Kool Life, ο Λευτέρης στο Life Gallery

Ήταν ένα από τα σπουδαιότερα νέα της χρονιάς που ήρθε να προστεθεί στο –πολύ καλό νέο για το- άνοιγμα ξανά του ντιζαϊνάτου και υπέρκομψου ξενοδοχείου Life Gallery της Τζίνας Μαμιδάκη, στην Εκάλη.

Το «Kool Life» (ναι είναι επίτηδες ανορθόγραφο, αλλά δεν κατάφερα να μάθω τον λόγο) άνοιξε πριν τρεις εβδομάδες και πηγαίνει ήδη καλά. Βλέπετε, ο κορμός της πελατείας του «Βαρούλκου» μένει εδώ γύρω και τον περίμεναν πως και πώς να ανοίξει πιο κοντά τους. Ο χώρος είναι περίπου όπως τον θυμάστε, λιτός, ντιζαϊνάτος, λίγο ψυχρός. Τώρα όμως, ο μισός περίπου, έχει διαμορφωθεί σε ένα μικρό παντοπωλείο και «τάξη» με ανοιχτή κουζίνα όπου ο Λευτέρης κάνει μαθήματα μαγειρικής.

Θα ξεκινήσω με το συμπέρασμα που είπα –αυθόρμητα- και στον ίδιο τον Λαζάρου το βράδυ που επισκέφθηκα το εστιατόριό του (τις περισσότερες μέρες της εβδομάδας θα τον βρείτε εκεί): «Λευτέρη, η κρίση σου πάει!».

Το μενού που προτείνει εδώ, όπως και το –ίδιο σχεδόν- μενού του «Βαρούλκου» είναι πολύ ενδιαφέρον, αλλά και κάπως πιο προσγειωμένο σε σχέση με το παρελθόν (και πιο συγκρατημένο σε τιμές βεβαίως). Και αυτή η …αυτοσυγκράτηση του πάει πολύ. Η κουζίνα του είναι πιο ώριμη, πιο σίγουρη ακόμη και πιο νόστιμη θα τολμούσα να πω. Ότι δοκίμασα ήταν πραγματικά πολύ καλό και εκτίμησα ιδιαίτερα τους συνδυασμούς του, τα «κρυμμένα» αρώματα, την αρτιότητα της εκτέλεσης και των υφών των πιάτων. Μόνη στραβοτιμονιά ήταν το αδιάφορο μάκι σούσι που μας έφεραν σε ένα πιατάκι για να συνοδεύσουμε μια πυκνή, αρωματική ψαρόσουπα με μελάνι σουπιάς και απολαυστικά μυρωδάτο αφρό ούζου. Ακόμη προσπαθώ να καταλάβω τι ρόλο έπαιζε αυτό το ξεκάρφωτο σούσι… και μόνο ως παραστρατημένη ερμηνεία των επιθυμιών της Εκάλης μπορώ να το ερμηνεύσω…

Από εκεί και πέρα όμως τα πιάτα διαδέχονταν το μια το άλλη σε ένα γευστικό κρεσέντο του οποίου χάρηκα την κάθε στιγμή. Η δράκαινα σε κρούστα ψωμιού ήταν ζουμερή, κρουστή και η μους μελιτζάνας της ταίριαζε όμορφα και ας την σκέπαζε λιγάκι. Το καλαμάρι είχε μια απίθανη υφή και συνδυαζόταν έξοχα με μια μους σελινόριζας και κολοκύθας αρωματισμένης με εστραγκόν, το πιάτο όμως απογείωνε το μαυρομάτικο φασόλι γιαχνί με λίγο θυμάρι. Στην συνέχεια ήρθε ένα υπέροχο χταπόδι στιφάδο με μελωμένη μελιτζάνα. Όλα τα λεφτά σε αυτό το πιάτο ήταν δύο λεπτομέρειες. Μια πιρουνιά από σταμναγκάθι με λάδι αρωματισμένο με τσάιβς, λάιμ, θυμάρι, δεντρολίβανο και γλυκάνισο και ένα –λίγο γλυκό- «μπισκότο» ελιάς που αποτελούσε τη βάση του πιάτου. Η εναλλαγή αρωμάτων, υφών, γεύσεων έκαναν το χταπόδι ένα πραγματικά «μεγάλο» πιάτο. Τελειώσαμε με ένα ανοιχτό, θαλασσινό παστίτσιο! Ένα ουσιαστικά αποδομημένο παστίτσιο που είχε όλες τις γεύσεις και τις υφές του παστίτσιου με κιμά από γαρίδα που ήταν πραγματικά εκπληκτικός!

Τα επιδόρπια στο κλείσιμο δεν μπορώ να πω ότι με εντυπωσίασαν. Σαφώς καλά, σωστά εκτελεσμένα αν και χωρίς αυτό το άγγιγμα της φινέτσας που περίμενα. Θα ήθελα επίσης κάτι παραπάνω και σε επίπεδο έμπνευσης αλλά και στο επίπεδο του δεσίματος με το concept του υπόλοιπου μενού. Η λίστα κρασιών, τέλος, προσφέρει επιλογές, έχει σωστές τιμές, αλλά δεν ξαφνιάζει.

Το «Kool Life» είναι ένα εξαιρετικό εστιατόριο, ίσως το καλύτερο στα βόρεια προάστια, και επιπλέον βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσες τις «περιφερειακές» ιδέες του: τα μαθήματα μαγειρικής, το παντοπωλείο, τα απλά και προσιτά ελληνικά πιάτα του μεσημεριού, τις προτάσεις των κυριακάτικων μεσημεριών.