Tesoro Mio, all-day ιταλική αύρα

Το περιμέναμε στην αρχή του καλοκαιριού, άνοιξε τελικά τις πρώτες μέρες του Αυγούστου σε πολύ κεντρικό σημείο της Κηφισιάς, απέναντι από το Soho-Soho. Το Tesoro Mio είναι ένα όμορφο και κομψό all-day ιταλικό εστιατόριο από αυτά που μπορούν εύκολα να κάνουν επιτυχία στην περιοχή.

Ξεκίνησε δυνατά από την πρώτη στιγμή και με καλές –και σταθερές- γευστικές επιδόσεις, ευγενέστατο (αν και καμιά φορά –λογικά- αροντάριστο) σέρβις και μια ενδιαφέρουσα λίστα κρασιών σε λογικότατες τιμές. Το μενού του είναι ιταλικό συνδυάζοντας πετυχημένα κλασικότερες και πιο σύγχρονες επιλογές, ενώ δεν λείπουν και πιο διεθνείς πινελιές.

Δοκίμασα αρκετά πιάτα και είναι προφανές ότι η κουζίνα διαθέτει τεχνική κι έχει καλές πρώτες ύλες στην διάθεσή της. Δοκιμάστε την μοτσαρέλα στην μοντέρνα caprese με τα διάφορα ντοματάκια και θα καταλάβετε τι εννοώ. Από την άλλη είναι εξίσου προφανές ότι οι επιδόσεις της στα ιταλικά πιάτα και τα ζυμαρικά είναι ανώτερες σε σχέση με πιο …διεθνή πιάτα. Δεν έχει κανείς παρά να συγκρίνει δύο κλασικά εμβληματικά πιάτα της Ιταλίας και της Γαλλίας που σερβίρονται εδώ για να καταλάβει πως ένα ιταλικό εστιατόριο καλό είναι να περιορίζεται στις ιταλικές σπεσιαλιτέ. Μιλάω για την κοτολέτα Milanese και την γλώσσα meuniere. Η πρώτη είναι άψογη, ζουμερή (εξαιρετικό το κρέας της), τραγανή με ωραία βουτυράτη αίσθηση, με δυο λόγια η καλύτερη κοτολέτα Milanese που σερβίρεται αυτή την στιγμή στην πόλη και, από μόνη της, λόγος επίσκεψης στο Tesoro Mio! Η γλώσσα όμως έρχεται σε φιλετάκια (πρώτο φάουλ) με μια άνευρη και ανούσια σος που δεν έχει τίποτα από την «αλήτικη» κομψότητα της αυθεντικής συνταγής.

Εξαιρετικές και αρωματικότατες είναι και οι φρέσκες ταλιατέλες με μανιτάρια και λάδι λευκής τρούφας. Άψογα και τα ζυμαρικά με καραβίδες, πολύ καλό τόσο το καρπάτσιο όσο και το βιτέλο τονάτο (θα ήθελα λίγο μεγαλύτερη την μερίδα πάντως) με εξαιρετικό κρέας και πάλι, αλλά και γευστικότατη, βελούδινη σάλτσα τόνου. Αν ήταν καλύτερο και το ριζότο που δοκίμασα θα έλεγα ότι το –κυρίαρχο- ιταλικό section του καταλόγου είναι αλάνθαστο. Παράγγειλα το ριζότο με γαρίδες και τσορίζο. Ήταν όμως ένα ριζότο που έμοιαζε να το έχει κάνει Γάλλος! Έχω διαπιστώσει ότι οι Γάλλοι έχουν συχνά την μανία να μην εμπλέκουν το βασικό θέμα της συνταγής τους με το ίδιο το ρύζι… κάπως έτσι ήταν και αυτό: ένα απλό ριζότο που είχε και μερικές γαρίδες και κομμάτια τσορίζο, όμως τα αρώματα και η γεύση των βασικών υλικών του δεν είχαν καμιά απολύτως συμμετοχή στο ίδιο το ριζότο το οποίο θα ήθελα και λίγο περισσότερο χυλωμένο.

Τελειώσαμε με ωραία, κλασικά επιδόρπια και δοκιμάσαμε και κάποια από τα ωραία κοκτέιλ που κάνει ο Κωνσταντίνος Τσατσίρας. Το Tesoro Mio έχει ξεκινήσει πολύ δυνατά όπως είπα ήδη και πολύ εύκολα μπορεί να διορθώσει μερικές γευστικές αστοχίες του, αν μάλιστα οι τιμές των πιάτων του έρθουν πιο κοντά στην τιμολογιακή πολιτική των κρασιών και γίνει ένα 10-15% φτηνότερο τότε δεν θα έχει να του προσάψει τίποτα κανείς.

Φωτογραφίες Alexandros Karavaselas