«Φυλάω όλα μου τα μαγειρικά και διατροφικά βίτσια για το Σαββατοκύριακο. Αν έχετε διαβάσει τα Ημερολόγια Κουζίνας, θα παρατηρήσετε πως σπάνια οι μέρες που αναφέρω είναι κάτι άλλο από Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή. Δουλεύω στο κέντρο, είμαι εκτός σπιτιού για περισσότερο από το μισό μιας μέρας και δυστυχώς η μαγειρική δεν είναι η δουλειά μου είναι το χόμπι μου. Οπότε, περίπου τίποτα τις καθημερινές και πανηγύρια στις κατσαρόλες τις Κυριακές.
Έτσι λοιπόν, τώρα που γράφω αυτό το κομμάτι, έχω πιεί ένα διπλό καπουτσίνο και τώρα είμαι στο δεύτερο. Η μέρα θα κυλήσει έτσι μέχρι αργά το μεσημέρι όπου κάποιος θα μιλήσει για φαγητό και θα θυμηθώ κι εγώ πως πρέπει να φάω. Crunchy Granola με φρέσκα φρούτα και γιαούρτι από το Hip Cafe, σούσι από το Furin Kazan ή το Dosirak, παρέα με τους δεκάδες τουρίστες που ξεκουράζονται από την ξενάγηση στην "μαγευτική" Αθήνα με ένα πιάτο ramen. Μπριοσάκια από τα καφέ της γειτονιάς, ακόμη και σπανακόπιτα ταψιού από τον Karakoy Gulyoglu, σαλάτες και άλλα νόστιμα μαγειρευτά από τον «Μελίλωτο» και πρόσφατα φαλάφελ, κοτόπουλο ταντούρι και NY Cheesecake από το υπέροχο Mama Roux. Όταν θέλω να προσποιηθώ πως κάνω δίαιτα ψωνίζω ξηρούς καρπούς και φρούτα από τον Ματσούκα. Ένα μαγαζί που αποφεύγω γιατί κολλάω όποτε πάω. Πάντα μου άρεσε να θαυμάζω την αφθονία και εκεί είναι ένας παράδεισος από σακιά με αμύγδαλα, χουρμάδες και ζαχαρωτά. Τα βράδια ίσως και να μην φάω, αλλά σίγουρα θα πιώ. Αν φάω, αγαπώ τον Παπαδάκη. Τα πιάτα της αγαπημένης μου Αργυρώς είναι για μένα η παρηγοριά μετά από μια δύσκολη μέρα. Τα μπαρ του κέντρου με αγαπούν και τα αγαπώ. Παρά το γκρίζο του κέντρου, πίσω από εγκαταλελειμμένες πολυκατοικίες και μέσα σε στοές υπάρχουν οι πιο ζεστές τρύπες για όλους εμάς του κέντρου που θέλουμε τα βράδια ένα ή δύο ποτάκια πριν πάμε για ύπνο. Στο «Μαγκαζέ» τα καλοκαίρια κοιτάμε την Ακρόπολη πίνοντας ένα γλυκό Μάι Τάι, στο 42 κάθε φορά είναι έκπληξη ο κατάλογος και στο «Θρούμπι» χαζεύεις τα λουλούδια στα ανθοπωλεία. Όλοι οι δρόμοι όμως οδηγούν στο Galaxy της Σταδίου. Εκεί είμαι σχεδόν κάθε άλλο βράδυ, πίνω Old Fashioned ή Dewars με πάγο. Τσιμπάω φρυγανιές, τοστάκια ή κάτι άλλο και κοιτάω με λαχτάρα την πόρτα του μπαρ να ανοίξει και να μπει άλλος ένας θαλασσοδαρμένος φίλος που ξέρει πως εδώ είναι η παρέα. Μετά, θα πάω για ύπνο.
Τις Παρασκευές, κάνω απέλπιδες προσπάθειες να προλάβω τη λαϊκή. Για όποιον μαγειρεύει, η λαϊκή είναι κάτι σαν ο προθάλαμος στον παράδεισο. Λίγα πράγματα στον κόσμο μου δίνουν τη χαρά που μου δίνουν τα ζαρζαβατικά και τα φρούτα στους πάγκους της λαϊκής. Ανεβοκατεβαίνω την Ξενοκράτος δυό-τρεις φορές πριν αρχίσω να ψωνίζω. Κοιτάω τα προϊόντα, συγκρίνω και μετά αρχίζω να γεμίζω το καροτσάκι μου. Προσπαθώ να ψωνίζω εποχικά. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος αν θες να είσαι δημιουργικός στη μαγειρική σου. Τα προϊόντα πάντα θα σε οδηγήσουν. Αφήνω για το τέλος τα λουλούδια και σαν μια άλλη γριούλα κουβαλάω το καροτσάκι μου μέχρι το σπίτι. Στολίζω τα φρούτα, φυλάω τα λαχανικά, βάζω τα λουλούδια σε βάζο και φεύγω για τη δουλειά. Τις Παρασκευές στη δουλειά, τρώμε σουβλάκια από τον Κώστα στη Μητροπόλεως. Ίσως ένα από τα καλύτερα σουβλάκια στην Αθήνα. Υπάρχει λίστα αναμονής! Και κάπου εδώ, έρχεται το Σάββατο.
Σε ένα ντουλάπι που δεν το πιάνει το κρύο ένα ζυμάρι ξεκουράζεται και φουσκώνει, σκεπασμένο με μια χοντρή πετσέτα. Στο φούρνο έχω ένα bundt cake, αυτή την εποχή τα μήλα και τα αχλάδια έχουν την τιμητική τους στα γλυκά που φτιάχνω. Για όλους τους στεγνούς καφέδες που πίνω για πρωινό τις καθημερινές, τα πρωινά του Σαββάτου είναι το αντίδοτο. Τρώμε σε στρωμένο τραπέζι, κέικ, αυγά, πίνουμε αργούς καφέδες και ακούμε μουσική. Κάπως έτσι δίνουμε το σήμα στον οργανισμό μας, πως τώρα μπορεί για λίγο να χαλαρώσει. Α, και διαβάζουμε. Κι αυτό φαγητό είναι.
Το απόγευμα θα μας βρει σε ένα εστιατόριο που εκτός από καλό φαγητό, καταφέρνει να κουβαλάει και λίγο από αυτό το παλιό κέφι που είχαν τα μαγαζιά. Ίσως και κάπου εκτός κέντρου. Έχει τύχει να γυρίσουμε και στο σπίτι με φίλους για γλυκά, φρούτα και χωνευτικά ποτά. Και έχει τύχει να κάτσουν και τόσο πολύ που έπρεπε να φτιάξω δύο μακαρονάδες γιατί πεινάσαμε από την πολλή κουβέντα. «Αυτά είναι τα καλά του να έχεις πέντε υλικά στο ντουλάπι σου», σκέφτομαι...
Την Κυριακή τώρα, τηρούμε την παράδοση του μεσημεριανού. Ένα μεγάλο κομμάτι κρέας που μαριναρίστηκε αναλόγως της εποχής σιγοψήνεται σε ένα βαρύ σκεύος, θα το συνοδεύουν οι σωστοί υδατάνθρακες, οι πιο ταιριαστές σαλάτες. Όλα γίνονται αργά και προσεκτικά. Οι σαλάτες, το πρώτο πιάτο, τα γλυκά, όλα τα φροντίζω πολύ είναι το δώρο μου στους φίλους που είναι εκεί και στην τύχη που με βοήθησε να περάσει και αυτή η εβδομάδα χωρίς προβλήματα, με υγεία και πολλά χαμόγελα. Στην κουζίνα τα πιάτα βουνά, οι μαγειρικές ανοιχτές και χρησιμοποιημένες, όλοι στους καναπέδες και στο τραπέζι- τα αποδεικτικά του εγκλήματος. Τα απομεινάρια μιας σπουδαίας μέρας. Από αυτό το τριήμερο, εγώ παίρνω δύναμη για όλη την εβδομάδα, και όταν δεν το έχω, μου λείπει. Αυτά τα τραπέζια είναι η στήλη μου. Κάπως έτσι είναι η δική μου εβδομάδα στο πιάτο.
Σας φιλώ!».
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση