Coppola Winery: Μια υπερπαραγωγή αμερικανικού κιτς

«Φιλετάκι» αμπελώνα πέτυχε ο Francis στην περιοχή, και τον φαντάζομαι να σκέφτεται:  «μιας και τα χώματα είναι καλά, μιας και ο ήλιος λάμπει, μιας και έχουμε να επενδύσουμε, ας φτιάξουμε αυτόν τον αμπελώνα και μερικά κρασιά». Η απογοήτευση ήρθε από την πρώτη στιγμή με αυτό που αντικρίζω μόλις φτάνω στην κορυφή της μαρμάρινης σκάλας, στην είσοδο του κτιρίου. Μια ουρά σε ένα γκισέ γεμάτη παιδάκια να αγοράζουν εισιτήρια. Προς στιγμήν αισθάνομαι ότι βρίσκομαι σε amusement park. Μια εικόνα εντελώς αντι-οινολογική. Ρωτώ και μαθαίνω ότι αγοράζουν εισιτήρια για τη χρήση της πισίνας. Μιας τεράστιας πισίνας στην ταράτσα με πίστα και μουσική.

Η δεύτερη ερώτηση μου είναι : «Το οινοποιείο και οι αίθουσες tasting πού βρίσκονται;». Με οδηγούν αριστερά περνώ στο εσωτερικό. Έχοντας πριν μερικά χρόνια κάνει ένα οινολογικό οδοιπορικό στη Napa Valley και έχοντας επισκεφτεί γνωστά οινοποιεία όπως  τα Mondavi,  Beaulieu και Beringer, αλλιώς  τα περιμένω και αλλιώς τα βρίσκω. Το εσωτερικό του χώρου είναι κατάμεστο από κόσμο. Παρέες που φωνάζουν, καρότσια με μωρά, λετσαρία Californian style και πάει λέγοντας.

Στον  χώρο υπάρχει μια έκθεση με αντικείμενα από ταινίες του Coppola. Στο κέντρο του χώρου μια παράσταση κλέβει το κατακόκκινο Tucker car από το έργο The Man and His Dream. Μπροστά σε μια μπαλκονόπορτα το γραφείο από το έργο Godfather ΙΙ  συγκεντρώνει τα βλέμματα και τον θαυμασμό του κόσμου. Κάμερες, ενδύματα, καπέλα και μπότες που έχουν χρησιμοποιηθεί σε διάφορες ταινίες και φυσικά αντίγραφα τους μπορείτε και εσείς να αποκτήσετε.  Η θέα από τις μπαλκονόπορτες είναι μαγική και δεν είναι υπερβολή αν πω ότι εκεί στάθηκα πιο πολύ.

Στον πρώτο όροφο υπάρχει το «μπαρ» όπου μπορείς να δοκιμάσεις διάφορα κρασιά και εστιατόριο Rustic με τον υπότιτλο : Francis` Favorites. Είναι ήδη δύο η ώρα και αποφασίζουμε να κάνουμε μια κράτηση για μεσημεριανό φαγητό. Στο ενδιάμεσο καθόμαστε στο μπαρ για να δοκιμάσουμε μερικά κρασιά. Χαμός στο ίσωμα. Φασαρία, τα καρότσια με τα μωρά παρκαρισμένα παράμερα. Η μαμά θέλει αν δοκιμάσει ΟΛΑ τα κρασιά και ο μπέμπης σκούζει. Ο μπαμπάς με τα καρό σορτς βουτά το μωρό και αρχίζει να το ταχταρίζει ι ενώ με το αριστερό χέρι δοκιμάζει κρασί και το φτύνει στη σπιτούνα. Μια παρέα Ασιάτες έχουν γίνει φέσι και αλαλάζουν σε γλώσσες ακατανόητες. Παραφυλάω να φύγει κάποιος για να πλησιάσω. Οι υπάλληλοι (barwomen ως επί το πλείστον) ευγενικές και χαμογελαστές, παίζει το μάτι τους στο σέρβις αλλά δεν σου εξηγούν και πολλά.

Για να μην είμαι και εντελώς αρνητική, δυο κρασιά από τα έξι που δοκίμασα ήταν καλά. 2009 Director`s Cut Alexander Valley Cabernet Sauvignon. Κρασί μεστό με έντονες γεύσεις από κεράσι, μούρα, γαρύφαλλο και κέδρο. Και ένα μπράβο για το καλύτερο κρασί από τον αμπελώνα Coppola, το "2006 Αρχιμήδης". 76% Cabernet Sauvignon, 24% Cabernet Franc η χρονιά του 2006 ήταν μια εξαιρετική χρονιά γι` αυτές τις ποικιλίες και το κρασί σάρωσε πολλά βραβεία στο Σαν Φρανσίσκο. Δύο από αυτά ταξίδεψαν μαζί μου πίσω στην ανατολική ακτή, αφού η αποστολή κρασιού στην πολιτεία του Μέριλαντ απαγορεύεται ακόμα δια νόμου.  Τα καλά νέα είναι ότι τον Οκτώβρη θα περάσει ψήφισμα που επιτέλους θα άρει αυτή την απαγόρευση.

Περνά η ώρα και αδειάζει τραπέζι στο Rustic. Σκέφτομαι επιτέλους  θα δοκιμάζω κάτι προσεγμένο. Το Rustic (δια)φημίζεται για τα ψητά κρέατα σε Αργεντίνικο στιλ (parilla). Παρακολουθώ διακριτικά τα διπλανά τραπέζια. Επιστρέφουν τα ψητά που δεν είναι της αρεσκείας τους. Καμένα έξω, ωμά μέσα. Ο άνθρωπος το ήθελε ψημένο. Αρχίζω να ιδρώνω. Τα τηγανιτά κολοκυθάκια (signature appetizer) εντελώς λαδερά. Σκέπτομαι να δοκιμάσω μία από τις σπεσιαλιτέ της μαμάς του Francis, ένα ριγκατόνι με κεφτέδες, ενώ ο συνοδός μου παραγγέλνει χοιρινά παΐδια στα κάρβουνα. Απαράδεκτα όλα. Οι κεφτέδες (στούκας και μάλλον είχαν πιο πολύ σκόρδο παρά κιμά) ήταν μαζί μου... ως την άλλη μέρα του πρωί (καταλαβαίνετε). Δεν είμαι σίγουρη αν όσες μέρες έμεινα στο Σαν Φρανσίσκο, τους χώνεψα. Η σάλτσα εκατό τοις εκατό ετοιματζίδικη. Υπάρχει εδώ στις ΗΠΑ η απόλυτη τεμπελοκονσέρβα με μακαρόνια που λέγεται  "chef Boyardee" . Αυτή μου θύμισε το ριγκατόνι μου. Και σκέφτομαι. Τόσα λεφτά ρίξανε εκεί μέσα, η τοποθεσία είναι μαγική, οι βεράντες βλέπουν σε ηλιόλουστους αμπελώνες. Ξυλόφουρνους έχουν, κήπο με φρέσκα βότανα και λαχανικά έχουν. Δεν μπορούσαν να προσέξουν λίγο την ιστορία με το φαγητό; Πώς θα αναδείξουν τα κρασιά τους; Λένε ότι η πελατεία σου σε καθοδηγεί στην εξέλιξη της επιχείρησης. Εγώ λέω ότι άνοιξε μια επιχείρηση που ενώ έχει τις καλύτερες προδιαγραφές (χρήματα) για να γίνει η καλύτερη και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το κέρδος.

Συνεχίζοντας τη βόλτα στη  Sonoma Valley εκείνο το απόγευμα στάθηκα λίγο στο ομώνυμο χωριό,  Sonoma.   Έδυε ο ήλιος και περπατώντας ανάμεσα στα σοκάκια ανακάλυψα μικρά εστιατόρια που είχαν αναρτήσει εκπληκτικά υποσχόμενα μενού.  Ήταν όμως ήδη αργά. Οι τελευταίοι θαμώνες έδειχναν να απολαμβάνουν το φαγητό αλ φρέσκο. Τα κεφτεδάκια μου και εγώ... απομακρυνθήκαμε επαναλαμβάνοντας για μια ακόμα φορά: «Όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα και μικρό καλάθι».

Για περισσότερες πληροφορίες:  www.franciscoppolawinery.com