χρόνια του Πανεπιστημίου. Το μεσημεριανό μου περιλαμβάνει συνήθως μια αραβική πίτα ή ένα φρούτο ή ένα γιαούρτι. Το βραδινό είναι το κυρίως γεύμα μου. Και όταν λέμε βραδινό εννοούμε..βραδινό! Μπορεί να φάω και στις 12 το βράδυ, χωρίς τύψεις και ενοχές. Η μέρα έχει τελειώσει, εγώ έχω ηρεμήσει και μπορώ να χαλαρώσω στον καναπέ μου και να φάω με ηρεμία το ζεστό φαγητό που έχω ετοιμάσει! Δεν έχω ιδιαίτερες προτιμήσεις, αρκεί να είναι φρέσκο και ζεστό!

Αν βέβαια βρω στο δρόμο μου σουβλάκι θα ... ορμήξω. Αγαπώ Σουβλάκι! Αγαπώ! Οι γονείς μου από μωρό με πήγαιναν στο "Ολύμπια" στο Χαλάνδρι, για το κλασικό, αγαπημένο αλάδωτο σουβλάκι. Εννοείται πως δεν μπορώ να σπάσω την παράδοση! Συμπληρωματικά, τρώω πολύ συχνά από τον "Καυτερό", επίσης τρελό souvlaki spot στα βόρεια. Αν πάτε δοκιμάστε ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ καλαμάκι κοτόπουλο. Κρέπα βέβαια στο "Κρεπηλατείο" στην Κηφισίας, αλλά αυτό μόνο για τις πρωινές ώρες! Όμως το καλύτερο delivery είναι της μαμάς! Παραγγέλνω 24 ώρες το 24ωρο, 7 μέρες την εβδομάδα! Τρώω τα πάντα με τρελή όρεξη!

Μέσα σε 2 χρόνια η κρίση άλλαξε τις γαστρονομικές μου εξόδους  180 μοίρες! Έβγαινα σχεδόν κάθε βράδυ και πίστευα πως το να δίνεις 30 ή 40 ευρώ το άτομο ήταν κάτι νορμάλ. Πλέον θεωρώ πως τα 30 ευρώ είναι κάτι σαν "ταβάνι" και βέβαια βγαίνω το πολύ μία ή 2 φορές την εβδομάδα. Επειδή αγαπώ την ιαπωνική κουζίνα, τόσο το περιεχόμενό της, όσο και τη φιλοσοφία της αλλά και όλο το... "γύρω γύρω", δηλαδή τα πιάτα, τη μίνιμαλ αισθητική, τις αγνές ακατέργαστες τροφές, μία από αυτές τις 2 φορές που θα βγω για φαγητό, μπορεί να  πάω στο Nice `n Easy στο Κολωνάκι. Το βιολογικό μαγαζί του Κολωνακίου με... τρελό sushi από Δευτέρα ως Πέμπτη σε τιμές που δεν πιστεύεις! Μιλάμε για εβδομαδιαία ιεροτελεστία! Φοβερό φαγητό, φοβερά παιδιά, βιολογικά υλικά και 6 κομμάτια sushi με 5 ευρώ! Κι όμως γίνεται. (PS: book before you go!).

Άλλες φορές όταν έχω όρεξη για ιταλικό πηγαίνω στην Naninella στην Αγία Παρασκευή. Αυθεντικό ιταλικό απευθείας από τη Νάπολη για γευστικά όργια που σε καθηλώνουν στην καρέκλα σου για τουλάχιστον 3 ώρες αφού φας ενώ για κάτι πιο... ελληνικό θα προτιμήσω τη Μυρτιά στη Ν. Σμύρνη. Ταβέρνα που αν πας μια φορά, αρνείσαι να ξαναφάς μπριζόλα οπουδήποτε αλλού. Μπριζόλες, σαλάτες και ορεκτικά φτιαγμένα για γιγαντιαία στομάχια, κρέατα που κόβονται με το πιρούνι και ολοκλήρωση του οργίου με λουκουμάδες με σοκολάτα, με κάνουν κάθε φορά που πηγαίνω να φωτογραφίζω τα πιάτα και να τα στέλνω στις φίλες μου που κάνουν δίαιτα!

Στα εστιατόρια δεν αντέχω το "ύφος" από τους σερβιτόρους και τους μαγαζάτορες. Βγαίνω για να διασκεδάσω και να χαλαρώσω και θεωρώ πολύ σημαντικό να πάω κάπου και να νιώσω σαν το σπίτι μου. Επίσης, δεν μπορώ να τους αναζητώ ώρα για να ζητήσω τον λογαριασμό. Είναι φορές που πραγματικά απορείς με το service και βέβαια αυτό σε κάνει να μην επιστρέψεις ποτέ ξανά στο συγκεκριμένο εστιατόριο. Όσο για το value for money, δεν χρειάζεται καν να το αναφέρω. Δεν μπορείς να τρως μακαρόνια με 40 ευρώ το άτομο.

Γι` αυτό, δεν σπαταλάω χρήματα σε φαγητά που μπορώ να φτιάξω στο σπίτι. Ξετρελαίνομαι με τις βραδιές στο σπίτι με φίλους, που μαγειρεύουμε όλοι μαζί, με φόρμες και παντόφλες, η κουζίνα γίνεται άνω κάτω και η βραδιά τελειώνει αργά, όταν οι μισοί έχουν ήδη κοιμηθεί και οι άλλοι μισοί αδειάζουν το τελευταίο μπουκάλι κρασί. Μαζί τους και εγώ γιατί αγαπώ το κρασί, είναι άλλωστε το μόνο ποτό που πίνω. Με 1,5 ποτήρι είμαι τόσο μεθυσμένη που κανείς δεν πιστεύει ότι δεν έχω κάπου κρυμμένο ένα μπουκάλι ουίσκι και πίνω παράλληλα! Είμαι πάντως οικονομική στις εξόδους μου! Είναι ο μόνος τρόπος να ξεχάσω τα άγχη της δουλειάς μου όταν διασκεδάζω. Η δημοσιογραφία ενέχει την κατάρα, ότι τα πάντα είναι πιθανά "θέματα". Έτσι όταν είσαι έξω, σκέφτεσαι μονίμως και ασταμάτητα δημοσιογραφικά. Για να σταματήσει αυτή η workaholic παράνοια, χρειάζομαι μόνο ένα ποτήρι καλό κόκκινο κρασί!

Ψωνίζω από τον Βασιλόπουλο. Μου αρέσει η φιλοσοφία του, η καθαριότητα και το γεγονός ότι πλέον βρίσκεις πολλά ελληνικά προϊόντα. Κρέατα όμως, ψωνίζω από τον θρυλικό χασάπη "Δημήτρη" στη Λ. Πεντέλης στο Χαλάνδρι. Όπως λέει και ο φίλος μου είναι "χειρουργείο". Μπαίνεις μέσα και φοβάσαι να μην λερώσεις! Θεϊκά κρέατα, παρατεταγμένα στη σειρά, για ένα ωμό, brutal shopping που σου ανοίγει την όρεξη!

Το ντουλάπι με τα τρόφιμα περιέχει τα πάντα.  Η μαμά μου λέει πως έχω το σύνδρομο της κατοχής, γι` αυτό αν ανοίξεις το ντουλάπι με τα τρόφιμα, θα διαπιστώσεις πως πραγματικά δεν λείπει τίποτα! Κονσέρβες, ρύζι, καφέδες, αποξηραμένα φρούτα, τσάι σε όλες τις γεύσεις, χυλοπίτες, φρυγανιές, παξιμάδια... είναι εκεί για παν ενδεχόμενο! Τώρα με τη Μέρκελ, ποτέ δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει! Και βέβαια Nutella. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτήν! Ονόμασα έτσι και την σκυλίτσα μου, μια λευκή (όχι καφέ όπως ίσως θα ταίριαζε καλύτερα) λαμπραντορίνα, γιατί από μικρή ζω για να ονειρεύομαι μια πλούσια κουταλιά -της σούπας- Nutella! Έχω φάει τόση Nutella, που θα μπορούσα άνετα σήμερα να ζυγίζω 200 κιλά. Με σώζει το γεγονός ότι δεν τρώω καθόλου γλυκά και έτσι η θερμιδική κραιπάλη περιορίζεται! Οι  αλμυρές γαστρονομικές εμμονές μου είναι τρεις: ο σολωμός, οι πατάτες τηγανιτές και το λάδι τρούφας. Αν αυτά συνδυαστούν τότε μπορώ απλά να φάω χωρίς σταματημό! Αντίθετα σιχαίνομαι το ροκφόρ. Και ναι, δεν καταλαβαίνω εκείνους που το τρώνε. Είναι μουχλιασμένο, μυρίζει τραγικά και δεν τρώγεται. Πώς να το κάνουμε; Κατά τα άλλα είμαι βολικός άνθρωπος!

Τα καλοκαίρια πηγαίνω οπωσδήποτε για 8-9 μέρες στα Κουφονήσια. Εκεί το φαγητό όπου και να φας είναι απίθανο. Φρέσκο, γευστικό, καλομαγειρεμένο. Αγαπημένο μου εστιατόριο το Ρεμέτζο, για την αστακομακαρονάδα της Τασούλας που σου προκαλεί δάκρυα χαράς, ο Καπετάν Νικόλας, τη συναγωνίζεται στα ίσια, ενώ στο Φανάρι μπορείς να φας από την τέλεια ζουμερή μπριζόλα μέχρι... αυθεντική ιταλική πίτσα!

Αν πρέπει να ταξιδέψω τη μνήμη μου σε κάποιο αγαπημένο γαστρονομικό προορισμό εξωτερικού, θα έλεγα χωρίς δεύτερη σκέψη το Λονδίνο- τι άλλο; Έζησα εκεί για ένα χρόνο για το μεταπτυχιακό μου και είχα βάλει σκοπό να δοκιμάσω τις περισσότερες δυνατές κουζίνες. Στην πιο πολυπολιτισμική πρωτεύουσα του πλανήτη, το ethnic φαγητό αποτελεί προσιτή καθημερινότητα. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις, είναι να αγνοήσεις επιδεικτικά τις illustration προτάσεις των gourmet περιοδικών, να ξεκινήσεις τις βόλτες στις λονδρέζικες γειτονιές και να ακολουθήσεις το ένστικτό σου. Δεκάδες εστιατόρια ξεπροβάλλουν σε κάθε γωνία και σε προσκαλούν να τα αναγνωρίσεις. Συγκλονιστικό ριζότο θα βρεις στο Sketch, στην Conduit str. (sketch.uk.com), απίθανο πρωινό με φρέσκο ψωμί και μαρμελάδες στο Le Pain Quotidien στο Covent Garden (www.lepainquotidien.com), λαχταριστά cookies λίγα μέτρα πιο πέρα στο Ben`s Cookies και χειροποίητη πάστα στο Carluccio`s. Στο εξωτερικό, αλλά όχι στο Λονδίνο θα ήθελα να βρεθώ και την τελευταία μου μέρα πάνω στη γη. Για την ακρίβεια στη Φλωρεντία, σε έναν παλιό ατμοσφαιρικό πύργο και να μου μαγειρέψει ο καλύτερος ιταλός σεφ. Θέλω μακαρόνια, θέλω προσούτο, θέλω τρούφα, θέλω καλό κρασί. Έχω φανταστεί ένα μεγάλο βαρύ ξύλινο μακρόστενο τραπέζι με πολλές θέσεις και πολλά κηροπήγια, για να χωρέσουν όλοι μου οι φίλοι. Πολλά πιάτα, βαριά μαχαιροπήρουνα, ψηλά ποτήρια για το κρασί και ιταλική μουσική. Αν μπορούσε να μας τραγουδάει live και ο Eros Ramazzotti ακόμα καλύτερα!».

* Φωτογραφίες Arte Cinematica