«Σηκώνομαι 6 η ώρα το πρωί πηγαίνω στο ραδιόφωνο, μετά πηγαίνω στο κανάλι, τελειώνω έξι η ώρα το απόγευμα και μετά έρχομαι στο σπίτι. Το μόνο που προλαβαίνω να κάνω είναι να φάω κάτι και να μαγειρέψω για την επόμενη ή αν βγω για κανένα φαγητό 2 φορές την εβδομάδα και μετά ύπνος από τις 10. Τι να κάνω νυστάζω! Αυτή είναι λίγο πολύ η καθημερινότητα μου.
Εδώ και δύο χρόνια έχω ξεκινήσει να γυμνάζομαι και προσέχω τη διατροφή μου. Αισθάνομαι πιο καλά και βλέπω ότι ο οργανισμός δουλεύει καλύτερα. Έτσι ενώ το καλοκαίρι ο διατροφολόγος μου με αφήνει πιο ελεύθερη, το χειμώνα ακολουθώ μια συγκεκριμένη διατροφή. Το πρωί- πρωί λοιπόν που ξυπνάω θα φάω γάλα με μούσλι και δημητριακά που είναι το αγαπημένο μου πρωινό. Καφέ πίνω όταν φτάσω στο γραφείο, από το κυλικείο της Αίγλης στο κανάλι και είναι πάντα decaf. Πολύ ωραίο καφέ φτιάχνουν εκεί τα παιδιά! Έχω συνηθίσει να ξυπνάω χωρίς καφέ, επειδή έχει συνηθίσει ο οργανισμός να ξυπνάει πρωί. Δεν με ξυπνάει ο καφές με ξυπνάει το βιολογικό μου ρολόι. Το οποίο... ρολόι, θέλω να σας πω, με ξυπνάει έτσι και τα καλοκαίρια: το πρώτο μου ξύπνημα θα είναι 6 η ώρα, θα διαβάσω κάτι ένα μισάωρο για να μπορέσω μετά να ξανακοιμηθώ.
Επανέρχομαι όμως στην καθημερινότητα μου. Εγώ κυκλοφορώ μόνιμα με μια τεράστια τσάντα με τα ταπεράκια μου, τα οποία περιέχουν δύο ακτινίδια, γιαούρτια Fruyo με φράουλες ή κεράσια που τα λατρεύω, το μεσημεριανό μου το οποίο ποικίλλει: μπορεί να είναι μπιφτέκια με σαλάτα ή μακαρόνια Ζωγράφος με το τέλειο ρετρό logo–που έχουν λιγότερους υδατάνθρακες και που από τότε που τα δοκίμασα, δεν τα αλλάζω - με σάλτσα, ή καμιά μπριζόλα με χόρτα. Όπως καταλαβαίνετε πολλά ταπεράκια! Ούτε για επίδειξη τάπερ να πήγαινα! Τα Σαββατοκύριακα μου φτιάχνει ο μπαμπάς μου ψάρι με χόρτα γιατί εγώ δεν το έχω με το καθάρισμα του ψαριού και τα χόρτα βαριέμαι να τα καθαρίσω, οπότε ... καθαρίζει ο μπαμπάς μου τα ΣΚ. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Με το φαγητό έχω γίνει λίγο περίεργη. Όταν θα βγω έξω για φαγητό θέλω να ξέρω ότι η κουζίνα είναι καθαρή, είναι γνωστός μου αυτός που έχει το εστιατόριο και γενικά προσέχω πού τρώω. Γι` αυτό και δεν θα πάω σε μέρη που δεν έχω ξαναφάει και που δεν ξέρω πώς είναι το φαγητό εκεί. Πηγαίνω λοιπόν σε 2-3 συγκεκριμένα εστιατόρια. Θα με βρείτε στην Αργυρώ, στον Παπαδάκη κάθε Σάββατο μεσημέρι όπου παραγγέλνω μια μερίδα σταμναγκάθι, τα ντοματίνια με την ξινομυζήθρα και μου αρέσουν πολύ και οι διάφορες μακαρονάδες με τα θαλασσινά. Από τα γλυκά της Αργυρώς τρελαίνομαι για εκείνο το καταπληκτικό με σοκολάτα και πορτοκάλι, το οποίο, μια φορά το μήνα που έχω ελεύθερη μέρα, ονειρεύομαι να το απολαύσω! Κάθε Τρίτη πάω στο Pasta Me Nou που το έχει ο Γιώργος ο Μπουραϊμης, ο οποίος είναι και ο γυμναστής μου και ξέρω ότι εκεί θα φάω τις θερμίδες που πρέπει. Βασικά είναι ένα πολύ συμπαθητικό ιταλικό εστιατόριο που έχει και κανονικά πιάτα με όλες τις θερμίδες και ένα πολύ ωραίο κατάλογο με πιάτα διαίτης γι` αυτούς που βρίσκονται σε διατροφή. Έχει επίσης πολύ ωραία διαιτητικά γλυκά όπως pannacotta με 70 θερμίδες, -ναι πολύ καλά διαβάσατε!- η οποία είναι η αγαπημένη μου! Εκεί που έφαγα πολύ ωραία πίτσα ήταν στο Vezene ενώ ο φίλος μου ο Βασίλης ο Καλλίδης με πήγε στο Colibri όπου έφαγα ωραιότατα μπιφτέκια!
Μου αρέσει βέβαια και μένα να μαγειρεύω. Κάτι που μου έχει κάνει συνήθεια η μητέρα μου ήταν να μην παραγγέλνω ποτέ απ` έξω. Έχω δύο αγαπημένες συνταγές που όποτε μπορώ και μου επιτρέπεται τις κάνω, τις οποίες όμως δεν τις έχω ανακαλύψει εγώ. Η μία είναι πορτοκαλόπιτα της Αργυρώς και η άλλη συνταγή που μου την έχει πει ο Βασίλης ο Καλλίδης είναι κοτόπουλο στο φούρνο με αρωματικά! Ανακατεύεις χυμό και ξύσμα από λεμόνι, μέλι, σκόρδο, μουστάρδα, πολύ θυμάρι και πολύ δεντρολίβανο, περιχύνεις το κοτόπουλο με αυτό το μείγμα και το αφήνεις για περίπου μιάμιση ώρα στο φούρνο για να γίνει τραγανό. Αν το κάνεις με πατάτες είναι ακόμα πιο ωραίο γιατί παίρνουν τα αρώματα από το κοτόπουλο. Αν πάλι το θέλεις πιο διαιτητικό... δεν βάζεις τις πατάτες!
Στο σούπερ μάρκετ μπορεί να πάω και τρεις φορές την εβδομάδα –έως και κάθε μέρα- γιατί δεν πάω ποτέ με λίστα και πάντα κάτι ξεχνάω. Ευτυχώς είναι κοντά ο Σκλαβενίτης στον οποίο πάω για τα βασικά αλλά περισσότερη ποικιλία βρίσκω στον Βασιλόπουλο. Θέλω να αγοράζω ως επί το πλείστον ελληνικά προϊόντα και από ελληνικά σούπερ μάρκετ. Δεν θα ξεχάσω που έφυγα από ένα σούπερ μάρκετ επειδή είχε λεμόνια Αργεντινής και περπάτησα μια μεγάλη απόσταση μέχρι το επόμενο για να βρω λεμόνια Τροιζήνας, γιατί μου την είχε βιδώσει. Λες και δεν έχουμε λεμόνια στην Ελλάδα...
Το ψυγείο μου δεν φιλοξενεί γκουρμέ γεύσεις. Τα ράφια του και οι θήκες του είναι γεμάτα από τα δικά μου βασικά: γάλα, cottage cheese, παρμεζάνα, μαρούλι, ένα Vinsanto που μου το έκαναν δώρο στην Σαντορίνη το καλοκαίρι και φυλάω σαν κόρη οφθαλμού, αυγά και στην κατάψυξη φουλ κρεατικά και ψαρικά.
Έχω ένα ντουλάπι για το πρωινό όπου είναι γεμάτο από Μuesli, Quaker και corn flakes Fitness Dark Chocolate. Αυτή τη στιγμή έχω τρία τέτοια κουτιά, από τα οποία αν το βράδυ είμαι σε φάση που θέλω κάτι γλυκό, τρώω μόνο τις νιφάδες σοκολάτας και μετά δεν ξέρω τι να τα κάνω... Γι` αυτό και όταν έχω κακή ψυχολογική κατάσταση προτιμώ να τρώω μια κλασσική μαύρη σοκολάτα Παυλίδης σ` αυτήν την υπέροχη ρετρό γαλάζια συσκευασία. Στα από κάτω ντουλάπια έχω όλα τα υπόλοιπα: μακαρόνια Ζωγράφος, κρητικό λάδι από αυτό που μου δίνει ο μπαμπάς μου, παξιμάδια, ντοματοπελτέ για τις σάλτσες, τορτίγιες τις οποίες φτιάχνω για ενδιάμεσο σνακ με γαλοπούλα και τυρί και πολλά μυρωδικά όπως θυμάρι, πιπέρι, δεντρολίβανο, ρίγανη... Ρίγανη, βασιλικό και δυόσμο έχω και στο μπαλκόνι μου. Μάλιστα παρατήρησα ότι η ρίγανη που κόβω από την γλάστρα και την αποξηραίνω έχει περισσότερο άρωμα από αυτήν του εμπορίου. Μου έχει κάνει εντύπωση αυτό!
Θυμάμαι πολύ έντονα από την παιδική μου ηλικία το παγωτό καϊμάκι που έτρωγα στο σπίτι της θείας μου που της κάναμε συχνά επίσκεψη. Θυμάμαι σαν όνειρο την οικογενειακή στρογγυλή συσκευασία καϊμάκι που την είχε πάντα η θεία μου στο ψυγείο της –δεν ξέρω γιατί δεν την είχαν οι γονείς μου- μου το έβαζε σε ένα κόκκινο μπολάκι και καθόμουν στο πάτωμα και το έτρωγα σκέτο χωρίς σιρόπια και βύσσινα. Μια ακόμα γλυκιά ανάμνηση είναι το πεντανόστιμο κέικ καρότου που έφτιαχνε η μαμά μου. Όμως η πιο έντονη εικόνα μου από τα παιδικά μου χρόνια είναι η σπανακόπιτα της μητέρας μου, με δικό της φύλλο. Δεν έχω φάει στην ζωή μου πιο νόστιμη σπανακόπιτα...
Φέτος το καλοκαίρι έφαγα σε πολύ ωραία εστιατόρια τόσο στην Σαντορίνη όσο και στην πατρίδα μου την Κρήτη. Και στα δύο μέρη έφαγα καταρχάς μεγάλες ποσότητες από τα αγαπημένα μου τυριά την ξινομυζήθρα και το κατίκι. Ωστόσο δεν θα ξεχάσω τα συγκλονιστικά γεμιστά ντοματίνια με ρύζι και φέτα στο εστιατόριο Καλλίστη, στο χωριό Πύργος στη Σαντορίνη. Στα Χανιά, στο Παλιό Λιμάνι πήγαινα κάθε βράδυ στο Παλάτζο, γι` αυτό και πρέπει να πήρα τουλάχιστον 4 κιλά. Έτρωγα τα πάντα: σαλάτες με ξινομυζήθρα, σαρδέλες ψητές, σφακιανή πίτα και πιτάκια, χοχλιούς μπουμπουριστούς, μύδια, γραβιέρα με μέλι και πολύ ρακόμελο. Σε ένα χωριουδάκι δυτικά των Χανίων, στο Δαράτσο έφαγα σε ένα ταβερνάκι που λεγόταν «Νίκος» όπου μαγείρευε μόνη της η κυρία Ελισάβετ πολύ απλά πιάτα αλλά τόσο νόστιμα! Πατάτες τηγανιτές, μπιφτέκια, ωραία σαλιγκάρια και στο τέλος έφερνε και έναν πολύ ωραίο κορμό. Άλλη μία αγαπημένη ρετρό γεύση...
Την Κρητική κουζίνα και γενικά την ελληνική ρετρό κουζίνα δεν την βάζω με καμία άλλη στον κόσμο... παρόλ`αυτά αν πρέπει να θυμηθώ κάποιες γαστρονομικές αναμνήσεις από το εξωτερικό θα σας ταξιδέψω μέχρι την Ισπανία και μια ακόμα γλυκιά γεύση. Επειδή δεν τρώω πολλά γλυκά, όταν τα βρίσκω πέφτω με τα μούτρα. Θυμάμαι λοιπόν ένα Πάσχα πριν από 4 χρόνια, είχαμε πάει με τη φίλη μου τη Μαίρη στην παραδοσιακή σοκολατερί San Gines στη Μαδρίτη –όπου είχε και άσχημο καιρό- όπου έφτιαχνε ωραία πηχτή σοκολάτα και ένα γλυκό που το λένε churros, κάτι σαν λουκουμάδες, τους οποίους τους βουτούσες μέσα στην σοκολάτα και ήταν κόλαση. Είχα φάει θυμάμαι τόσο πολύ που δεν μπορούσα να κινηθώ. Επίσης ένα άλλο γλυκό που λατρεύω είναι το αυστριακό Sachtorte που μου στέλνει ένας φίλος μου από την Αυστρία κάθε Χριστούγεννα. Μου αρέσουν τα γλυκά γιατί τα στερούμαι. Όταν θέλω μια γλυκιά γεύση στην Αθήνα, που όμως δεν θα με κάνει να νιώθω ενοχές πηγαίνω στο Fresco στην Αρεοπαγίτου, που έχει μόνον ελληνικό φρέσκο γιαούρτι με γλυκά του κουταλιού. Έχει γίνει συνήθεια του Σαββατοκύριακου.
Αν και δεν μαγειρεύω συχνά για φίλους γιατί βαριέμαι, θα μαγείρευα για τον Μάκη γιατί τρώει πάρα πολύ και για την Μαίρη γιατί είναι πολύ των γκουρμέ γεύσεων και με έχει μυήσει σ` αυτές. Το μενού θα περιλάμβανε μία σούπα με κόκκινη κολοκύθα που μου την έχει πει η Μαρία η Μπεκατώρου, ένα κοκκινιστό με ρύζι δικής μου έμπνευσης, θα τους έφτιαχνα μια ωραία σαλάτα με ρόκα και παρμεζάνα με μια εμπνευσμένη σος και στο τέλος θα τους έφτιαχνα και την πορτοκαλόπιτα.
Πάντως αν ήταν η τελευταία μου μέρα πάνω σε τούτο τον πλανήτη θα ήθελα να φάω μια μεγάλη μερίδα σουφλέ σοκολάτας, ένα γλυκό που μου έχει λείψει πολύ στη ζωή μου, παρέα με αγαπημένους φίλους ατενίζοντας το απέραντο γαλάζιο στην παραλία των Φαλάσαρνων, -που αλλού;- στα Χανιά».
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση