Η Μέρα μου στο Πιάτο: Σοφία Γαϊτάνη

«Η μέρα μου ξεκινούσε πάντα πολύ αργά. Ήταν μια συνήθεια που είχα αποκτήσει από την εποχή που δούλευα στον χώρο των περιοδικών. Φέτος ξαφνικά άλλαξε το βιολογικό μου ρολόι και η μέρα μου ξεκινάει πολύ νωρίς...  μαζί με τ` αγόρια του σπιτιού. Πάμε σχολείο και μετά φτιάχνω το πρόγραμμα μου ανάλογα με τις ορέξεις.

Μόλις σηκωθώ η πρώτη γαστριμαργική μου συνήθεια είναι ένας διπλός ελληνικός καφές. Επειδή έκανα πολύ καιρό διατροφή, συνήθισα να τρώω για πρωινό ένα γιαούρτι λεμόνι της Ηarmony με 3 κουταλιές Quaker ή αυγά με πολλά ασπράδια και cottage.

Οταν θέλω να ξεκινήσει η μέρα μου διαφορετικά πάμε κατευθείαν αφού αφήσω τα παιδιά στο σχολείο, για καφέ στην γειτονιά μας στο Μακρυγιάννη 3 ή στο Ήδιστον και τα δύο στον πεζόδρομο της Μακρυγιάννη. Αν το μεσημέρι με βρει στο δρόμο θα φάω και κάτι... του δρόμου. Προτιμώ τα καλαμάκια κοτόπουλο άλλη μια συνήθεια που κόλλησα από τη διατροφή. Και το μεγαλύτερο κόλλημα είναι το frozen γιαούρτι στο χέρι.

Ωστόσο προτιμώ να τρώω πάντα μεσημεριανό στο σπίτι. Είναι μια συνήθεια που την είχα στερηθεί χρόνια λόγω δουλειάς. Το μαγείρεμα είναι το χόμπι μου δεν έχω σταθερό μενού κοιτάω πάντα να είναι κάτι ελαφρύ γιατί συνήθως ζωγραφίζω εκείνες τις ώρες. Το χειμώνα φτιάχνω κοτόσουπα σε καθημερινή βάση το χειμώνα που ευτυχώς τρελαίνει και τους γιούς μου. Λειτουργεί σε μένα σαν comfort food, αυτή μαμαδίστικη γεύση. Ωστόσο δεν είναι αυτή η αγαπημένη παιδική μου ανάμνηση. Αναπολώ με την αρμόζουσα γλυκύτητα την  πάστα ποντικάκι και τη πάστα φλώρα  αλλά και με ιδιαίτερη νοσταλγία τις γυαλιστερές τα καλοκαίρια.

Και μια που είπα καλοκαίρι, από τότε που απέκτησα οικογένεια, τα καλοκαίρια με το που κλείσουν τα σχολεία μπαίνω στο εξοχικό μου και μέχρι ν ανοίξουν δεν φεύγω από εκεί. Εκτός και αν αποφασίσουμε μικρές εξορμήσεις. Το πιο αγαπημένο μας εστιατόριο είναι η... τραπεζαρία μας γιατί μαγειρεύουμε με πολύ κέφι. Εκεί φτιάχνω και τα αγαπημένα μου cocktails όπως ακριβώς τα θέλω. Για αλλαγή πηγαίνουμε στην παραλία της Χαλκίδας στο Pantheon για καφέ, φαγητό ή και κρασί .

Μου αρέσει τα ψώνια μου να τα κάνω από τη γειτονιά μου. Εμπιστεύομαι το μανάβικο Η Αφθονία στην Χατζηχρήστου, το χασάπικο της γειτονιάς μου,  και τον υπέροχο φούρνο του Τάκη ή αλλιώς Αρτοποιότης στην Μισαραλιώτου, στο Κουκάκι. Όλα τα άλλα τα παίρνω από το Βασιλόπουλο. Συνήθως στη λίστα μου με τα ψώνια και κατόπιν και στο ψυγείο μου υπάρχουν όλα τα καθημερινά των παιδιών και τα γιαούρτια μου. Όσο για το ντουλάπι μου, οι φίλοι μου το ονομάζουν δεύτερο μπακάλικο. Εννοείται ωστόσο ότι με έχει επηρεάσει η κρίση και σκέφτομαι πόσο κορόιδο με έπιαναν τόσα χρόνια γι` αυτό προσέχω πολύ. Δεν ψωνίζω τίποτα που δεν χρειάζομαι και προτιμώ τα χρήματα μου να τα επενδύσω σε ταξίδια.

Επίσης δεν συνηθίζω να παραγγέλνω απ έξω. Κάποτε έτρωγα κάθε βράδυ έξω αλλά λόγω της κρίσης το έκοψα προτιμώ όταν έχω κέφια να μαγειρεύω και να τρώω σπίτι με φίλους στην αγαπημένη μου θέα. Μ` αρέσει όλη αυτή η διαδικασία του φαγητού στο σπίτι. Δεν αρκούμαι μόνο στο μενού,  μ` ενδιαφέρει και το στιλιστικό κομμάτι ενός καλέσματος. Αυτός άλλωστε είναι και ο κυριότερος λόγος που πήγα και έμαθα ζωγραφική σε πορσελάνη στην Μαριλένα Πατρονικόλα.  Ιδιαίτερα τα Σαββατοκύριακα που είμαστε όλοι μαζεμένοι στο σπίτι, συνήθως αρχίζει η προετοιμασία μαζί με το food styling ενός καλοπαρουσιασμένου πρωινού. Τα παιδιά ενθουσιάζονται.

Προσέχω τη  λεπτομέρεια και δίνω έμφαση στη φαντασία πράγμα που δεν κάνουν πολλά από τα ελληνικά εστιατόρια. Καλό θα ήταν να δοθεί περισσότερη σημασία στις ταβέρνες οι οποίες θα πρέπει να προσέχουν περισσότερο τον τουρίστα αλλά και  εμάς τους Έλληνες πελάτες. Αυτό που με μάγεψε για παράδειγμα στην Βαρκελώνη ήταν τα Tapas και ο τρόπος που τα παρουσίαζαν κάτι που λείπει από τη φαντασία του Ελληνα. Δυστυχώς εδώ ξεπετάμε. Στο Μιλάνο και στο Παρίσι  επίσης, τρως μαγικά όπου κι αν κάτσεις... Αυτό γιατί να μην μπορεί να γίνει και εδώ;

Παρόλ` αυτά εννοείται ότι έχω αγαπημένα εστιατόρια. Το κύριο κριτήριο για να πάω είναι να ξέρω καλά τα μαγαζιά και να μη χρειάζεται να ασχολούμαι με τον κατάλογο. Γι` αυτό λατρεύω την Ράτκα, το Aglio e Olio και τον Παπαδάκη, δηλαδή την Αργυρώ, όπου κολλάω με κάποιες γεύσεις για ένα μεγάλο διάστημα και μετά τις ξεχνάω. Το ίδιο παθαίνω και με κάποια προϊόντα.  Αγαπημένα μου κρασιά είναι το Γιαννακοχώρι αλλά και τα Merlot τα οποία δοκιμάζω όταν πηγαίνω στο Wine point στην Aθ. Διάκου & Πορινού 2, Μακρυγιάννη. Όταν βγαίνω βράδυ πηγαίνω στο 42 bar, στην Κολοκοτρώνη για τα υπέροχα κοκτέιλ του.

Είμαι λάτρης των γλυκών. Μου αρέσουν όλα με προεξάρχοντα βέβαια το σουφλέ πορτοκάλι της Αργυρώς και η τάρτα λεμόνι. Τα ονειρεύομαι... Όμως αν ήταν η τελευταία μου μέρα πάνω στη γη θα προτιμούσα να γευτώ αχινούς πάνω σε ένα τέλειο σκάφος».