Όπως θα περίμενε κανείς η πολυτέλεια ξεκινάει από την είσοδο όταν σου ανοίγει την πόρτα ο πορτιέρης με το ημίψηλο καπέλο και συνεχίζεται μέσα με τους δερμάτινους καναπέδες, το μαρμάρινο πάτωμα, τους καθρέφτες και μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια. Ο χώρος είναι ένα μείγμα από old New York τύπου Carlyle και αυστριακού café του 19ου αιώνα. Θα μπορούσε να είναι σκηνικό από ταινία ή ενός επεισοδίου των Mad Men.
Διαβάζοντας τον κατάλογο έκανα ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο και βρέθηκα στην παιδική μου ηλικία όταν στα εστιατόρια παραγγέλναμε γαρίδες κοκτέιλ και σνίτσελ. Και γενικά η έμφαση στο μενού είναι γύρω από την κουζίνα της κεντρικής Ευρώπης με πιάτα όπως το σουκρούτ, τα λουκάνικα, το σνίτσελ (Wiener και Holstein) και το Salzburg Soufflé να κυριαρχούν. Αν σας αφήνουν αδιάφορους οι τάσεις της γαστρονομίας και οι διάσημοι σεφ και θέλετε άψογα φτιαγμένο φαγητό, το Delauney είναι το κατάλληλο μέρος αν βρεθείτε στο Λονδίνο και δεν ξέρετε που να πάτε και δεν θέλετε να μπλεχτείτε σε γευστικές περιπέτειες. Καθώς είναι ανοιχτό από τις 7 το πρωί μέχρι τα μεσάνυχτα και σερβίρει πρωινό, γεύμα, απογευματινό τσάι και δείπνο είναι μία εύκολη λύση και δεν θα δυσκολευτείτε να βρείτε τραπέζι.
Αυτό όμως που συμβαίνει στο Delauney είναι κι ένα παιχνίδι εξουσίας και αναγνωρισιμότητας. Είναι τόσοι πολλοί οι διάσημοι και οι power players που κυκλοφορούν που το που θα σε βάλουν να καθήσεις δείχνει το status σου, με αποτέλεσμα η κριτικός εστιατορίων της Μέτρο-κάτι σαν την Athens Voice - να εξοριστεί στο τέρμα του εστιατορίου πίσω από ένα γυάλινο τοίχο μαζί με τους τουρίστες σαν παρίας.
Η δική μου εμπειρία ήταν εξαιρετική. Μας έβαλαν στο κεντρικό τμήμα του εστιατορίου, αφαίρεσαν απο το λογαριασμό τα πρώτα πιάτα γιατί άργησαν 20 λεπτά να τα φέρουν και όλα ήταν άψογα. Από το ζουμερό κοτόπουλο μέχρι την κούπα με το παγωτό αφιερωμένη στο Lucien Freud. Μόνο το σουφλέ ήταν αποτυχία γιατί είχε πέσει παραπάνω μαρέγκα και δεν είχε καλή υφή. Η λίστα κρασιών αν και μικρή είχε πολυ καλές τιμές. Όμως δεν έφυγα ευχαριστημένος, ίσως γιατί το φαγητό δεν είναι η βάση του εστιατορίου αλλά η αφορμή.
Κι έτσι ο μόνος λόγος για να ξαναπάω είναι για να με δουν. Ή για πρωινό. Γιατι μαζί με το Wolseley φτιάχνει τα καλύτερα αυγά benedict στο Λονδίνο.
- 0 - 4
- Κακό
- 4.5 - 5
- Μέτριο
- 5.5
- Αποδεκτό
- 6 - 6.5
- Καλό
- 7 - 7.5
- Πολύ Καλό
- 8 - 8.5
- Εξαιρετικό
- 9 - 10
- Άριστο
| 0 - 4 | 4.5 - 5 | 5.5 | 6 - 6.5 | 7 - 7.5 | 8 - 8.5 | 9 - 10 |
| Κακό | Μέτριο | Αποδεκτό | Καλό | Πολύ Καλό | Εξαιρετικό | Άριστο |
| *«βελάκι-σύμβολο»: το βελάκι προς τα πάνω, δεξιά από τον βαθμό, αν εμφανίζεται, συμβολίζει εστιατόριο που είναι κοντά στο να ανέβει το επόμενο βαθμολογικό σκαλοπάτι. | ||||||
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση