Είχα ξεχάσει όμως ότι ήταν Τρίτη βράδυ και όπως συνέβαινε συχνά τις Τρίτες, ήταν οι αγαπημένες νύχτες του Χάουαρντ. Ο Χάουαρντ είχε μεγαλώσει στην Αμερική από Έλληνες γονείς και όταν ήρθε στην Ελλάδα, στα 21 του, τους είχε ήδη κληρονομήσει.
Αγαπούσε τη τζαζ, τα μπλουζ του Βορρά αλλά και μπάντες όπως οι Pink Floyd και κυρίως, μα κυρίως, τους U2. Και η Τρίτη ήταν ηχητικά επενδυμένη, ώστε να ανταποκρίνεται λίγο, ως πολύ ή περισσότερο στα ακούσματά του.
Το μεγαλύτερό του ελάττωμα ήταν ότι έπινε πολύ αλκοόλ. Και δεν έπινε απλά για όσο διάστημα ήταν εκεί. Αλλά κατέβαζε τις ουγκιές (1 oz = 1 ounce ~ 30 ml) των αποσταγμάτων με μοναδικό σκοπό το μεθύσι.
Έτσι, όταν τον είδα να παρκάρει το αυτοκίνητό του λίγο πιο πέρα από το bar, ήξερα ότι εκείνη η νύχτα δεν θα ήταν και τόσο εύκολη. Θα έπρεπε να κρατήσω τη θετική μου ενέργεια για τη “σωτηρία” του εαυτού μου.
Ο μπάσταρδος. Ήταν τόσο συμπαθής όσο ήταν νηφάλιος.
Η συνηθισμένη παραγγελία του ήταν το Moscow Μule, το κλασσικό κοκτέϊλ που φωνάζει για 60 ml βότκας, το χυμό μισού λάϊμ, 1-2 (προαιρετικά) dashes angostura bitters και ginger beer, το ανθρακούχο μη αλκοολούχο πικάντικα λεμονοπιπεράτο αναψυκτικό. Η ειρωνεία ήταν, ότι –ο Χάουαρντ, μου ζητούσε το κοκτέϊλ του ελαφρύ. Και συνήθως κατέληγε να πίνει πάνω από μισή ντουζίνα «ελαφριά» mules, χώρια τα σφηνάκια από το αγαπημένο του Maker’s Mark, το bourbon με το σφραγισμένο με κερί καπάκι.
Τα χρόνια πέρασαν και ο Χάουαρντ ακόμα πίνει πολύ, αν και δεν τον έχω ξαναδεί από τότε, ούτε και θα ήθελα. Ίσως, επειδή πλέον έχω….μουλαρώσει εγώ μαζί του, για όλες εκείνες τις βραδιές που δεν τηρούσε τα σοφά λόγια του Κέρουακ, του συγγραφέα του περίφημου μυθιστορήματος “Στο Δρόμο”…
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση