Η Μέρα μου στο Πιάτο: Στέλιος Κουδουνάρης

«Τα πρωινά τις καθημερινές διαφέρουν από τα κυριακάτικά πρωινά! Τις καθημερινές δεν τρώω απολύτως τίποτα το πρωί εκτός κι αν έχει περισσέψει πίτσα από το βράδυ. Δεν υπάρχει όμως περίπτωση να βγω από το σπίτι αν δεν έχω πιεί τον πρώτο μου καφέ.. Τις Κυριακές όμως σίγουρα ετοιμάζω κάτι που συνήθως είναι αυγά βραστά, απάκι κοτόπουλο με λίγο κεφαλοτύρι ή χωριάτικο χαλούμι (πού φέρνω πάντα από την Κύπρο από όπου κατάγομαι).

Μου αρέσει  να περνάω πριν πάω στο ατελιέ μου και όταν με πιάνουν κάποιες λιγούρες  από το  café Odeon στη Μάρκου Μουσούρου με πολύ ωραίο καφέ και φανταστική σπιτική πίτα με δαμάσκηνα, βερίκοκα και μήλα  ή από την Αλέα στο Κολωνάκι που έχει πολύ ωραία σάντουιτς με σολομό. Αυτό είναι και το μεσημεριανό μου.  Γιατί δεν τρώω ποτέ μεσημεριανό τις καθημερινές με την κλασσική έννοια γιατί δεν είμαι ποτέ στο σπίτι. Αν πεινάσω κατά το μεσημέρι θα φάω κάτι πρόχειρο όπως μια σαλάτα ή ένα σάντουιτς. Μου αρέσει βέβαια και το hot dog απ΄όλα από την καντίνα στη Μιχαλακοπούλου κοντά στο Crown Plaza, αλλά μπορεί να φάω και πιο υγιείνά όπως φακές σαλάτα που θα φτιάξω εγώ. Βράζουμε ψιλές φακές, τις κρυώνουμε και τις κάνουμε σαλάτα με ρόκα, μαρούλι, καρότο, σταφίδες, σολομό ή τόνο, αγγουράκια τουρσί, φρέσκο ή ξερό κρεμμύδι, λευκό ξύδι , ελαιόλαδο, λίγο σκόρδο, πιπέρι και αλάτι. Αποτελεί ένα πλήρες γεύμα και πραγματικά απολαυστικό και ευέλικτο αφού έχοντας σαν βάση τις φακές μπορούν να διαμορφωθούν τα υλικά ανάλογα με το τι έχουμε στο ψυγείο.

Το κυρίως γεύμα μου είναι το βράδυ. Δεν μπορώ να ζήσω αν δεν φάω το βράδυ. Αν έχω τελειώσει νωρίς από το atelier μαγειρεύω στο σπίτι αν δεν έχω κανονίσει να φάω κάπου έξω. Αν πάλι έχω δύσκολη μέρα το delivery είναι η λύση και για την ακρίβεια το Colibri στην πλατεία Βαρνάβα. Εξαιρετική πίτσα με προσούτο και ρόκα, η house salad με κοτόπουλο και το egg-bacon burger.  Από εστιατόρια επισκέπτομαι συχνά το καφέ Αβησσυνία στην πλατεία Αβησσυνίας  -ιδιαίτερα το καλοκαίρι η ταράτσα του είναι το στέκι μου-, τη Χρύσα στον Κεραμικό, το Cosa Nostra στου Ψυρρή, το GB corner, το Scala και η Ράτκα –το χειμωνιάτικο στέκι μου-  στο Κολωνάκι, το Ρακάκι στην πλατεία Καισαριανής και την ψαροταβέρνα του Θόδωρου στα Λεγραινά  για εξαιρετικά αχνιστά μύδια με φέτα. Τα αγαπημένα μου new entries είναι το Malconi`s και το Capanna στο Κολωνάκι. Συνήθως συνοδεύω το φαγητό μου σχεδόν πάντα με λευκό κρασί  με πιο αγαπημένο το «Μαγικό Βουνό» και αγαπημένο ποτό είναι η βότκα με λεμόνι, ενώ δεν λέω όχι σε ένα απογευματινό κοκτέηλ με βάση το ρούμι.

Όσον αφορά την οικονομική κρίση ποτέ δεν έκανα υπερβολές στα εστιατόρια οπότε δεν χρειάστηκε  να περιορίσω κάτι. Έχω μειώσει ελαφρά τη συχνότητα που τρώω έξω αλλά λόγω των πολλών ωρών που εργάζομαι δεν είναι εύκολο να μαγειρεύω κάθε μέρα. Άλλωστε θεωρώ ότι υπάρχει μεγάλη γκάμα εστιατορίων όλων των ειδών και με μεγάλο εύρος τιμών. Τα τελευταία μάλιστα 2 χρόνια θεωρώ ότι σχεδόν όλα τα εστιατόρια έχουν τιμοκαταλόγους που ανταποκρίνονται στο επίπεδο τους, έχουν μικρύνει τα μενού τους που αυτό για μένα είναι θετικό και επίσης τολμούν να προτείνουν νέες γεύσεις ενώ παράλληλα πειραματίζονται με την ελληνική παράδοση.

Ωστόσο στα εστιατόρια με εκνευρίζει αφάνταστα όταν μου παίρνουν το τασάκι και δεν φέρνουν άλλο, όταν δεν υπάρχει δεύτερο μπουκάλι κρασί από αυτό που ήδη πίνουμε στο τραπέζι, όταν φέρνουν όλα τα πιάτα μαζί, όταν δεν αλλάζουν μαχαιροπήρουνα μετά το ορεκτικό, όταν το προσωπικό δεν είναι φιλικό και πρόθυμο, όταν με σερβίρουν νερό και χρεώνουν χωρίς να με ρωτήσουν. Μπορεί να ακούγομαι λίγο απαιτητικός αλλά θεωρώ ότι επειδή η τιμή ενός πιάτου διαμορφώνεται αισθητά λόγω της «εξυπηρέτησης» σε ένα εστιατόριο θεωρώ ότι πρέπει να είναι αντίστοιχη.

Μου αρέσει να ψωνίζω για το σπίτι μου.  Συνήθως πηγαίνω στο Βασιλόπουλο στη Σπύρου Μερκούρη στο Παγκράτι ενώ λαχανικά και φρούτα  παίρνω μόνο από τη λαϊκή που γίνεται κάτω από το σπίτι μου κάθε Παρασκευή. Για κρέας και αυγά επισκέπτομαι όλα τα κρεοπωλεία της γειτονιάς (στο Άλσος Παγκρατίου), γιατί πιστεύω ότι είναι όλα καλά οπότε πάω σε όλα για να μην είναι μονότονο.

Στο ψυγείο μου υπάρχουν πάντα εκτός από νερό, κρασί, γάλα, φρούτα, λαχανικά, αγγουράκια τουρσί και κάποια κυπριακά προϊόντα όπως χαλούμι, αναρή, χοιρομέρι και τσαμαρέλλα. Δεν μπορώ να τα αποχωριστώ γιατί θέλω να νιώθω τον τόπο και την οικογένεια μου κοντά. Το ντουλάπι μου ωστόσο έχει πιο κοινότοπα προιόντα: τόνο κονσέρβα, φακές, φασόλια μαυρομάτικα, Pummaro, σταφίδες, κουκουνάρι και κάππαρη που μου αρέσει να βάζω στις σαλάτες, βαλσάμικο, ελαιόλαδο, μπαχαρικά με αγαπημένα τη ρίγανη, το κύμινο και το άσπρο πιπέρι και οπωσδήποτε ζυμαρικά και Nutella ειδικά το χειμώνα.

Άλλωστε τα ζυμαρικά και η σοκολάτα είναι δύο τρόφιμα χωρίς τα οποία... σχεδόν δεν μπορώ να ζήσω. Από τη μια έχω μια τάση προς την Ιταλική κουζίνα από την άλλη λατρεύω οτιδήποτε περιέχει σοκολάτα...  Η πιο τέλεια σοκολατένια γεύση για μένα είναι το  τσουρέκι με σοκολάτα και μπισκότο από το Max Perry. Όταν όμως μιλάμε για comfort food η απόλυτη περιγραφή είναι ένα κρουασάν με λευκή και μαύρη σοκολάτα από το Ciao στο Παγκράτι καθώς και η απόλυτη...  γουρουνιά που λέγεται σκεπαστή πίτα:  με γύρο και λιωμένα τυριά κακής ποιότητας. Λειτουργεί  και σε περιπτώσεις μίνι-κατάθλιψης. Αντίθετα ... κατάθλιψη μπορεί να πάθω αν δω μπροστά μου ένα πιάτο στιφάδο ή μπάμιες. Το περίεργο είναι ότι παλιότερα μου άρεσαν αυτά τα δύο φαγητά ενώ τώρα δεν μπορώ να τα φάω με τίποτα.
Αν πάντως πρέπει να θυμηθώ πραγματικά ωραίες γεύσεις θα γυρίσω στα παιδικά μου χρόνια.... Οι τηγανιτές πατάτες που φτιάχνει η μαμά μου. Δεν μπορώ να καταλάβω τι ακριβώς κάνει και βγαίνουν τόσο νόστιμες. Επίσης το μοσχάρι με πατάτες στην κατσαρόλα με κόκκινο κρασί, δάφνη και σκόρδο που φτιάχνει καταπληκτικά και πάλι η μαμά μου καθώς και τα τεράστια πεντανόστιμα κεράσια που έτρωγα κατευθείαν από την κερασιά από το περιβόλι της οικογένειας μου στην Κύπρο.  Μια που σας πάω γευστικά ένα ταξίδι στην πατρίδα μου, να σας πω ότι φέτος έκανα μια πολύ όμορφη διαδρομή στα χωριά της Κύπρου. Πήγα σε χωριά που δεν είχα ούτε καν ακούσει και έφαγα σε μικρά εξαιρετικά ταβερνεία πραγματικούς κυπριακούς μεζέδες και συγκλονιστικό κρέας. Συγκλονιστικά βέβαια έφαγα και στο μπουφέ στο roof garden του πολυκαταστήματος Kadewe στο Βερολίνο με μπέρδεψε και με έκανε να τα θέλω όλα. Τελικά τα πήρα σχεδόν όλα. Ήταν εκπληκτικά.

Οι ιδανικοί συνδαιτυμόνες για μένα είναι οι κολλητοί μου φίλου από το σχολείο.  Και όμως είμαστε ακόμα κολλητοί με το Βαρνάβα, τη Λίζα, το Ντίνο, το Γιώργο, τη Δέσποινα, το Μάνο, τον Κλεάνθη, τη Μελίνα και την Τώνια. Τρώμε πολύ, μιλάμε πολύ και περνάμε υπέροχα κάθε φορά που συναντιόμαστε. Απλά δυστυχώς δεν συμβαίνει συχνά...»