Food, Leisure and the City

Βέβαια, όπως μου έγραψε και η Μαρία σε ένα από τα μηνύματα της, «ξεκίνα να συνηθίζεις γιατί δεν μπορείς να τα έχεις όλα!». Και έχει δίκιο αλλά όταν είσαι μαθημένος να ζεις εννιά μήνες τον χρόνο κάτω από έναν ήλιο υπέροχο, η συννεφιά είναι απολύτως λογικό να επηρεάζει το mood σου. Σε μια προσπάθεια λοιπόν να ξορκίσω κάπως την βροχή, αγόρασα από το Pylones του Notting Hill μια υπέροχη σπαστή ομπρέλα –γιαπωνέζα σε γλυκό γαλάζιο χρώμα που θα ταιριάζει σούπερ με ένα ζευγάρι γαλότσες Hunter που μοιάζουν με motorcycle boots που ανακάλυψα σε ένα μαγαζί λίγα μέτρα πιο κάτω. By the way, το Notting Hill το έχω λατρέψει. Μου θυμίζει το νησάκι έτσι πολύχρωμο και lively που είναι, και το καινούριο μου project είναι να βρω ένα σπίτι στην περιοχή. Πέρα από το ότι είναι πάνω στην Central Line πράγμα που μαθαίνεις γρήγορα πως αποτελεί τεράστια ευκολία στις μετακινήσεις εδώ, έχει μια υπέροχη υπαίθρια αγορά με φρούτα και λαχανικά, ένα super market με αποκλειστικά ισπανικά προϊόντα το Foods and wines of Spain, Tesco φυσικά, και τα δυο πιο αγαπημένα μου bakeries ever. Το λατρεμένο Hummingbird για τα ωραιότερα cupcakes και το Gails για ψωμιά και αλμυρές ζύμες. Δοκιμάσαμε με τον Πάνο ένα scone με γκοργκοντζόλα τις προάλλες, to die for!

Το δεύτερο πολύ χρήσιμο πράγμα που έμαθα αυτές τις μέρες στο Λονδίνο είναι πως αν καταφέρεις τελικά να συνηθίσεις να οδηγείς ανάποδα, δεν χρειάζεται να αγοράσεις αυτοκίνητο, ειδικά στην αρχή. Το City Car Club, με μια ετήσια συνδρομή 60 λιρών σου δίνει μια κάρτα την οποία «φορτώνεις» με όσα χρήματα θέλεις και με την οποία μπορείς να νοικιάσεις με την ώρα ένα αυτοκίνητο ανάλογα με τις ανάγκες σου, να το χρησιμοποιήσεις όσο θέλεις και μετά να το αφήσεις στο ειδικό parking της περιοχής στην οποία βρίσκεσαι. Υπάρχουν εκατοντάδες τέτοια parking διάσπαρτα όχι μόνο στο Λονδίνο αλλά σε όλη την Αγγλία και αν σκεφτείτε πως η χρέωση είναι 5.70 λίρες η ώρα βγαίνουν πάρα πολύ φτηνότερα από τα ταξί. Και είναι η τέλεια λύση για να βγεις βράδυ ή να πας μια εκδρομή.

Κατά τα άλλα η πόλη ετοιμάζεται σε πυρετώδεις ρυθμούς για τους Ολυμπιακούς Αγώνες και για το αδαμάντινο ιωβηλαίο της βασίλισσας Ελισάβετ που συμπληρώνει πενήντα χρόνια στον θρόνο. Τα μαγαζιά είναι γεμάτα με αναμνηστικά κάθε είδους αλλά εγώ θα αγοράσω μόνο την Jubilee Majestic Marmalade από τα Fortnum & Mason, με κομμάτια πορτοκάλι κομμένα σε σχήμα διαμαντιού. Είμαι σίγουρη πως η Μάρθα, ο Μιχάλης και η Βίβιαν θα την λατρέψουν. Για την Λιάνα βρήκα άλλο δώρο που της ταιριάζει γάντι. Τα Royal tea bags της Donkey νομίζω πως θα την κάνουν να ξεκαρδιστεί...

Τέλος, δεν θα μπορούσα να έρθω στο Λονδίνο, έστω και για δουλειά, και να μην πάω για ένα afternoon tea. Αυτή την φορά διάλεξα το ξενοδοχείο Sanderson και το Mad Hatters tea και η αλήθεια είναι πως απογοητεύτηκα λίγο. Με ξένισε το μοντέρνο περιβάλλον, έχω την όλη διαδικασία στο μυαλό μου πιο grand, και όσο κι αν τα μικρά σάντουιτς στα χρώματα του ουράνιου τόξου και τα διάφορα γλυκάκια ήταν νόστιμα τελικά, έμεινα με την μισή χαρά. Και μέχρι σήμερα, από τα πολλά απογευματινά τσάγια που έχω δοκιμάσει, εκείνο του Lanesborough παραμένει το κορυφαίο.