Το ραντεβού πρωινό αυτή την φορά, στην πλατεία Μοναστηρακίου. Δυστυχώς έστησα τους υπόλοιπους και την πρώτη διαγωνιζόμενη στην προσπάθειά μου να ολοκληρώσω το «ημερολόγιο» της 2ης μέρας. Πρώτος μας σταθμός το 360 degrees. Ανεβαίνουμε στο μπαρ με την πανοραμική θέα στην πλατεία και την πόλη και μας υποδέχεται η γοητευτική Gisele Mac Kenzie, κατά κόσμο Δήμητρα Αντωνοπούλου, ντυμένη με ένα υπέροχο φόρεμα που μας ταξίδεψε στην εποχή της… αστικής πολυτέλειας, μαζί με τα όμορφα σκεύη της και την όλο νάζι παρουσίασή της. Μας ετοιμάζει ένα δροσερό και μυρωδάτο Jardins des Fleurs με Don Julio Anejo, σιρόπι αγαύης αρωματισμένο με λεβάντα, χυμό πορτοκάλι και λάιμ και αφρό Grand Marnier με Elderflower. Μαζί του σερβίρει home-made μικρά cupcakes…μπορεί να μην πολυταίριαζαν με το ξινούτσικο κοκτέιλ, αλλά η μέρα ξεκίνησε όμορφα! Ανεβαίνουμε έναν ακόμη όροφο, πάντα στο 360 και συναντάμε τον Άγγελο Κιάμο. Πιο λιτός, αλλά σίγουρος και άνετος μας ετοιμάζει το Braveheart, μια παραλλαγή του στο κλασικό Whisky Sour με συνδυασμό Cardhu και Talisker, Cognac αρωματισμένο με αχλάδι και μήλο, σιρόπι αγουρίδας και ασπράδι αβγού. Ένα καλοζυγισμένο κοκτέιλ, όσο ξινό και γλυκό πρέπει, με ωραία ισορροπία ανάμεσα στο φρούτο, τον καπνό του Talisker και την βοτανικότητα. Το συνδύασε εξαιρετικά με ένα πούρο petit corona της Romeo y Julieta, όχι το καλύτερο πούρο, αλλά επρόκειτο για έναν αληθινά σοφό συνδυασμό.
Λίγα μέτρα παραπέρα θα συναντήσουμε τους δύο επόμενους διαγωνιζόμενους. Ανεβαίνουμε το A for Athens με την υπέροχη θέα. Σε ένα κατάμεστο μαγαζί μας υποδέχεται ο Παναγιώτης Θεοφάνους για να μας προτείνει το Tender Love. Αντλεί την έμπνευσή του από το κλασικό El Presidente (αν και δεν κρατά κανένα στοιχείο του). Η βάση του είναι η Don Julio Anejo που την συνδυάζει ευφυώς με μια εξαιρετική Tentura, την Root, infused με πορτοκάλι, συμπληρώνει Grand Marnier και Angostura bitters. Το αποτέλεσμα είναι ένα ακόμη πολύ καλό κοκτέιλ. Δυνατό, σχεδόν μάτσο, πληθωρικό, πιπεράτο με ωραία αίσθηση πορτοκαλιού να το ελαφραίνει. Το συνδυάζει εκπληκτικά με ένα κέικ καρότο-πορτοκάλι-κανέλα-γαρύφαλλο, που η γιαγιά του θα μπορούσε να έχει δημιουργήσει ειδικά για αυτό το κοκτέιλ! Ακολουθεί ένας …φιλοξενούμενος bartender. Ο Άγγελος Διρχαλίδης (φωτογραφία) από το μυκονιάτικο Interni μας υποδέχεται ως αληθινός gentleman και μας βάζει στο κλίμα της εποχής με την ιστορία του και το κοκτέιλ του Cher bien aime. Ένα γυναικείο κοκτέιλ θα τολμούσα να πω… άλλωστε για μια γυναίκα δημιουργήθηκε σύμφωνα με την ιστορία. Ένα ιδιαίτερα κομψό και άψογα ζυγισμένο κοκτέιλ με βάση το Grand Marnier, που συμπληρώνεται με τζιν infused με κάρδαμο, βερμούτ, σιρόπι βανίλια, bitters και έναν έξοχο αφρό με κεράσι, apricot brandy και λεμόνι.
Αλλαγή κλίματος και μέρους. Κατηφορίζουμε την Ερμού, περνάμε μέσα από την πλατεία Αβησσυνίας και βγαίνουμε στο Kuzina. Εκεί μας υποδέχεται ο Σταύρος Λαμπριανίδης (με περγαμηνές στον καφέ μεταξύ άλλων) με μια πολύ τολμηρή ιδέα. Με ένα εργαλείο που χρησιμοποιείται στον καφέ κυρίως, κάνει ουσιαστικά μια μίνι επαναπόσταξη του Talisker και το αρωματίζει μπροστά μας με αχιβάδες και κρίταμο (!!), προσθέται λίγη γλυκιά πάπρικα και έναν αφρό από ντοματάκια Σαντορίνης. Το The White Bloody Tali είναι έτοιμο! Είναι μια ιδέα τολμηρή που εύκολα θα μπορούσε να καταλήξει σε καταστροφή… κι όμως το αποτέλεσμα είναι πραγματικά εξαιρετικό, με όλα τα αρώματα να εκφράζονται διακριτικά και φίνα. Μια από εκείνες τις σπανιότατες περιπτώσεις όπου κάτι που ακούγεται ακραίο και φευγάτο σου φαίνεται τόσο απολαυστικά «φυσιολογικό» μόλις το δοκιμάσεις!
Επόμενος σταθμός το εμβληματικό Tailor Made, στην πλατεία Αγίας Ειρήνης. Ατμοσφαιρικό, πολύβουο με μεγάλη μπάρα και ίσως τον καλύτερο καφέ της πόλης! Εκεί, μας περιμένει ένας εκπρόσωπος της σχολής Barphilosophy, ο Teo Σπυρόπουλος. Κομψότατος, με θεατρικές –ίσως και μια στάλα υπερβολικές- κινήσεις που μας βάζουν όμως κατευθείαν στο κλίμα της αστικής πολυτέλειας ετοιμάζει μια εμπειρία. Αρωματίζει τον χώρο του και τα αρώματα των μπαχαρικών που έρχονται στην μύτη μας έχουν στόχο να συμπληρώσουν τον πιο φρουτώδη χαρακτήρα του κοκτέιλ του Don Rouge Matador και να αναδείξουν τον πικάντικο χαρακτήρα της Don Julio Reposado. Μαζί με την τεκίλα, Grand Marnier, χυμός λάιμ, χυμός ανανά, σιρόπι αγαύης, αφρός ιβίσκου και ένα ελαφρά καπνισμένο ποτήρι συνθέτουν ένα δροσιστικό, σύνθετο και άψογα ζυγισμένο κοκτέιλ.
Η μέρα πλησιάζει στο τέλος της και φτάνουμε στον προτελευταίο μας σταθμό, το tequila-bar Dos Agaves και έναν από τους περσινούς φιναλίστ, τον ασυγκράτητο Γιώργο Μπάγκο. Πριν προχωρήσω θέλω να σταθώ λίγο στην συγκεκριμένη περίπτωση καθώς προς στιγμή σκέφτηκα να γράψω ένα ξεχωριστό άρθρο για αυτό που ζήσαμε εδώ. Ο τίτλος του θα ήταν: «Ο Γιώργος Μπάγκος και το αβγό του Κολόμβου».
Κάνοντας αυτή την δουλειά τόσα χρόνια, έχει κανείς μερικές φορές την τύχη να δοκιμάσει κάτι που έχει την στόφα του κλασικού, κάτι που μπορεί να προχωρήσει τον τομέα του ένα βηματάκι παραπέρα. Αυτό ακριβώς συνέβη χθες στο Dos Agaves! Και όπως όλες οι μεγάλες ιδέες, έτσι και αυτή ήταν τόσο απλή που σε κάνει να αναρωτιέσαι πως δεν το σκέφτηκε κανείς νωρίτερα… εξ ου και το «αβγό του Κολόμβου». Οι bartenders χρόνια τώρα προβληματίζονται με τη χρήση του αβγού σε διάφορα flips και άλλα κοκτέιλ, το ίδιο προβληματίζονται και οι ζαχαροπλάστες. Βλέπετε σε όλους μας αρέσει η κρεμμώδης, βελούδινη υφή που δίνει το αβγό σε ένα ποτό …ή και σε ένα σουφλέ αλλά δεν έχω συναντήσει ακόμη κάποιον που να του αρέσει η αβγουλίλα είτε στο ποτό του είτε στο γλυκό του! Όλοι λοιπόν προσπαθούν να την ξεπεράσουν ή καλύτερα να την συγκαλύψουν. Ο Γιώργος Μπάγκος λοιπόν διάβασε πολύ, ασχολήθηκε, πειραματίστηκε, έμαθε το ήδη γνωστό πως δηλαδή ο φλοιός του αβγού είναι διαπερατός στα αρώματα (θυμηθείτε ότι οι Ιταλοί φυλάνε τις τρούφες τους σε βάζα με αβγά ώστε να κάνουν μετά καταπληκτικές, τρουφάτες ομελέτες) και είχε ΤΗΝ ιδέα. Διαλέγει τα πιο φρέσκα αβγά και τα αποθηκεύει σε βάζα με φλούδες περγαμόντο! Αποτέλεσμα; Η αβγουλίλα πάει περίπατο και δίνει την θέση της σε φίνα αρώματα εσπεριδοειδών! Κατόπιν αυτού, για έναν κορυφαίο bartender όπως είναι ο Γιώργος Μπάγκος ήταν παιχνιδάκι να μας στείλει αδιάβαστους με το απόλυτο Matador Flip! Χτύπησε απαλά ένα τέτοιο αβγό, (με ένα μόνο παγάκι για να μην διασπάσει την υφή του) Don Julio Reposado, Lilltet Blanc και Grand Marnier σέρβιρε και απογέμισε το ποτήρι του με μια σόδα ή καλύτερα ένα έξοχο ανθρακούχο νερό που ετοίμασε ο ίδιος με Ζαγόρι και λίγο μπλε αλάτι Χαβάης και το κοκτέιλ του ήταν έτοιμο. Και ήταν απλά άψογο! Ένα υπέροχο κοκτέιλ με την στόφα του κλασικού, που αναδεικνύει στην εντέλεια την τεκίλα και έχει συγκλονιστικά βελούδινη υφή που την διασκεδάζει το παιχνίδισμα του ανθρακικού! Υποκλίνομαι!
Η τρίτη συναρπαστική μας ημέρα τελειώνει δίπλα, στο εναλλακτικό Six Dogs. Εκεί μας υποδέχονται οι δυο τελευταίοι διαγωνιζόμενοι της μέρας. Δυο νέα παιδιά, στα πρώτα τους βήματα στους διαγωνισμούς, ο Μάριος Ηλιόπουλος και ο Παναγιώτης Μπουρνάς. Ο πρώτος μας ετοιμάζει ένα κοκτέιλ με βάση την Ketel One. Μας μεταφέρει στα γερμανικά υποβρύχια που πιάνουν Ολλανδία και ονομάζει το κοκτέιλ του U 96. Ετοιμάζει ένα ανάλαφρο και δροσιστικό κοκτέιλ με Ketel One, χυμό από μανταρίνι και σαγκουίνι, κάρδαμο, κόκκινο πιπέρι, Elderflower, σιρόπι μελιού και bitters κάρδαμου. Ο Παναγιώτης Μπουρνάς, στην συνέχεια, εμπνέεται από το κλασικό Tequila Sunrise και τον θρυλικό Peter Sellers κάνοντας ένα «πέρα-δώθε» μεταξύ Παρισιού και Hollywood και ετοιμάζει το πολύ ευχάριστο Don’s Perfumato με Don Julio Anejo, Grand Marnier, χυμό πορτοκάλι, bitters κάρδαμου και εσπεριδοειδών μαζί με ένα δικό του σιρόπι μελιού με ρίζα αγγελικής και tonca.
Η μέρα τελειώνει. Την Κυριακή τελειώνουν και οι βόλτες μας στην Αθήνα, την Τετάρτη πετάμε για Θεσσαλονίκη και η αναζήτηση συνεχίζεται. Αν δεν έχετε διαβάσει εντυπώσεις από τις δύο πρώτες μέρες μπορείτε να το κάνετε εδώ για την 1η και εδώ για την 2η.
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση