Ο ήλιος ήταν κρυμμένος πάνω από το Clos Stegasta, ενώ ο αέρας λυσσομανούσε σπάζοντας κάθε κλαρί που δεν είχε προλάβει να δεθεί σφικτά πάνω στον πάσαλο που “συνοδεύει” το κάθε κλίμα σε αυτήν την ιδιότυπη κυπελλοειδή διαμόρφωση του αμπελώνα. Αν και Ιούλιος η θερμοκρασία απαιτούσε φθινοπωρινό ντύσιμο, ενώ οι γρανιτικοί μονόλιθοι που ήταν διασπαρμένοι ανάμεσα στα αμπέλια ενίσχυαν το απόκοσμο του τοπίου.
Αυτή η …σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού φαίνεται ότι γοήτευσε τον Αλέξανδρο Αβατάγγελο όταν προ 20ετίας επισκέφτηκε τον μοναδικό τόπο που βρίσκεται σκαρφαλωμένος στα 500 μέτρα, στο κέντρο σχεδόν της Τήνου. Το επόμενο θύμα της άγριας ομορφιάς του ήταν ο head Sommelier του ομίλου Ducasse Gerard Morgeon και έτσι το όραμα του Τ-Οίνος έλαβε σάρκα και οστά με την φύτευση του Clos Stegasta και την παραγωγή ultra premium κρασιών κυρίως από Ασύρτικο και Μαυροτράγανο.
Οι λιλιπούτειες ποσότητες και η εμπλοκή ενός ανθρώπου που είναι υπεύθυνος για τις λίστες εστιατορίων που έχουν συνολικά βραβευτεί με 21 αστέρια Michelin εκτόξευσαν τις τιμές και δημιούργησαν ένα μύθο “Άγιου Δισκοπότηρου” γύρω από τα κρασιά του Τ- Οίνος. Παρόλα αυτά κατά την πρώτη φάση του εγχειρήματος κανένα τους δεν μου φάνταζε ιδιαίτερα πειστικό ή αντάξιο της φήμης τους.
Όλα άλλαξαν το 2017, όταν η μεταφυσική ενέργεια κυρίευσε και έναν άλλο ανυποψίαστο …περαστικό. Ο παγκοσμίου φήμης σύμβουλος Stephane Derenoncourt κλήθηκε εκεί για να προσφέρει τις υπηρεσίες του, όμως υπέκυψε και αυτός στο πνεύμα του Φαλατάδος. Απόδειξη το γεγονός ότι από τα 120 οινοποιεία με τα οποία έχει συνεργαστεί ανά τον κόσμο – ανάμεσά τους μύθοι όπως το Domaine de Chevalier, το Clos Fourtet, το Canon la Gaffeliere, το Smith Haut Lafite και το Rubicon-το Τ-Oinos είναι το μόνο στο οποίο αποφάσισε να συμμετέχει και επενδυτικά!
Δεν ξέρω αν η ενηλικίωση του αμπελώνα ή οι οινοποιητικές του αρετές ευθύνονται για την μεταμόρφωση των κρασιών του Τ- Οίνος, όμως σήμερα η συλλογή του οινοποιείου είναι από τις συναρπαστικότερες της χώρας. Σε κάθε περίπτωση πάντως τα εύσημα πρέπει να αποδοθούν σε όλη την ομάδα που μεταξύ άλλων περιλαμβάνει 7 άτομα πλήρους απασχόλησης για την καλλιέργεια των συνολικά 130 στρεμμάτων!
Ουβερτούρα για την μαγευτική συμφωνία των 5 μερών αποτελεί το Mavrose 2021 (8/10), ένα πυκνό blend Αυγουστιάτη, Μαυροτράγανου και Μαλαγουζιάς που συνδυάζει λευκόσαρκο χαρακτήρα, πιπεράτη εκφραστικότητα και καλοδομημένη αυστηρότητα σε ένα σύνολο που θα φθάσει στην κορύφωσή του το 2024.
Το εμβληματικό Clos Stegasta Asyrtiko 2021 (8,5/10) δεν είναι ακόμα ιδιαίτερα έντονο αρωματικά, όμως το ανθώδες μπουκέτο, η συνύπαρξη κρεμώδους ζεστασιάς και χειρουργικής καθαρότητας καθώς και η μακριά λεμονάτη επίγευση το καθιστούν ξεχωριστό. Ένα υπέρπυκνο, μεταξένιο Ασύρτικο που αν ήμουν πλούσιος θα μπορούσε να φέρει το διαλογισμό στην καθημερινότητά μου!
Το Clos Stegasta Asyrtiko Rare 2020 (9/10) των 120€ και των 1000 φιαλών θέτει ακόμα υψηλότερα τον πήχη της συμπύκνωσης, του όγκου και της διάρκειας. Το ίδιο όμως πράττει αυτό το ζυμωμένο σε βαρέλι και αμφορέα αριστούργημα και στον τομέα της πολυπλοκότητας, αφού καταφέρνει να ανασύρει ακόμα μεγαλύτερη ορυκτότητα μπαρουτιού και να την βάλει πλάι σε όμορφο βαρέλι.
Το Clos Stegasta Mavrotragano 2019 (8,5/10) έχει αποτάξει τον show off χαρακτήρα παλαιότερων εσοδειών προς όφελος της ουσίας. Και η ουσία εδώ γράφεται με πυκνό βύσσινο και λουλούδια, πιπεράτη ντελικατέτσα, τανική δομή και υφάλμυρο μάκρος που εγγυώνται δυναμικό 10ετίας.
Αν είχα επισκεφτεί πριν από την γευσιγνωσία το εκπληκτικό αμπελοτόπι με τις 27 πεζούλες στον Ράσωνα (φωτό κάτω) ίσως να είχα βάλει ακόμα μεγαλύτερη βαθμολογία στο Clos Stegasta Mavrotragano Rare 2019 (9/10), ένα ύψιστο ερυθρό που προέρχεται από εκεί και το οποίο κόβει την ανάσα με την σχεδόν στερεά μορφή που έχουν τα αρώματα ιβίσκου, πίσσας και μαύρου φρούτου. Όμως παρόλη την τρομακτικά πληθωρική του παρουσία το Rare παραμένει βελούδινο, αέρινο και πικάντικα αλμυρό. Όσοι με παρακολουθούν θα έχουν παρατηρήσει ότι σχεδόν πάντα οι ναυαρχίδες των οινοποιείων δεν με εντυπωσιάζουν όσο οι αμέσως “κατώτερες” ετικέτες. Όμως αυτό το “σχεδόν” προστέθηκε επειδή υπάρχουν κρασιά σαν το Rare…
Η εσωστρέφεια, οι υψηλότατες τιμές και η niche κατεύθυνση του οινοποιείου από την Τήνο το καθιστούν εύκολο στόχο για κριτική, μια κριτική μάλιστα που γίνεται εντονότερη λόγω του γεγονότος ότι ελάχιστοι Έλληνες είναι σε θέση να φέρουν την δουλειά του στα ποτήρια τους. Δεν θα εξαιρέσω τον εαυτό μου από τα παραπάνω, όμως η μετά από χρόνια επαφή μου με τα κρασιά του Τ- Οίνος με έφερε ενώπιον ενός φιλόδοξου πλην απόλυτα μελετημένου εγχειρήματος που θα έπρεπε να αποτελεί παράδειγμα στο εσωτερικό και λόγο για εθνική υπερηφάνεια στο εξωτερικό. Γιατί τα κρασιά του Τ- Οίνος δεν είναι μόνο ηδονιστικά αλλά και γεμάτα με ζεστασιά και φως, που επιτρέπουν σε κάθε οινόφιλο να θαυμάσει την σκοτεινή πλευρά του Τηνιακού φεγγαριού!
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση