Οινοθεραπεία με τον Dr Maury

29 Απριλίου 2015
Ντίνος Στεργίδης
Μήπως τυγχάνει να είσαστε οινόφιλος και να μην αισθάνεστε καλά; Κανένας λόγος ανησυχίας. Την απάντηση έχει έτοιμη για σας ο εκ Γαλλίας δόκτορας, Ε.Α. Μορί.

Ήταν για πολλά χρόνια ένα καλτ βιβλίο που οι οινόφιλοι αντάλλασσαν μεταξύ τους ευλαβικά ενώ άλλοι το αγόραζαν στην πρώτη του έκδοση σε εξωφρενικές τιμές στα εξειδικευμένα βιβλιοπωλεία. Πρόκειται για το διασκεδαστικό όσο και εντελώς προκλητικό για τα ήθη του σήμερα «Γιατρευτείτε με το κρασί» («Soignez-vous par le vin») του Dr Emmerik Maury. Κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1974 με συνεχείς επανεκδόσεις μέχρι το 1980 όταν εξαφανίζεται. Εξαντλημένο στα βιβλιοπωλεία αλλά και πολυσυζητημένο στους συλλεκτικούς κύκλους, προκαλεί το ενδιαφέρον του εκδοτικού οίκου NiL, ο οποίος προς μεγάλη του έκπληξη διαπιστώνει πως είναι αδύνατον να βρεί τον πολυγραφότατο συγγραφέα, ούτε τους απογόνους του. Επανεκδίδει το βιβλίο το 2011 χωρίς να έχει αγοράσει τα δικαιώματα και στην τελευταία σελίδα του προσκαλεί τους «έχοντας δικαιώματα» να εμφανιστούν στα γραφεία του για να τους κεράσουν ένα ποτήρι… νερό. Σκέτο μυστήριο αυτός ο δόκτορας Μορί ο οποίος έχει στο ενεργητικό του και δεκάδες βιβλία για την ομοιοπαθητική και άλλες μορφές εναλλακτικής θεραπείας.

Το σύγγραμμα που ανέσυρε από τα μπουντρούμια της ιστορίας ο εκδοτικός οίκος NiL είναι, ούτε λίγο ούτε πολύ, ένας ύμνος στο κρασί απ’ αυτούς που δεν διαβάζουμε πια. Είμαστε στα τέλη της δεκαετίας του ’60/αρχές ’70 και το κρασί είναι ακόμα βασιλιάς. Στα γαλλικά σπίτια καταναλώνουν δεκάδες, ενίοτε και εκατοντάδες, λίτρα απλών «επιτραπέζιων οίνων», όλοι οι γιατροί είναι υπέρ του κρασιού, οι έγκυες γυναίκες πίνουν και καπνίζουν ανενόχλητα, το κρασί «La Villageoise» της νοτίου Γαλλίας είναι Νο1 μάρκα στον κόσμο. Ο Zακ Ανκετίλ κερδίζει τους ποδηλατικούς γύρους της Γαλλίας και είναι μέγας οινοπότης.

Όταν, λοιπόν, ο δρ Εμερίκ Μορί λέει στο βιβλίο του πως «το κρασί είναι ένα ποτό ευγενές, ένα πλήρες γεύμα και ένα φάρμακο μεγάλης ανεκτικότητας», λέει κάτι που για τον περισσότερο κόσμο είναι αυτονόητο. Το κρασί («που τόσο άδικα έχει αφήσει τον εαυτό του να συμπεριληφθεί στην κατηγορία των αλκοολούχων ποτών») πρέπει να θεωρείται «θεραπευτικό ανοσοενισχυτικό ποτό» γιατί είναι πλούσιο σε βιταμίνες, οργανικά άλατα και ιχνοστοιχεία.

Έτσι σύμφωνα με τον αξιαγάπητο δρ Μορί, το κρασί μπορεί να γιατρέψει ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Για να μας το αποδείξει δημοσιεύει στο βιβλίο του ολόκληρες λίστες με τις πιο διαδεδομένες ασθένειες και τα αντίστοιχα κρασιά που τις θεραπεύουν. Έχετε πόνους στις αρθρώσεις; Ο καλός γιατρός συνιστά να πίνετε ροζέ από την Προβηγκία. Πέτρες στα νεφρά; Σιγά τ’ αυγά! Με λίγα ποτηράκια Πουγί Φουισέ θα γίνετε περδίκι. Σας έπιασε διάρροια; Για πιείτε ένα ποτηράκι Μαντιράν, να δείτε πως θα σας περάσει. Η κρίση σας έφερε νευρικό κλονισμό; Στραφείτε στο Σαμπλί! Γρίππη; Σαμπάνια (μόνο brut). Έχετε έφεση στις καρδιακές προσβολές; Καλά θα κάνετε να έχετε μερικά παλαιωμένα Μπορντό στην κάβα σας για να σας προστατεύουν. Εμμηνόπαυση; Απογειωθείτε με Καόρ ή Πεσαρμάν! Φυματίωση; Μεντόκ (και για διαβήτη, όχι παίζουμε). Υψηλή χοληστερίνη; Αλσατία. Υπόταση; Μπανιούλς. Και ούτω καθεξής. Όπως έγραψε ένας γάλλος βιβλιοκριτικός, «με τον κ. Μορί, γεννιέται μέσα σου η ελπίδα να αρρωστήσεις».

Το 1/3 του βιβλίου ασχολείται με την «ανατομία» του κρασιού (είπαμε, ο συγγραφέας είναι γιατρός) και τα υπόλοιπα 2/3 με τις λεπτομερείς προτάσεις του τις οποίες, εάν ήμουν ο εκδότης του βιβλίου, θα ονόμαζα «Αρμονία στην Ίαση». Κάθε πάθηση παρουσιάζεται συνοπτικά μέσα από τον φακό του σύγχρονου τρόπου ζωής (του πριν από 45 χρόνια σύγχρονου τρόπου ζωής!) και στη συνέχεια προτείνεται ένα ή και περισσότερα συγκεκριμένα κρασιά και οι λόγοι αυτής της επιλογής. Όλα είναι πολύ επιστημονικά!

Ας πάρουμε για παράδειγμα την περίπτωση της αρτηριοσκλήρωσης, η οποία «αν και αποτελεί διάθεση του πολιτισμένου κόσμου δεν θα πρέπει να μας εμποδίζει αυτομάτως να καταναλώνουμε, σε δόσεις βέβαια λογικές και για το καλό μας, ένα κρασί σωστά επιλεγμένο». Και για την περίπτωση της αρτηριοσκλήρωσης, ο δρ Μορί προτείνει είτε Μισκαντέ είτε Ροζέ της Προβηγκίας, γιατί αφενός μεν τα Μισκαντέ προέρχονται από αμπέλια που μεγαλώνουν σε εδάφη φτωχά και απασβεστωμένα, τα δε ροζέ της Προβηγκίας είναι ταυτόχρονα διουρητικά και αποτοξινωτικά. Τι άλλο θέλετε, αλήθεια, για να πειστείτε;

Ένας είναι ο μεγάλος εχθρός του συγγραφέα: το νερό. Αυτό πραγματικά το αντιπαθεί βαθύτατα γιατί περιέχει ένα σωρό ουσίες η μία πιο ειδεχθής και επικίνδυνη από την άλλη. Καλύτερα, λέει ο γιατρός, να αποφεύγεται προς όφελος του «εμφιαλωμένου ήλιου». Λογική συνέπεια, στο στόχαστρο του μοναδικού αυτού υπέρμαχου των δώρων του Διονύσου βρίσκονται και οι νεροφίδες: «Τα δύο λάθη που κάνουν οι θιασώτες του νερού είναι να ταυτίζουν το οινόπνευμα που είναι αδρανής ύλη με το κρασί που είναι ζωντανός οργανισμός, και να θεωρούν αλκοολικό τον έντιμο γευσιγνώστη του χυμού της κληματαριάς».

Δώστε μας ελληνική μετάφραση εδώ και τώρα!

Σχόλια Χρηστών

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση