Teacup σημαίνει πως όταν θα μεγαλώσει θα χωράει σε ένα φλιτζάνι του τσαγιού και θα ζυγίζει ενάμισι κιλό. Τώρα είναι κουτάβι και η φίλη μου τον κυνηγάει να τον βρει κάτω από τα έπιπλα και ελπίζει να μην τον πατήσει κανείς κατά λάθος ή να μην τον φάει καμιά γάτα όταν τον βγάζει στον κήπο. Όλα αυτά όταν δεν έχει πρόβλημα με την κοιλιά του- που έχει συχνά όπως κατάλαβα από το απελπισμένο τηλεφώνημα της κολλητής μου. Την συμβουλεύω να του αλλάξει τροφή άμεσα, εγώ σώθηκα όταν ανακάλυψα την μάρκα Arden Grange την οποία χρησιμοποιεί και η βασίλισσα της Αγγλίας για τα σκυλιά της. Και μην νομίζετε πως είμαι τόσο ψωνάρα, απλά ο Droopy έπαθε πλάκα όταν την πρωτοδοκίμασε, περιέχει μεγαλύτερη ποσότητα κρέατος από τις κανονικές τροφές- και γι` αυτό χαρακτηρίζεται ως super premium- και καθόλου γλουτένη. Την προμηθεύομαι από το brilliantly named pet shop της γειτονιάς μου – το «Bark Avenue»- το οποίο όμως παραδίδει σε όλη την Αθήνα και την συνιστώ ανεπιφύλακτα. Α, και δεν κοστίζει και μια περιουσία...
Δυο βράδια αργότερα κλείνουμε τραπέζι στo νέο αφιχθέν εστιατόριο «Vezene» πίσω από το Χίλτον. Έχουμε ακούσει πολλά και διάφορα από τους φαν της στο Μεγανήσι το οποίο όμως μας έπεσε μάλλον μακριά και δεν καταφέραμε να το επισκεφθούμε. Τώρα όμως που ήρθε ο άνθρωπος στην πόρτα μας, σπεύσαμε. Ο χώρος είναι ενδιαφέρων και χαλαρός και έρχεται ο ίδιος ο ιδιοκτήτης και chef στο τραπέζι μας για να μας εξηγήσει την φιλοσοφία του μενού και των υλικών. Η Μάρθα ενθουσιάζεται με την σαλάτα snow pea, ενώ η Μαρία που περνάει την κρεατοφαγική της περίοδο επιλέγει ταρτάρ μοσχαριού. Από το οποίο μόλις φτάνει στο τραπέζι τρώω μια γενναία, λιχούδικη μπουκιά και μου έρχεται λιποθυμία. Είναι τίγκα στο λάδι τρούφας πράγμα που δεν αναφέρεται πουθενά στον κατάλογο – έχω παρατηρήσει πως οι Έλληνες chef τα μανιτάρια και το λάδι τρούφας τα θεωρούν κάπως σαν το νερό, not worth mentioning- και εγώ είμαι αλλεργική στα μανιτάρια. Καταπίνω βιαστικά ένα Zirtec που δεν λείπει ποτέ από την τσάντα μου αλλά το κέφι μου έχει χαλάσει. Και δεν φτιάχνει ούτε αργότερα όταν φτάνει ο λογαριασμός και πληρώνουμε 70 ευρώ το άτομο για πρώτο, δεύτερο, γλυκό και κρασί όχι από τα ακριβότερα του καταλόγου.
Η λογική των επιχειρηματιών που εν καιρώ κρίσης ανοίγουν εστιατόρια με τέτοιες τιμές με ξεπερνά, αλήθεια! Ειδικά όταν στο Λονδίνο φάγαμε τον Σεπτέμβριο στο «Bar Boulud» του ξενοδοχείου Mantarin Oriental – σαν να λέμε στο GB Corner της Μεγάλης Βρετανίας ας πούμε- και πληρώσαμε για πρώτο, δεύτερο, γλυκό και ένα ποτήρι κρασί 40 λίρες το άτομο. Και έχει και αστέρι Michelin ο κύριος Boulud αν δεν κάνω λάθος. Ο κύριος Βεζενές πάλι δεν έχει σίγουρα. Ευτυχώς που στο ενδιάμεσο πέρασε μια βόλτα ο Δημήτρης Σκαρμούτσος από το διπλανό «Αλάτσι» και χάρηκαν λίγο τα ματάκια μας. Βέβαια έχω ράμματα και για την δική του γούνα μαγειρικώς αλλά επειδή του έχω αδυναμία θα μεταφέρω απλά την άποψη της Μάρθας «Να πάτε στο "Αλάτσι" να φάτε ελιές και δίπλες. Αυστηρά και μόνο»..
Βέβαια ασχέτως όλων αυτών εγώ το βιβλίο του «Εδώδιμα 64» θα το αγοράσω με την πρώτη ευκαιρία γιατί πιστεύω πως θα έχει ενδιαφέρον. Και γιατί οι καλές προσπάθειες και τα όμορφα αγόρια πρέπει να υποστηρίζονται. Και επειδή μάλλον αυτό το πιστεύουν κι άλλες, το βιβλίο απ` ότι άκουσα εξαντλήθηκε άμεσα. twitter.com/#!/fevis
Bark Avenue: Λεωφ. Κηφισίας 206, Φάρος, Νέο Ψυχικό, τηλ.: 210- 6771.001 www.barkavenue.gr
Arden Grange: www.accessgroup.gr/ag_dog_dry.htm
Vezene: Βρασίδα 11, περιοχή Χίλτον, τηλ.: 210-7232002, www.trattoriavezene.com
Bar Boulud London: Mandarin Oriental, 66 Knightsbridge, Λονδίνο, SW1X 7LA, τηλ.: +44 (0)20 7201 3899, www.barboulud.com
«Εδώδιμα 64»: Δημήτρης Σκαρμούτσος, εκδ. Ποταμός
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση
Κυρία Φέτση μ'αρέσει πολύ που δεν μασάτε τα λόγια σας!
Απαράδεκτο ειλικρινά που δεν αναφέρουν στον κατάλογο ότι ένα έδεσμα είναι τίγκα στην τρούφα, κάποιοι ναί, είναι αλλεργικοί και πρέπει να ενημερώνονται, ειδικά σε πιάτο που μπορεί να τους κοστίσει ένα σκασμό λεφτά απλά και μόνο ... για να πάρουν zirtek στο τέλος .. αντί για .. grappa!