Angostura Legacy: το ακριβότερο ρούμι στον κόσμο!

Το Legacy της Angostura είναι ένα blend από τα επτά καλύτερα βαρέλια (από τα 80,000) όπου παλαιώνει το ρούμι Angostura στην πατρίδα του, το Trinidad της Καραϊβικής. Το νεαρότερο απόσταγμα που χρησιμοποιήθηκε είναι 17 ετών ώστε να «φρεσκάρει» λίγο το blend το οποίο αφήνουν να εννοηθεί ότι προέρχεται από πολύ γηραιότερα αποστάγματα. Το πολύτιμο ρούμι εμφιαλώνεται σε μια καράφα από κρύσταλλο και ασήμι που κατασκεύασαν ειδικά για αυτό οι Asprey of London που κάνουν κοσμήματα για τον Πρίγκηπα της Ουαλίας…από τον οποίο παρεμπιπτόντως το Trinidad γιόρτασε τα 50 χρόνια ανεξαρτησίας του (η επέτειος υπήρξε και αφορμή για την κυκλοφορία του Legacy)! Έχουν χιούμορ εκεί στο Trinidad!

Πέρα από όλα αυτά, είχαμε την ευκαιρία να το δοκιμάσουμε κιόλας! Θα σας πω ότι ήταν ένα συγκλονιστικό ρούμι με απίστευτη ένταση και πολυπλοκότητα, ειδικά στο στόμα όπου έμοιαζε να εκρήγνυται σε έναν καταιγισμό αρωμάτων και γεύσεων. Εξαιρετικό προϊόν λοιπόν, ιδιαίτερα φροντισμένο packaging, εντόνως συλλεκτικό…το ερώτημα είναι αξίζει €20,000;

Ναι, ξέρω τέτοιες εποχές το ερώτημα προφανώς δεν είναι αυτό. Ελπίζω όμως να μην περιμένετε από μένα, εδώ να σχολιάσω το προφανές. Θα προσποιηθώ λοιπόν ότι δεν είμαι στην Ελλάδα, είμαι κάπου σε μια σοβαρή αγορά, χωρίς κρίση και αναλύω ένα διεθνές προϊόν. Προφανώς η τιμή των €20,000 είναι κυρίως στοιχείο marketing, άλλωστε το Legacy λανσάρεται ως το «ακριβότερο ρούμι», ούτε το καλύτερο, ούτε το σπανιότερο, ούτε το παλαιότερο κλπ. Άρα η εξωφρενική αυτή τιμή του εξασφαλίζει την προσοχή όλων μας και ιδιαίτερα όσων έχουν τόσα χρήματα που δεν ξέρουν τι να τα κάνουν και πώς να ξεχωρίσουν από τους άλλους που απλά έχουν κάμποσα χρήματα. Πέρα από αυτό όμως θέλω να πω μια αυστηρά προσωπική άποψη. Το ρούμι ως κατηγορία δεν δικαιούται να βγάλει ένα μπουκάλι των €20,000, είναι ύβρις με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου.

Μην με παρεξηγήσετε, λατρεύω τα παλαιωμένα ρούμια, αυτό όμως δεν σημαίνει τίποτα. Όταν κονιάκ όπως το Louis XIII και το Richard Hennessy που έχουν στα blend τους αποστάγματα ενός και δύο αιώνων, που αναμιγνύουν εκατοντάδες ή και χιλιάδες διαφορετικά αποστάγματα κοστίζουν γύρω στα €2,500 τότε κανένα ρούμι δεν δικαιούται να κοστίζει παραπάνω. Εξηγούμαι, το ρούμι δεν αντέχει και δεν χρειάζεται τέτοια παλαίωση λόγω των διαφορετικών κλιματολογικών συνθηκών, αλλά και λόγω της διαφορετικής πρώτης ύλης και επιπλέον δεν έχει φτάσει ακόμη τα επίπεδα sophistication του Κονιάκ ούτε στο blend, ούτε στις επιλογές και τις εναλλαγές των βαρελιών.

Καταλαβαίνω ασφαλώς την έννοια της σπανιότητας μια και μιλάμε μόλις για 20 φιάλες, αυτό που όμως δεν καταλαβαίνω είναι το γιατί μιλάμε για 20 φιάλες. Και αυτό είναι μια marketing επιλογή, δεν προκύπτει από την σπανιότητα ή την παλαιότητα των αποσταγμάτων. Αν ήθελαν να φτιάξουν 100 φιάλες ή 1,000 ή 10,000 θα μπορούσαν. Και τέλος, αν μια εταιρεία θέλει να δημιουργήσει το απόλυτο δημιουργεί γκάμα που πείθει τους καταναλωτές και τους πάει βήμα-βήμα στο «απόλυτο». Δεν μπορεί να έχει στην γκάμα της δύο ετικέτες που η ακριβότερη (το πραγματικά θαυμάσιο Angostura 1824 δώδεκα ετών) κοστίζει €60 και μετά ξαφνικά να βγαίνει το Legacy. Τα κονιάκ που προανέφερα έχουν κι αυτά κάποιες συλλεκτικές φιάλες με τέτοιες τιμές που όμως προκύπτουν από απίστευτα σπάνια βαρέλια 100-200 ετών και μέχρι να φτάσουν εκεί έχουν μια σειρά που πηγαίνει από τα €60 στα €200 και από εκεί στα €800 και στα €2,500 πριν φτάσουν στις συλλεκτικές φιάλες.

Όλα αυτά τα έγραψα ως ένα άρθρο άποψης με αφορμή το Legacy. Η ουσία είναι ότι τα δύο Angostura που κυκλοφορούν και μας αφορούν, το 1919 και το 1824, είναι πραγματικά έξοχα προϊόντα και το ότι η εταιρεία αποδεικνύει ότι μπορεί να δημιουργήσει ένα εκπληκτικό ρούμι που θα μπορούσε άνετα να το πουλάει γύρω στα €300 με €400 σε ένα κανονικό μπουκάλι. Είναι κρίμα να μην το επιχειρήσει γιατί αλλιώς τα επίπεδα έντασης και πολυπλοκότητας που μπορεί να φτάσει το Legacy θα αφορούν μια χούφτα ανθρώπους.