Arzak: Ένα road trip στο Σαν Σεμπαστιάν

Μαζί με το Mugaritz και το εστιατόριο Martin Berasategui, το Arzak κάνει το Σαν Σεμπαστιάν κορυφαίο γαστρονομικό προορισμό και εκτός από 3 αστέρια Michelin, ψηφίστηκε το 2011 όγδοο καλύτερο εστιατόριο στον κόσμο. Ο Juan Mari Arzak και η κόρη του Elena είναι η δημιουργική δύναμη πίσω από τα πολύ όμορφα πιάτα που φτάνουν στα τραπέζια. Κι αν η ομορφιά είναι αυτό που σας ενδιαφέρει, δε νομίζω να βρείτε πουθενά αλλού πιάτα που δεν θυμίζουν αλλά είναι έργα τέχνης.

Αντίθετα με το σχεδόν βαρετό εξωτερικό του, οι εσωτερικοί χώροι είναι μοντέρνοι  σε γκρι τόνους και με μάλλον αμφιλεγόμενης αισθητικής έργα τέχνης στους τοιχους. Το κλίμα είναι ζεστό και φιλικό και το σέρβις εξαιρετικό με την ίδια την Έλενα να κυριαρχεί στην αίθουσα μέχρι του σημείου να πάρει η ίδια την παραγγελία μας.

Όσο για το φαγητό, νομίζω ότι είναι αρκετά δύσκολο να περιγράψεις τα πιάτα αλλά είμαι αρκετά ματαιόδοξος ώστε να προσπαθήσω. Πήραμε το tasting menu που αποτελούνταν από 12 πιάτα, 4-5 amuse-bouches και petit fours στο τέλος. Ο συνδυασμός αρωμάτων, γεύσεων και χρωμάτων ήταν απίστευτος και η τεχνική παρασκευής και παρουσίασης κατευθείαν από το μέλλον. Ο «καπνός με ζαμπόν και τομάτα» ήταν σφαίρες από Iberico ham και τομάτα σκεπασμένες με ζαχαρωμένα λουλούδια με συνοδεία από τσάι μέντας και το «αυγό και μύδι» είχε στη μια άκρη ένα αυγό πάπιας σκεπασμένο με πράσινο καταίφι και στην άλλη ένα πορτοκαλί μύδι δίπλα σ’ένα θάμνο από βότανα. Το fauve  είναι η αγαπημένη μου τεχνοτροπία στη ζωγραφική αλλά σε μορφή που μπορεί να φαγωθεί πρώτη φορά το έβλεπα. Το «περιστέρι με καλαμπόκι και πορτοκάλι» ήταν άψογο στην εκτέλεση και με ξάφνιασε  γιατί δεν είναι το αγαπημένο μου κρέας. Στο τέλος τα πτι φουρ με τον παιχνιδιάρικο τίτλο «μπουλόνια και βίδες» ήταν μια απίστευτη κατασκευή κατευθείαν από το γκαράζ του Willy Wonka-αν είχε!

Ίσως το πιο εντυπωσιακό πράγμα της βραδιάς και ο θρίαμβος της χημείας ήταν όταν σ’ένα διάφανο σιρόπι από μέλι και γλυκάνισο ο σερβιτόρος έριξε μερικές σταγόνες από ένα κόκκινο υγρό με αποτέλεσμα να σχηματιστεί ένα περίεργο κοράλλι που επέπλεε. Αν και δεν έχω να κάνω καμμία αρνητική κριτική για τις γεύσεις, βρήκα ότι αρκετές φορές το οπτικό ερέθισμα ήταν τόσο έντονο ώστε όταν τελικά δοκίμαζες το φαγητό ένιωθες μια μικρή απογοήτευση που το γευστικό αποτέλεσμα δεν ηταν το ίδιο συναρπαστικό.

Αν και δεν είναι εύκολο να συνδυάσεις κρασιά με τετοιου είδους φαγητό, το να έχεις ένα master of wine στο τραπέζι, τα έκανε όλα διαφορετικά. Δεν ήταν ένας απλός γρίφος να λύσει τη μέρα των γενεθλίων της αλλά ούτως ή άλλως τα  τριάντα είναι μια δεκαετία που όλοι αντιμετωπίζουμε πιο δύσκολα προβλήματα από το να βρεις το κατάλληλο κρασί για αντσούγια με φράουλα.