«Ξυπνάω ανάλογα με τις δουλειές. Δεν υπάρχει πρόγραμμα. Μπορεί να ξυπνήσω στις 7.30, μπορεί και στη μία. Το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να φτιάξω έναν περιποιημένο ελληνικό καφέ στο γκαζάκι. Τον θεωρώ ιεροτελεστία. Και βέβαια τρώω και κάτι μαζί. Επειδή μου αρέσει πολύ το μέλι , συνήθως τρώω μία φέτα ψωμί με μέλι και αν δεν προλάβω τρώω δύο κουταλιές σκέτες και φεύγω. Τρώω απίστευτες ποσότητες! Έχω ακόμα ένα που παράγγειλα από τον κύριο Γιώργο, στην Ανάφη.
Όταν βρίσκομαι έξω και δεν προλαβαίνω να φάω πρωινό θα πιω τον καφέ μου με ένα κρουασάν είτε στο Nice n` Easy στο Κολωνάκι είτε στο Papagallino που είναι πολύ κοντά στο σπίτι μου. Εκεί τα ξέρω τα παιδιά, τα παίρνω τηλέφωνο και μου ετοιμάζουν τον καφέ να περάσω να τον πάρω.
Μεσημεριανό τρώω αναλόγως που θα με βρει το μεσημέρι. Υπάρχουν και μέρες που ξεχνιέμαι εντελώς και δεν τρώω. Άλλες πάλι που μπορεί να έχουμε catering με κρύο φαγητό στο θέατρο. Πάντως η σταθερή μου γωνιά για μεσημεριανό είναι το Altamira. Είναι σαν να τρώω σπίτι μου. Μου αρέσει η Quesadilla με γκουακαμόλε και τυρί τριμμένο και δίπλα ψητά λαχανικά ή και αβοκάντο σκέτο που μου αρέσει πολύ, με το λεμονάκι του ή το πιπεράκι του. Επίσης στο Nice n` Easy μου αρέσει να τρώω τα σπαγγέτι με θαλασσινά ή κάτι καταπληκτικά cheeseburgers με βουβαλίσιο κρέας.
Στα εστιατόρια εκτιμώ γενικά το ζεστό κλίμα, την εξυπηρέτηση, τη φιλική διάθεση και να εκτιμάται ότι ο πελάτης θα αφήσει εκεί τα χρήματά του. Αντίθετα με εκνευρίζουν τα εστιατόρια που πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες, όπως ας πούμε τεράστια πιάτα με μια κουταλιά φαγητό και παρολ` αυτά πολύ ακριβά!
Η αλήθεια είναι ότι ιδιαίτερα το Altamira με έχει βολέψει στο φαγητό, όμως μ` αρέσει και μαγειρεύω. Θα σας πω μια συνταγή που έχει ιστορία μακριά και με πολλούς πειραματισμούς, αλλά τελικά την λατρεύουν τα παιδιά μου. Όταν ήμουν παιδί ο αδελφός της μητέρας μου ζούσε στην Γερμανία όταν ερχόταν στην Ελλάδα μας μαγείρευε. Μια φορά λοιπόν μας έφτιαξε ένα κρέας με άσπρη σάλτσα. Έπαθα πλάκα. Τότε που μας την έφτιαξε εμείς δεν ξέραμε πολύ την άσπρη σάλτσα και μας έκανε εντύπωση. Δεν έπαιζαν πολύ τότε τα φαγητά με κρέμα γάλακτος. Οπότε αυτό το φαγητό εμένα μου έμεινε. Έτσι λοιπόν ένα από τα πρώτα φαγητά που ήθελα να μάθω και προσπαθούσα να φτιάξω ήταν ένα κρέας με άσπρη σάλτσα. Με τον καιρό την εμπλούτιζα. Το έκανα με κοτόπουλο μαζί με κρέμα γάλακτος. Αφού το αλατοπιπερώσω σε λίγο λάδι το ψήνω με κρέμα γάλακτος. Αυτή ήταν η βάση αλλά κάτι μου έλειπα, πρόσθεσα σόγια σος, μουστάρδα, κρεμμυδάκια στην αρχή στο τσιγάρισμα, μετά κατάλαβα ότι χρειάζεται και λίγο σκορδάκι, οπότε άρχισα να το φτιάχνω έτσι.
Μια μέρα κατά τύχη επειδή δεν έπηζε η σάλτσα έψαχνα να βρω με τι θα πήξει. Έτσι άρχισα να προσθέτω 3 διαφορετικά τυριά μέσα. Και αυτό ήταν! Τέλος πάντως αυτή η συνταγή έχει περάσει από πολλά στάδια που έχει να τη λατρεύουν τα παιδιά μου. Η τελική της μορφή είναι ως εξής: Το κρεατάκι μας, με τα κρεμμυδάκια και το σκορδάκι, μετά προσθέτω κρέμα γάλακτος και πολύ λίγη σόγια σος, και βάζω λίγο ένταμ ή τσένταρ και αρχίζει και πήζει η κρέμα. Όλο αυτό το ραντίζω από πάνω με λίγο άνιθο και είναι έτοιμο. Δοκιμάστε το και θα με θυμηθείτε.
Μου αρέσει να ψωνίζω στο σούπερ μάρκετ. Τόσο που το ... καλάθι γίνεται καρότσι και η λίστα... εξαφανίζεται από μπροστά μου, όταν βρίσκομαι στον διάδρομο με τις σοκολάτες. Είμαι γενικά του γλυκού. Μπορώ να ψωνίσω σοκολάτες, στην πορεία να αποφασίσω να φτιάξω ένα κέικ και να πάρω τα υλικά. Στην πορεία να προσθέσω κάποιο κρασί, αναψυκτικό, γιαουρτάκια για τα παιδιά και για μένα. Γενικά και όπως θα καταλάβατε, προσθέτω και εκτός λίστας απλά βλέποντας τα ράφια. Συνήθως θα με βρείτε στον Βασιλόπουλο, αλλά αγαπάω και τον Σκλαβενίτη λόγω παιδικών αναμνήσεων. Βέβαια μπορώ να πηγαίνω και στην Αγροτική Γωνιά για κάποια φρέσκα προϊόντα, φρούτα και λαχανικά.
Για το ψυγείο μου βέβαια το καλύτερο το έχει πει ένας φίλος που με –αλλά και το- χαρακτηρίζει απόλυτα. Μου είπε λοιπόν «από το ψυγείο του Λαγούτη καταλαβαίνω πότε έχει λεφτά και πότε δεν έχει». Και είναι ακριβώς έτσι. Το ψυγείο μου συμβαδίζει με τις οικονομικές περιόδους που περνάω. Όταν δεν έχω χρήματα το ψυγείο μου έχει τα εντελώς απαραίτητα του εργένη. Γιαουρτάκια, αναψυκτικά, κρασί, μπύρες, κανένα βούτυρο. Αυτά τα λίγα, για μένα και τα παιδιά. Όταν έχω χρήματα θα βρει κανείς φρούτα, γλυκά, τυριά όπως φέτα Κεφαλλονιάς μαλακή που τη βάζω στην χωριάτικη, ροκφόρ, γκοργκοντζόλα, μπρι και πολλά πολλά άλλα. Γιατί για μένα το καλύτερο σκηνικό στο σπίτι είναι μια ωραία ποικιλία τυριών με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί. Τα τελευταία χρόνια παίρνω με απίστευτη εμμονή το κόκκινο Παράγκα του Κυρ- Γιάννη. Από λευκά παλιότερα που μου άρεσαν, προτιμούσα το Ασπρολίθι του οινοποιείου Οινοφόρος του Άγγελου Ρούβαλη.
Βέβαια αυτά είναι για να φτιάξεις ατμόσφαιρα. Αν θέλω να φάω κανονικό φαγητό θα κατευθυνθώ στα παραδοσιακά μαμαδίστικα φαγητά. Να` ναι καλά η μαμά μου που μαγειρεύει πάρα πολύ ωραία, μουσακά, παπουτσάκια, κοκκινιστά! Τα κάνει όλα τέλεια και τα λατρεύω από παιδί. Αυτό που μου έχει μείνει επίσης από παιδί είναι ένα ταξίδι μας με την οικογένεια στην Έδεσα. Ήμουν 5-6 χρονών και μέχρι σήμερα θυμάμαι το εστιατόριο Κουλακιώτης, όπου έφαγα για πρώτη φορά πάπρικα που εκεί την έχουν σαν ντιπ. Έτσι θυμάμαι ότι βρέθηκα να τρώω ψωμί με πάπρικα. Δεν το ξεχνάω ποτέ, γιατί θυμάμαι ότι είχα πάθει πλάκα, με τη γεύση, το τοπία, τα πάντα.
Αγαπώ βέβαια και τις εξωτικές κουζίνες το σούσι, μπορώ να τρώω κάθε μέρα σούσι. Παλιά μου άρεσε το Sushi Bar. Tώρα περνάω από το Furin Kazan και παίρνω πακέτο το αγαπημένο μου sushi. Αφού σας λέω για τις εξωτικές κουζίνες θυμήθηκα που έχω φάει το καλύτερο Ταϊλανδέζικο. Στο Βερολίνο, στον Monsieur Wong. Κάθε μέρα έχει μόνον 5 πιάτα και διαλέγεις. Τέλειο στιλ εστιατορίου, τέλειο φαγητό! Εκεί λοιπόν έφαγα τις πιο ωραίες σούπες τις ζωής μου. Βέβαια έχω φάει και... μια υπέροχη ευρωπαϊκή σούπα Στη Βουδαπέστη, μου έφεραν μια καταπληκτική χορτόσουπα μέσα στην κόρα μιας φρατζόλας ψωμί. Είναι ουγγαρέζικη συνταγή. Έτρωγες τη σούπα και μετά το ψωμί το ποτισμένο με τη σούπα. Υπέροχο! Στην Πράγα επίσης έφαγα εξαιρετικά μαγειρεμένα σαλιγκάρια στο εστιατόριο U Modre Kachnicky και στο Παρίσι σε ένα εστιατόριο που μπήκαμε κατά τύχη ένα βράδυ, έφαγα τα ωραιότερα συκωτάκια πουλιών!
Μου αρέσει να δοκιμάζω καινούρια πράγματα. Ας πούμε δεν έχω δοκιμάσει ακόμα βατραχοπόδαρα... Ε, την τελευταία μέρα πάνω στην γη θα ήθελα να φάω βατραχοπόδαρα, πάνω σε ένα ποταμόπλοιο μαζί με τα παιδιά μου διασχίζοντας τον Σηκουάνα στο Παρίσι. Ελπίζω βέβαια να μπορέσω να πραγματοποιήσω αυτήν μου την επιθυμία πολύ πριν το τέλος του κόσμου».
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση