«Ξυπνάω με τα παιδιά, τις δυο μου κόρες, συνήθως πριν τις 9. Το 9 είναι δώρο αν έρθει. Συνήθως 8 το αργότερο 8μιση. Το πρωινό είναι το αγαπημένο μου γεύμα ή μάλλον είναι εκείνο που αναλόγως με τις μέρες ... του δίνω και καταλαβαίνει περισσότερο από όλα τα γεύματα. Μπορεί να πάω πρώτα για κολύμπι και μετά να φάω. Οπότε αν πάω πρώτα για κολύμπι τρώω εκτός σπιτιού και είναι λίγο πιο μετρημένο το πρωινό μου. Αν τρώω σπίτι, εκεί είναι που του δίνω και καταλαβαίνει. Τον τελευταίο καιρό βέβαια κάνω κάτι που μου πρότεινε η κουνιάδα μου, που της το πρότεινε ο γυμναστής της, μου άρεσε πάρα πολύ και εμένα αλλά το τρώει ευχαρίστως και η μεγάλη μου κόρη. Είναι: 1 ασπράδι αυγού- κάποιοι βάζουν και τον κρόκο εγώ δεν τον βάζω- με 1μιση κουταλιά βρώμη και μια κανονική μπανάνα- όχι μεγάλη για να μη γίνει πολύ πηχτό. Αυτά τα κάνουμε χυλό στο μπλέντερ και τα βάζουμε στο φούρνο μικροκυμάτων για δυο λεπτά. Όποιος θέλει ρίχνει μέλι που λιώνει αμέσως αφού είναι ζεστό και λίγη κανέλα. Είναι πολύ νόστιμο, υγιεινό και με κρατάει για ένα τρίωρο. Με αυτό το πρωινό έχω εμμονή αρκετό καιρό, το κάνω γιατί νιώθω κι εγώ καλύτερα. Αντί να τρώω συνέχεια ψωμιά, βούτυρα, μέλια και μαρμελάδες- που μου αρέσουν πολύ βέβαια- τρώω αυτό.
Πίνω πολύ καφέ. Μέχρι φέτος το καλοκαίρι έπινα μόνο ότι είχε να κάνει με espresso: lungo, cappuccino ή freddo. Από το καλοκαίρι το γύρισα στο φραπέ και στον ελληνικό καφέ. Νομίζω ότι αυτή την εποχή ο αγαπημένος μου καφές είναι ο ελληνικός. Συνήθως αγοράζω τον Λουμίδη, τον κλασσικό. Μετά το πρωινό βγαίνω για δουλειές ή πάω για πρόβα. Όταν δεν έχω πρόβα πάω στο αγαπημένο μου στέκι, στο κέντρο της Αθήνας. Το Tessera, στην στοά της Πραξιτέλους στην Κολοκοτρώνη. Εκεί οργανώνω τις δουλειές που έχω για το θέατρο να φτιάχνω πλάνο όταν σκηνοθετώ ή να ενημερωθώ από το Internet γιατί έχει wi-fi και, μέχρι πριν πάρω το πτυχίο μου από το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, έπαιρνα τα βιβλία μου, το net book μου και διάβαζα εκεί. Με βολεύουν πολύ τα μεγάλα τραπέζια και τα καθίσματα που έχει για να... απλώνομαι. Όμως επειδή όλα έχουν τη διαδικασία τους πριν πάω στο Tessera περνάω από έναν κουλουρά του κέντρου, παίρνω ένα κανονικό κουλούρι και ένα με σοκολάτα- γιατί είμαι λάτρης της σοκολάτας - και μετά πάω στο στέκι μου και παραγγέλνω τον καφέ μου, για να τα απολαύσω εκεί μαζί.
Μεσημεριανό τρώω στο σπίτι μου, εφόσον επιστρέψω και δεν έχω πρόβα. Συνήθως μαγειρεύει η πεθερά μου. Τώρα τελευταία... το έχει ρίξει στο ψάρι. Τσιπούρα, λαυράκια, σαρδέλες κάνει συχνά. Στην αρχή πάντα βλέπω το ταψί και λέω «γαμώτο, όχι πάλι» αλλά τελικά το τρώω και μου αρέσει. Σιγά – σιγά το μαθαίνω και σαν γεύση το έχω συνηθίσει και μου αρέσει.
Σπάνια παίρνουμε delivery. Μια φορά το μήνα και μάλλον λέω πολύ. Όταν μάθεις στο σπιτικό φαγητό, το φαγητό απ` έξω πρέπει να είναι πάρα πολύ καλό για να σε γοητεύσει. Έχω ωστόσο την αγαπημένη μου πιτσαρία που είναι χρόνια στον Καρέα και τώρα πήγε στο Βύρωνα που κάνει μια κλασσική ελληνική πίτσα. Δεν θυμίζει σε τίποτα ιταλική. Pizza Famous λέγεται και θα πάρω από κει σίγουρα όταν θα είμαι μόνος μου. Όσο για εστιατόρια; Δεν έχω αγαπημένο, γιατί λόγω δουλειάς δεν έχω χρόνο να πάω. Θυμάμαι όμως την τελευταία φορά που πήγα ήταν στο Altamira και μου άρεσε πολύ. To πρόβλημα είναι ότι δεν θυμάμαι τι έφαγα γιατί σου δίνουν έναν κατάλογο αχανή με πιάτα από κάθε σημείο της γης. Θυμάμαι όμως ότι είχε ωραία σαλάτα και ωραία γλυκά. Λατρεύω τα γλυκά και τη σοκολάτα. Νομίζω ότι δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτή. Προσπαθώ να παίρνω, πάντα με μέτρο, την Υγείας, γιατί ξέρω ότι κάνει και καλό στο οργανισμό και βοηθάει στην καρδιά. Τι να κάνω όμως που μου αρέσουν όμως όλα τα σοκολατοειδή γλυκά αλλά και τα σιροπιαστά; Μπορεί βέβαια να σταματήσω στον Κωνσταντινίδη να πάρω το αγαπημένο μου μιλφέιγ επειδή μου ήρθε η γεύση του στο μυαλό μου. Το τονίζω εγώ είμαι του Κωνσταντινίδη όχι της Δέσποινας. Γιατί υπάρχουν δύο σχολές μιλφέιγ. Λατρεύω επίσης το tiramisu που φτιάχνει ο πατέρας μου, ένα υπέροχο πολύ υγιεινό γιαουρτόγλυκο με κομπόστα ροδάκινο ή ανανά που κάνει η πεθερά μου και τον σιμιγδαλένιο χαλβά, τον σκέτο. Γλυκιά είναι και η ανάμνηση μου από τα παιδικά μου χρόνια. Γάλα με πολύ κακάο και βουτιές... μέσα σ` αυτό ενός ολόκληρου πακέτου μπισκότα Πτι-Μπερ Παπαδοπούλου. Αυτό ήταν το πρωινό μου, αλλά είναι το γεύμα που το έτρωγα ανά πάσα στιγμή όταν ήμουν μικρός. Και τώρα το κάνω. Σπάνια αλλά το κάνω. Και βέβαια λατρεύω, τώρα τα Χριστούγεννα, τους σπιτικούς κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα. Μου αρέσει η Αθήνα τα Χριστούγεννα και συνήθως περνάμε σπιτικά, οικογενειακά και παραδοσιακά τις Χειμωνιάτικές γιορτές. Το Πάσχα κατηφορίζουμε προς Μεσσηνία. Άλλωστε εγώ μπορεί να είμαι μισός Κερκυραίος και μισός Ιταλός, όμως λόγω της γυναίκας μου είμαι πολιτογραφημένος Μεσσήνιος.
Μαγειρεύω, αλλά όχι πολύ - ούτε φοβερά. Πειραματίζομαι περισσότερο στα εύκολα φαγητά όπως, π.χ. στα μακαρόνια, λόγω και της μισής ιταλικής καταγωγής μου. Σπεσιαλιτέ μου είναι μια μακαρονάδα. Την συνταγή την πήρα από τον πατέρα μου. Την ονομάζουμε «μακαρονάδα με 4 τυριά»... αλλά βάζουμε 2 ή 3 αναλόγως τι υπάρχει σπίτι. Συνήθως βάζουμε φέτα λιωμένη που πάει παντού σχεδόν- εμένα μου αρέσουν οι ελαφριές υφάλμυρες φέτες- blue cheese και ανθότυρο. Αποφεύγουμε τα κίτρινα τυριά γιατί δεν λιώνουν. Όποιος θέλει βάζει και λίγη κρέμα γάλακτος.
Η διαδικασία είναι απλή: Τσιγαρίζω σε λίγο λάδι σκόρδο και ρίχνω τα τυριά να λιώσουν σε χαμηλή φωτιά για να γίνει μια ωραία και πολύ ρευστή σάλτσα. Τα μακαρόνια απορροφούν πολύ την υγρασία και μετά στεγνώνουν οπότε η σάλτσα πρέπει να είναι αρκετά υγρή. Διαλέξτε καλύτερα ταλιατέλες ή πένες που ταιριάζουν καλύτερα με αυτήν την σάλτσα. Αγαπώ την Ιταλική κουζίνα, μου αρέσουν οι βαριές γεύσεις της αλλά έχω αδυναμία και σε κάποια παραδοσιακα πιάτα της ελληνικής. Και δεν μιλώ βέβαια για τις μπάμιες ή τις αγκινάρες που τις σιχαίνομαι. Ούτε για τις πίκλες. Μου αρέσουν τα όσπρια από την ελληνική κουζίνα και λατρεύω τον απλό συνδυασμό ρύζι με γιαούρτι. Το γιαούρτι μου αρέσει και σκέτο. Συνήθως παίρνω και για μένα και για τα παιδιά το βιολογικό Όλυμπος.
Λατρεύω το ρόδι. Είναι το αγαπημένο μου φρούτο κυρίως για τη διαδικασία του ξεφλουδίσματος. Μήλο μπορεί να βαρεθώ να καθαρίσω, όμως ένα ρόδι και μόνον για τη διαδικασία να ξεχωρίζω τους σπόρους που μοιάζουν με χάντρες, μου αρέσει πάρα πολύ. Μου θυμίζει τους κόμπους από το κομποσκοίνι που όταν τους μετράς χαλαρώνεις.
Στο ψυγείο μου θα βρει κανείς τα κλασικά: γάλα για τα παιδιά, αυγά, ντομάτες, πορτοκάλια, λαχανικά... που δεν τα παίρνουμε μόνον από το σούπερ μάρκετ αλλά έχουμε και δική μας παραγωγή... στον κήπο μας. Είναι δύσκολο στην Αθήνα να βρεις κάποιον που να έχει κήπο και αισθάνομαι τυχερός που ο πεθερός μου έχει φτιάξει λαχανόκηπο. Έτσι περνάμε από την παραγωγή, στην κατανάλωση...
Ο τρόπος που καταναλώνουμε έχει αλλάξει από άποψη και από θέση. Θεωρώ ότι έπρεπε να είχε αλλάξει εδώ και καιρό αλλά τώρα μας δίνεται η ευκαιρία να το κάνουμε. Παλαιότερα είχαμε το κάτι παραπάνω από αυτό που είχαμε ανάγκη. Μήπως και χρειαστεί. Τώρα είναι πιο μετρημένα τα πράγματα, δεν πετιέται εύκολα κάτι. Όχι από τσιγγουνιά. Χτίζεται σιγά – σιγά μια ιδεολογία και ένα τρόπος ζωής. Είναι ωραίο βέβαια να έχεις αφθονία στο τραπέζι αν πρόκειται αυτά που έχεις να καταναλωθούν. Προχτές έκανα baby sitting στην μικρή μου κόρη και έβλεπα στο «Mακεδονία» το Ηell`s Kitchen με τον Gordon Ramsey τον οποίο εγώ λατρεύω. Είχε μια δοκιμασία που την θεώρησα το πιο σημαντικό πράγμα στη στην μαγειρική μέχρι στιγμής. Έπρεπε σε 15 λεπτά οι συμμετέχοντες να φτιάξουν από τα χθεσινά υπολείμματα ένα πιάτο. Εμένα αυτό μου έλειπε. Δε λέω, να βρίσκουμε καινούριες γεύσεις αλλά να μάθουμε και πώς θα διαχειριστούμε το χθεσινό φαγητό. Μου έλεγε ένας φίλος ότι η μητέρα του, είχε μάθει δημιουργεί και να εφευρίσκει ένα πιάτο με ό,τι και αν είχε στο ψυγείο. Αυτό συνδυάζει τη δημιουργικότητα με την οικονομία.
Δεν είμαι ο άνθρωπος που θα πάει συχνά σούπερ μάρκετ και όταν πάω σπάνια σημειώνω, συνήθως τα έχω στο μυαλό μου. Αν σημειώσω λίστα είναι σίγουρο ότι θα ξεχάσω κάτι και βέβαια μετά πάω στο φούρνο ή στο mini market να πάρω αυτό που μου λείπει. Και εννοείται ότι μπαίνω και στον πειρασμό να πάρω και κάτι παραπάνω. Συνήθως ο πειρασμός... είναι κρασί ή μπύρα. Μου αρέσουν η Fisher και η Stella Artois και από τις πιο κλασσικές Kaiser. Και τις ελληνικές Fix και Mythos πίνω αρκετά. Γενικά προτιμώ τις ξανθιές μπύρες. Βέβαια αν πάω σε μπυραρία θα δοκιμάσω κι άλλες. Από κρασιά είμαι του κόκκινου. Μου αρέσουν τα «Βιβλία Χώρα», «Αμέθυστος», «Γεροβασιλείου», «Χατζημιχάλη». Πίνω βέβαια και κάποια λευκά από τις ετικέτες αυτές. Λόγω μισής ιταλικής καταγωγής, όποτε μπορώ, φέρνω από την Ιταλία, Barollo που είναι το αγαπημένο μου. Χωρίς να είμαι γνώστης των κρασιών μου αρέσει να το ψάχνω. Ίσως να έχει να κάνει και με την καταγωγή μου. Η μητέρα μου ήταν από το Asti, τη μεγαλύτερη πόλη κοντά στο Τορίνο. Εκεί έχουν πολύ ωραία κρασιά, ατέλειωτους αμπελώνες πάνω στα βουνά και πολλά οινοποιία.
Τον τελευταίο χρόνο πήγα δυο φορές στην Ιταλία, μια για να γνωρίσει η γυναίκα μου την γιαγιά μου κα μια για να κηδέψω την γιαγιά μου. Και τις δυο φορές έμεινα ένα βράδυ στο Μιλάνο και φάγαμε κοντά στην Piazza Duomo, στο κέντρο της πόλης. Εκεί υπάρχει ένας γραφικός πεζόδρομος, η Via Madonnina . Tην πρώτη φορά είχαμε κάτσει σε ένα πολύ ωραίο εστιατόριο που δεν θυμάμαι το όνομά του. Θυμάμαι όμως ότι είχαμε παραγγείλει niocchi και ένα πολύ ωραίο κόκκινο κρασί. Τη δεύτερη καθίσαμε σε ένα τουριστικό εστιατόριο, που δικαιολογημένα δεν θέλω να θυμάμαι, γιατί το μετάνιωσα. Από ταξίδι μου εκτός Ιταλίας αυτό που θυμάμαι έντονα ήταν η πρώτη φορά που δοκίμασα ντοματόσουπα και έπαθα πλάκα. Ήταν σε ένα άσχετο μέρος στην Φρανκφούρτη. Απλά την δοκίμασα και τρελάθηκα».
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση