«Αυτόν τον καιρό που τελείωσαν τα γυρίσματα για το σήριαλ στην Κύπρο και οι παραστάσεις μου με το «Μαρινέλλα- το μιούζικαλ» έχω αφιερωθεί αρκετά στον εαυτό μου και στη καλή διατροφή. Το πρωί μόλις ξυπνάω πίνω πάντα νερό γιατί διψάω. Συνήθως εμφιαλωμένο "Ζαγόρι" και αμέσως μετά παίρνω το πρωινό μου, το οποίο είναι corn flakes Fitness της Nestle με γεύση είτε μέλι-αμύγδαλο είτε σοκολάτα και ένας χυμός πορτοκάλι. Επίσης τρώω πάντα μια κουταλιά μέλι θυμαρίσιο «Μέλισσας Έργων» που είχα αγοράσει από ένα μαγαζί στην Χαλκιδική με βιολογικά προϊόντα. Το παράξενο είναι ότι δεν μου αρέσει το μέλι να το συνδυάζω ούτε με ψωμί ούτε με βούτυρο.
Επίσης έχω και ένα πρωινό από μια εταιρία κρητικής κουζίνας που πληρώνω να μου φέρνει ολόκληρο το μενού μιας μέρας, την Delicato. Το πρωί συνήθως είναι ένα σαντουιτσάκι με τόνο και αγγούρι και κάποιες φορές είναι με ελιές..
Αυτό το κάνω και για διατροφή και γιατί δεν προλαβαίνω να μαγειρέψω. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω να μαγειρεύω, και αν δεν είχα φαγητό από αυτήν την εταιρεία θα έπαιρνα delivery, όπως έπαιρνα πάντα, οπότε θα ήταν και περισσότερα τα χρήματα. Είναι λοιπόν κα θέμα οικονομίας χρημάτων... και θερμίδων. Γιατί τον τελευταίο χρόνο, πήρα κάποια κιλάκια.
Αυτή η διαδικασία με βοηθάει και στο να μην ψωνίζω προϊόντα- πρόκληση για τον ουρανίσκο. Το ντουλάπι μου προς το παρόν έχει μόνον croutons, noodles, παξιμάδια, σούπες της Κnorr για τις στιγμές πείνας, μακαρόνια, φασκόμηλο, μαρμελάδες, ρυζογκοφρέτες, μπάρες δημητριακών, καφέ espresso της Ιlly και ζάχαρη.
Το ψυγείο μου είναι ένα εργένικο ψυγείο με τάσεις ... προς την καλή διατροφή. Στη κατάψυξη υπάρχουν παγάκια και κατεψυγμένα τυροπιτάκια, στην ψύξη θα βρεις πάρα πολλά κρασιά γιατί μου αρέσουν πάρα πολύ, πολλά πορτοκάλια που στίβω κάθε πρωί, το αγαπημένο μου ψωμί του τοστ -το πολύσπορο του Καραμολέγκου- γαλοπούλα βραστή, τυρί και ντομάτα για να κάνω τα τοστάκια μου ανάμεσα στα γεύματα μου, αρκετά φρούτα, κεράσια, βερίκοκα, μήλα, ξινόμηλα. Με τα καλοκαιρινά φρούτα θυμάμαι πάντα τους χυμούς της μαμάς μου όταν ήμουν μικρός. Έβαζε στο μίξερ βερίκοκα, ροδάκινα, καρπούζι, κεράσια, φράουλες , τα χτύπαγε, μας έκανε χυμούς με τριμμένο πάγο και μας τους έδινε όταν παίζαμε έξω στην αυλή.
Η διατροφή που κάνω δεν σημαίνει ότι είμαι περιορισμένος. Αν είμαι στο δρόμο για δουλειές και διαμαρτυρηθεί το στομάχι μου μπορεί να τιμήσω κάτι από τα Everest. Άνοιξα και εγώ ένα πριν από 4 μήνες στη Σαλαμίνα. Αν πάλι θέλω να πιω έναν καφέ επειδή αγαπώ τη θάλασσα, κλείνω τα επαγγελματικά ή και τα προσωπικά μου ραντεβού στη μαρίνα του Φλοίσβου. Συνήθως πάω στο Breeze Café που επειδή είναι υπερυψωμένα μου αρέσει να αγναντεύω το απέραντο γαλάζιο.
Μεσημεριανό τρώω πάντα σπίτι, εκτός αν με ξεσηκώσουν οι φίλοι μου να φάμε έξω. Τώρα το καλοκαίρι μου αρέσει να πηγαίνω στη Ψάθα (κοντά στο Αλεποχώρι) . Είναι μια περιοχή που έχει μια καταπληκτική παραλία με φοβερά νερά και 5 ταβερνούλες στη σειρά. Εκεί τρώω αποκλειστικά και μόνον ψάρι. Είμαι έτσι κι αλλιώς ψαροφάγος. Θα μπορούσα να τρώω μόνο ψάρια και να ταΐζω και τους φίλους μου. Όπως έκανα το περασμένο Σάββατο. Μαζευτήκαμε στο μπαλκόνι του σπιτιού και τους έψησα σαργούς στο μπάρμπεκιου, έφτιαξα σαλάτα και κάναμε με ένα γνωστό μου που γνωρίζει να μαγειρεύει κινέζικο –το οποίο λατρεύω- ρύζι με κάρυ, γαρίδες και μπιζέλια στο wok με λίγη σόγια. Είναι καταπληκτικό.
Η συνταγή είναι απλή. Βράζεις το ρύζι χωρίς να το αφήσεις να γίνει λαπάς, αλλά να είναι σπυρωτό. Στο wok τσιγαρίζεις μαζί τα μπιζέλια, τις γαρίδες, το καλαμπόκι, τη σόγια και τα και μετά προσθέτεις το ρύζι με το κάρυ σε όλα τα υλικά που έχει τσιγαρίσει στο wok και τα ανακατεύεις μέχρι να κιτρινίσει το ρύζι από το κάρυ. Μου αρέσει να μαγειρεύω για τους φίλους μου. Τον τελευταίο καιρό, για την ακρίβεια τον τελευταίο μήνα, έχω μπει στη διαδικασία να μάθω κάποια πράγματα γύρω από τη μαγειρική, γιατί δεν είχα ιδέα. Δεν μπορώ να κάνω για π.χ. μουσακά αλλά θα ήθελα πάρα πολύ να μάθω. Επίσης θα ήθελα να μάθω να μαγειρεύω τα πιάτα που τρώω στο αγαπημένο μου εστιατόριο «Ιθάκη». Εκεί τρώω- τι άλλο;- ψάρι, όστρακα, μαλάκια. Τον τελευταίο καιρό όμως δεν πάω συχνά γιατί είναι ... τσιμπημένο για αυτήν την εποχή της οικονομικής κρίσης.
Λόγω του ότι είμαι θανατηφόρα ψαροφάγος θα κάνω μία παρακινδυνευμένη δήλωση: θα μπορούσα να... σκοτώσω για sushi και για γιαπωνέζικη κουζίνα. Οι γεύσεις της ιαπωνικής κουζίνας έχουν εξελιχθεί τόσο πολύ που κάνουν πράγματα συγκλονιστικά. Γεύσεις οι οποίες πολλές φορές είναι τόσο μοναδικές που δεν θες να καταπιείς από την στοματική ηδονή. Έχω φάει για π.χ τηγανιτή γαρίδα με κρούστα και σάλτσα κόκκινη που τη θυμάμαι και μου τρέχουν τα σάλια...
Σε φάσεις που το σπίτι δεν έχει τίποτα και λαχταράω να φάω κάτι μαμαδίστικο, υπάρχει ένα εστιατόριο στο Παλαιό Φάληρο που λέγεται «Μύρνα» και κάνει delivery. Συνήθως από εκεί παίρνω ένα πιάτο με τας κεμπάπ, ρύζι και μανιτάρια. Είναι σαν να τρως από τη μαμά σου αυτό το εστιατόριο.
Βέβαια πια δεν τρώω τόσο «βαρύ» βραδινό. Θα φάω ένα μικρό γεύμα και όχι μετά τις 10. Ας πούμε τις προάλλες που είχα βγει έξω και η ώρα ήταν 12 τα μεσάνυχτα, το σκέφτηκα πολύ αν έπρεπε να φάω τόσο αργά. Τελικά έφαγα στεγνά. Μια ταλιάτα με ρόκα και λάδι τρούφας στο «Albion», στο Ν. Ψυχικό.
Ωστόσο το καλύτερο φιλέτο κρέας το έχω φάει σε ένα αργεντίνικο εστιατόριο στο Λονδίνο, το «Gaucho`s». Eκεί σου φέρνουν σε δίσκο πρώτα ωμά τα φιλέτα για να σου εξηγήσουν τί είναι το καθένα, πώς ψήνεται και τι μέρος του ζώου είναι και μετά διαλέγεις εσύ αυτό που θες και στο ψήνουν όπως θες εσύ. Απίστευτο εστιατόριο!
Μου αρέσει να συνοδεύω το φαγητό μου με κρασί ή ψήνοντας να έχω το ποτήρι μου, δίπλα στο μπάρμπεκιου. Μπορώ να το πιω και ξεροσφύρι. Να μου τη δώσει να δω μια ταινία και να πιω ένα κρασί μαζί με ένα τσιγάρο. Είμαι το λευκού αλλά αν πιω κόκκινο θα προτιμήσω ένα πολύ στυφό το οποίο λέγεται «Τέχνη αλυπίας», είναι τοπικός οίνος Δράμας. Από λευκά μου αρέσει πολύ η «Σαμαρόπετρα» την οποία τσακίζω. Δεν μου αρέσουν οι φρουτώδεις γεύσεις στο κρασί, προτιμώ τις πιο ξηρές και έχω ανακαλύψει ένα ροζέ που μου καλύπτει αυτήν την γευστική μου ιδιοτροπία. Το ξινόμαυρο «Αμύνταιο» του Μεγαπάνου. Τον τελευταίο καιρό έχω πάθει μία ... εμμονή με τις μπύρες. Για την ακρίβεια μία μπύρα, την Erdinger. Είναι ό,τι ωραιότερο έχω πιεί. Μην φανταστεί κανείς ότι είμαι κανένας τρομερός πότης! Δεν πίνω πολύ γιατί δεν το αντέχω το αλκοόλ. Δεν είμαι γενικά των ποτών. Πίνω κρασί, μπύρα και τώρα το καλοκαίρι ένα Strawberry Daquiri στο Γκάζι όπου κατεβαίνω συχνά. Έχει αρχίσει να μου αρέσει το Γκάζι. Πριν δεν μου άρεσε. Υπάρχει ένα εξαιρετικό μαγαζί που το έχει διακοσμήσει ο σκηνογράφος ο Γιώργος ο Γαβαλάς, με βιβλιοθήκες, παλιά βιβλία, παλιές κονσέρβες και λέγεται Gazi College. Έχει γίνει κατά κάποιο τρόπο το στέκι μου.
Αυτό που μου λείπει αυτό το διάστημα που είμαι σε διατροφή, είναι τα γλυκά. Τα έχω κόψει όλα. Τα λατρεύω τα γλυκά. Υπάρχει ένα ζαχαροπλαστείο στην Νίκαια που λέγεται «Καραμέλα» και από εκεί έχω πάρει την ωραιότερη τούρτα που έχω φάει ποτέ. Αν σας δοθεί η ευκαιρία, να δοκιμάσετε από εκεί την τούρτα Ferrero Rocher. Επίσης πολλές φορές αναπολώ το χτυπητό αυγό με κακάο και ζάχαρη που μου έφτιαχνε η μητέρα μου. Τρελαινόμουν. Έβαζε σε ένα ποτήρι αυγό ωμό κακάο και ζάχαρη και το χτύπαγε με το κουτάλι και γίνονταν ένα μίγμα κακάο που το έτρωγα με το κουτάλι, έκανε κρακ η ζάχαρη και ήταν τρέλα. Το έτρωγα χειμώνα καλοκαίρι. Ωραίες εποχές. Ωραίες εικόνες.
Μου αρέσει να κρατώ το παιδί που έχω μέσα μου. Γι` αυτό φέτος το καλοκαίρι σχεδιάζω να πάω στο Orlando.Έχω μια αγάπη στα πάρκα της Disney World και τα Universal Studios. Το έχω ξανακάνει αυτό το ταξίδι, αλλά θα πάω με δυο φίλους που θέλουν να το ζήσουν αυτό οπότε θα το ξαναέκανα πολύ ευχαρίστως. Για το παιδί που λέγαμε...»
Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να συμμετάσχετε στη συζήτηση